Τις Πέμπτες συνήθως κάθομαι σπίτι μου και πάντως δεν πάω θέατρο. Εξ άλλου από μικρό με κέρδισε η μαγεία του κινηματογράφου και όχι η αμεσότητα του θεάτρου. Αλλά αυτή την Πέμπτη πήρα τα πόδια μου, ανέβηκα την Πειραιώς και έφτασα στην Ιερά Οδό. Όχι δεν άλλαξα τις συνήθειες μου και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν – υπό άλλες συνθήκες – θα πήγαινα να δω την παράσταση « Corpus Christi» γιατί και η θεματολογία της δεν μου προκαλούσε ενδιαφέρον. Όμως αυτή την φορά θεώρησα αυτονόητη υποχρέωση μου να είμαι εκεί για τρεις αλληλένδετους λόγους

Το φαινόμενο «Χρυσή Αυγή» εκτός από αποδοκιμασία χρειάζεται ερμηνεία. Διαφορετικά δεν αντιμετωπίζεται. Μια ερμηνευτική ατραπός είναι αυτή που συνδέει την άνοδο της Χρυσής Αυγής με την οικονομική κρίση και τις ανατροπές που αυτή φέρνει στη ζωή των πολιτών. Προσωπικοί και οικογενειακοί σχεδιασμοί ανατρέπονται άρδην και μεγάλα στρώματα του πληθυσμού αντιμετωπίζουν πια πολύ σοβαρά ενδεχόμενα που δεν υπήρχαν ούτε στα χειρότερα όνειρά τους.

Μου προκάλεσε δυσάρεστη έκπληξη το γεγονός ότι η ΔΗΜΑΡ δεν στήριξε το ψήφισμα στην επιτροπή δεοντολογίας της Βουλής για την καταδίκη των πράξεων βίας της Χ.Α.
Δεν μπορώ να κατανοήσω αυτή την στάση και επίσης δεν βλέπω κάποιο προφανή λόγο για το μη πολιτικό λευκό στη ψηφοφορία.
Νομίζω ότι χρειάζονται επαρκείς εξηγήσεις και αρκετές αιτιολογικές αναφορές από την Κ.Ο. για αυτή τη στάση, τη στιγμή που τα τάγματα εφόδου, εκμεταλλευόμενα την απουσία του κράτους επωάζουν το αυγό του φιδιού.
Ίσως η μόνη δυναμική φωνή που θα έπρεπε να ακουστεί και είχε την απόλυτη νομιμοποίηση για να πράξει κάτι τέτοιο, αυτοακυρώθηκε με την ακατανόητη στάση της. Θεωρώ εκ των προτέρων ότι η όποια νομικίστικη δικαιολογία δεν είναι δυνατόν να αντισταθμίσει το μεγάλο πολιτικό ατόπημα.

Η άνοδος της επιρροής της «Χρυσής Αυγής» τόσο στο εκλογικό σώμα όσο και σε πολλά κοινωνικά στρώματα οφείλεται σε μια σειρά λόγους, τουλάχιστον δέκα:

•Αρχικά στον φόβο και στην ανασφάλεια που αισθάνονται πολλοί Ελληνες για την εγκληματικότητα και που την αποδίδουν σχεδόν αποκλειστικά στους οικονομικούς (παράνομους και μη) μετανάστες.
•Δευτερευόντως στην έλλειψη εμπιστοσύνης προς την Αστυνομία και την αποτελεσματικότητά της που χαρακτηρίζει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης.
•Κατά τρίτο λόγο στη διαφθορά και την απαξίωση του πολιτικού συστήματος, σχεδόν στο σύνολό του.

Αντέχει η δημοκρατία μας τη Χρυσή Αυγή; Ασφαλώς. Με την προϋπόθεση, όμως, ότι θα παραμείνει μια συντεταγμένη δημοκρατική πολιτεία στην οποία θα τηρούνται οι νόμοι. Σε αντίθετη περίπτωση, είναι βέβαιο ότι οι τραμπουκισμοί θα γενικευτούν και κάποια στιγμή θα παρακολουθούμε τις συγκρούσεις ακροαριστερών με ακροδεξιούς στους δρόμους ανήμποροι να αντιδράσουμε. Το έργο έχει ξαναπαιχτεί και η κατάληξη ήταν σχεδόν πάντα το ίδιο τραγική.

- Όταν η ανομία, η περιφρόνηση των θεσμών θεωρείται "καταπίεση" και "αντίσταση"
- Όταν ο ρατσισμός, η ξενοφοβία και ο εθνικισμός αγορεύονται σε πατριωτισμό
- Όταν προπηλακίζονται βουλευτές και υβρίζεται η βουλή υπό τα χειροκροτήματα "πολιτών"
- Όταν "παζαρεύουμε" την βία, την μετράμε σε καλή και κακή, και δεν την καταδικάζουμε απόλυτα
- Όταν η παρανομία και η διαφθορά είναι "εξυπνάδα" και γινόμαστε "Υδραίοι"
- Όταν δεν αντιμετωπίζουμε ριζικά με βάση το σύνταγμα και τους νόμους το μεταναστευτικό και περί άλλα τυρβάζουμε