Φοβάμαι ότι χθες ζήσαμε την τελευταία πράξη της κυπριακής τραγωδίας. Οι Τουρκοκύπριοι, αφού τα τελευταία είκοσι χρόνια τέσσερις φορές κράτησαν όρθια την προοπτική δίκαιης και βιώσιμης λύσης στη βάση της διζωνικής και δικοινοτικής ομοσπονδίας, χθες λύγισαν. Υπερψήφισαν το σχέδιο Ανάν, εξέλεξαν Πρόεδρο τον αριστερό Ταλάτ, το 2016 εκλέξανε τον Ακιντζί και το 2017, στο Κραν Μοντανά, συμφώνησαν σε λύση στο πλαίσιο που πρότεινε ο γ.γ. του ΟΗΕ.

Τη στάση της Τουρκίας απέναντι στον Ακιντζί την είχαμε καταλάβει από τα εμπόδια, τις απειλές και τις εμπρηστικές δηλώσεις της τουρκικής ηγεσίας: είναι απολύτως αρνητική. Με την απόφαση για το άνοιγμα των Βαρωσίων επιβεβαιώθηκε ότι η Αγκυρα θέλει στο τιμόνι των Τουρκοκυπρίων έναν άνθρωπο που να ελέγχει απόλυτα, ένα πιόνι.

Στις 11 Οκτωβρίου η τουρκοκυπριακή κοινότητα θα κληθεί να πάει στην κάλπη για εκλογή της ηγεσίας της. Αυτές οι εκλογές γίνονται σε μια περίοδο πολλαπλών εντάσεων και κρίσιμων στιγμών. Οι εντάσεις λόγω των τουρκικών προκλήσεων στην περιοχή και συγκεκριμένα το άνοιγμα της παραλίας της περίκλειστης περιοχής της πόλης της Αμμοχώστου, παραβιάζοντας τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ, προκαλούν έντονη αντίδραση από τη διεθνή κοινότητα, όμως και από τους ίδιους τους Τουρκοκύπριους.

Ο Α. Κυπριανού εκφράζει αμφιβολίες αν θα αποδώσουν οποιεσδήποτε κυρώσεις για να αλλάξει η Τουρκία στάση, προτάσσει την ανάγκη για ελληνοτουρκικό διάλογο και επιστροφή των Κυπρίων στο τραπέζι του ΟΗΕ και προειδοποιεί: «Ούτε καν μισή πατρίδα δεν θα μας μείνει. Γιατί μοιραία όταν η Τουρκία πετύχει τη διχοτόμηση, σταδιακά θα θελήσει να επεκταθεί…». .

Οι Τουρκοκύπριοι πολίτες καλούνται στις 11 Οκτωβρίου να διαλέξουν για ηγέτη τους ανάμεσα στον κοσμικό, προοδευτικό Μουσταφά Ακιντζί και στον εθνικιστή αντίπαλό του, Ερσίν Τατάρ - Η υποστήριξη του Ταγίπ Ερντογάν στον δεύτερο τον χρίζει επικρατέστερο για τη νίκη, η οποία θα μοιάζει με ταφόπλακα στην προοπτική επανένωσης της Κύπρου

Από την τροπή των γεγονότων στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, η Κύπρος φάνηκε ξανά ότι αποτελεί τον… αδύναμο κρίκο ● Η Τουρκία κάνει βήμα με βήμα προσέγγιση με την Ελλάδα, αλλά διατηρεί τη «σκληρή» γραμμή έναντι της Κύπρου και της ελληνοκυπριακής ηγεσίας, γιατί αισθάνεται ότι έχει σαφές διπλωματικό πλεονέκτημα, ήδη από το Κραν Μοντανά (2017) και μετά.

Η στήριξη που προσέφερε ο Εμανουέλ Μακρόν στον πρόεδρο Αναστασιάδη βοηθά τη Λευκωσία να κερδίσει κάποιο χρόνο για να εξετάσει τις επιλογές της, που γίνονται πολύ περιορισμένες. Η προτεραιότητα που έδωσε για επιβολή κυρώσεων απηχεί μια «εξόχως μειοψηφούσα» θέση ανάμεσα στους «27», όσο κι αν η Τουρκία σκληραίνει τη στάση της.

Τους όρους για μια μελλοντική διαπραγμάτευση του Κυπριακού, αφού πρώτα ξεκαθαρίσει ο διαμοιρασμός του φυσικού αερίου της κυπριακής ΑΟΖ, επιχειρεί να επιβάλει η Τουρκία, κλιμακώνοντας την ένταση στις θάλασσες της ανατολικής Μεσογείου. Στο διπλωματικό παρασκήνιο των τελευταίων εβδομάδων στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, αλλά και στη Νέα Υόρκη, οι συζητήσεις όχι μόνο δεν εστιάζουν στην εφαρμογή τιμωρητικών μέτρων εναντίον της Τουρκίας, αλλά εκτρέπονται από την ουσία του Κυπριακού και μετατρέπονται σε «μπούμερανγκ» στο θέμα του φυσικού αερίου.