Στις 11 Οκτωβρίου η τουρκοκυπριακή κοινότητα θα κληθεί να πάει στην κάλπη για εκλογή της ηγεσίας της. Αυτές οι εκλογές γίνονται σε μια περίοδο πολλαπλών εντάσεων και κρίσιμων στιγμών. Οι εντάσεις λόγω των τουρκικών προκλήσεων στην περιοχή και συγκεκριμένα το άνοιγμα της παραλίας της περίκλειστης περιοχής της πόλης της Αμμοχώστου, παραβιάζοντας τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ, προκαλούν έντονη αντίδραση από τη διεθνή κοινότητα, όμως και από τους ίδιους τους Τουρκοκύπριους.

Ο Α. Κυπριανού εκφράζει αμφιβολίες αν θα αποδώσουν οποιεσδήποτε κυρώσεις για να αλλάξει η Τουρκία στάση, προτάσσει την ανάγκη για ελληνοτουρκικό διάλογο και επιστροφή των Κυπρίων στο τραπέζι του ΟΗΕ και προειδοποιεί: «Ούτε καν μισή πατρίδα δεν θα μας μείνει. Γιατί μοιραία όταν η Τουρκία πετύχει τη διχοτόμηση, σταδιακά θα θελήσει να επεκταθεί…». .

Οι Τουρκοκύπριοι πολίτες καλούνται στις 11 Οκτωβρίου να διαλέξουν για ηγέτη τους ανάμεσα στον κοσμικό, προοδευτικό Μουσταφά Ακιντζί και στον εθνικιστή αντίπαλό του, Ερσίν Τατάρ - Η υποστήριξη του Ταγίπ Ερντογάν στον δεύτερο τον χρίζει επικρατέστερο για τη νίκη, η οποία θα μοιάζει με ταφόπλακα στην προοπτική επανένωσης της Κύπρου

Από την τροπή των γεγονότων στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, η Κύπρος φάνηκε ξανά ότι αποτελεί τον… αδύναμο κρίκο ● Η Τουρκία κάνει βήμα με βήμα προσέγγιση με την Ελλάδα, αλλά διατηρεί τη «σκληρή» γραμμή έναντι της Κύπρου και της ελληνοκυπριακής ηγεσίας, γιατί αισθάνεται ότι έχει σαφές διπλωματικό πλεονέκτημα, ήδη από το Κραν Μοντανά (2017) και μετά.

Η στήριξη που προσέφερε ο Εμανουέλ Μακρόν στον πρόεδρο Αναστασιάδη βοηθά τη Λευκωσία να κερδίσει κάποιο χρόνο για να εξετάσει τις επιλογές της, που γίνονται πολύ περιορισμένες. Η προτεραιότητα που έδωσε για επιβολή κυρώσεων απηχεί μια «εξόχως μειοψηφούσα» θέση ανάμεσα στους «27», όσο κι αν η Τουρκία σκληραίνει τη στάση της.

Τους όρους για μια μελλοντική διαπραγμάτευση του Κυπριακού, αφού πρώτα ξεκαθαρίσει ο διαμοιρασμός του φυσικού αερίου της κυπριακής ΑΟΖ, επιχειρεί να επιβάλει η Τουρκία, κλιμακώνοντας την ένταση στις θάλασσες της ανατολικής Μεσογείου. Στο διπλωματικό παρασκήνιο των τελευταίων εβδομάδων στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, αλλά και στη Νέα Υόρκη, οι συζητήσεις όχι μόνο δεν εστιάζουν στην εφαρμογή τιμωρητικών μέτρων εναντίον της Τουρκίας, αλλά εκτρέπονται από την ουσία του Κυπριακού και μετατρέπονται σε «μπούμερανγκ» στο θέμα του φυσικού αερίου.

Η κατάσταση σήμερα παραπέμπει κυριολεκτικά στα πέτρινα χρόνια του διαχωρισμού του Ραούφ Ντενκτάς. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της απροκάλυπτης σκοπιμότητας είναι ότι οι δύο ιστορικές δίοδοι επικοινωνίας ανάμεσα σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους στο κέντρο της Λευκωσίας παραμένουν κλειστές.

Ενας αντικειμενικός κριτής για όσα συμβαίνουν με τα σημεία διέλευσης κατά μήκος της πράσινης γραμμής στην Κύπρο δεν θα δίσταζε να διερωτηθεί: Μήπως αναπολούν ξανά τα οδοφράγματα και τα τείχη; Το βάρος της απάντησης στο συγκεκριμένο ερώτημα πέφτει αναπόδραστα αφ’ ενός στην κυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη και αφ’ ετέρου στην εθνικιστική λεγόμενη «κυβέρνηση» Τατάρ-Οζερσάι.

,,,Είναι εξαιρετικά ανησυχητικό το γεγονός, ότι πολλοί συνηθίζουν στην ιδέα της «λύσης» δύο κρατών, της νομιμοποίησης της διχοτόμησης δηλαδή. Παλιά οι σκληροπυρηνικοί στην Άγκυρα, και ο Ρ. Ντενκτάς στην τουρκοκυπριακή πλευρά, έλεγαν ότι «το Κυπριακό λύθηκε το 1974». Τώρα βλέπουμε και αρκετούς στην ελληνοκυπριακή πλευρά, να το ασπάζονται επί της ουσίας. Με «περικοκλάδες» ή χωρίς. Κι αυτό, μόνο και μόνο, για να μην διαχειριστούν ένα κοινό κράτος μαζί με την άλλη Κοινότητα, ως δύο πολιτικά ισότιμοι εταίροι σε μια Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία στην Κύπρο.

«Οι χρήσιμες τριμερείς συνεργασίες δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την ανάγκη συνεννόησης με την Τουρκία, πολύ περισσότερο να αποσκοπούν ή να φαίνεται ότι αποσκοπούν στον αποκλεισμό της Τουρκίας».

«Ας μη διαφεύγει της προσοχής μας ότι και η Τουρκία, ως παράκτια χώρα, έχει νόμιμα συμφέροντα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Όχι βέβαια στην έκταση που αυτή ισχυρίζεται, αλλά πάντως υπαρκτά, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας».

Η τουρκική γεώτρηση στο οικόπεδο 8 και οι πολλαπλές ζημιές που προξενεί. Αλλη μία ταπείνωση για τη χώρα, που βλέπει να χάνει τη διεθνή αξιοπιστία της στα μάτια του ΟΗΕ και της Ε.Ε., ενώ πληθαίνουν τα ερωτήματα για το αν η πολιτική που ακολουθεί η Λευκωσία συμβάλλει τελικά στην επίλυση ή οδηγεί στην παγίωση νέων τετελεσμένων και την οριστική διχοτόμηση.

Σε πολλαπλά αδιέξοδα βρίσκεται η κυπριακή κυβέρνηση, εξαντλώντας χωρίς έμπρακτο αποτέλεσμα όλα τα θεσμικά περιθώρια που διαθέτει διεθνώς και ως κράτος-μέλος της Ε.Ε. για να αντιμετωπίσει την Τουρκία. Δυστυχώς για την Κύπρο, τα νέα τετελεσμένα στις θάλασσες εξελίσσονται σε μια επικίνδυνη περιπέτεια, τις συνέπειες της οποίας η Λευκωσία δεν είχε υπολογίσει.