Ούτε σχεδόν 24 ώρες δεν πέρασαν από τη δημοσίευση του άρθρου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Αυγή, με βασική πολιτική διατύπωση «Πλατιά εκλογική συμμαχία για έναν νέο συνασπισμό εξουσίας», μέχρι την εκφώνηση του «ναυαγίου» της συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ, στην ομιλία του στον Κεραμεικό… Οχι, ο κ. Τσίπρας ήθελε και επεδίωκε τη συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ! Και προφανώς είχε συνδιαμορφωθεί ένα «κοινά αποδεκτό πλαίσιο». Ομως όταν ήρθε η στιγμή να το «περάσει» από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, «μπλοκαρίστηκε».

Οι «φρουροί της καθαρότητας» (προσχηματικό εάν ληφθεί υπόψη ποιοι μέχρι τώρα έχουν ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, και σε ποιους βουλευτές έχουν υποσχεθεί εκλογικές συμμετοχές) απεδείχθησαν πιο ισχυροί της ηγεσίας. Και στο «μπλοκ» αυτό, δεν ήταν μόνο η τάση του κ. Λαφαζάνη, αλλά και αρκετοί… προεδρικοί! Από την άλλη, δεν αξίζουν σχολιασμό διάφορες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που θέτουν ως προϋπόθεση μιας «συνεργασίας» τις… «δηλώσεις μετανοίας»! Ο κ. Δραγασάκης σωστά είχε πει προ καιρού ότι χρειάζεται στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μια «βίαιη ωρίμανση»! Λίγες μέρες όμως πριν τις εκλογές δεν φαίνεται να έχουν γίνει πολλά πράγματα… Αλλά, ας πάμε στα πιο σοβαρά. Η χώρα χρειάζεται ασυζητητί μια νέα ευρωπαϊκή τοποθέτηση του ελληνικού προβλήματος, χρειάζεται επίσης μια βιώσιμη πολιτική αλλαγή σε προοδευτική κατεύθυνση, που θα στηρίζεται σ’ έναν νέο ευρύ συνασπισμό εξουσίας.

Δεν αρκούν, αλλά είναι και επικίνδυνες, διάφορες «αριστερού τύπου» μπαλαφάρες! Το ερώτημα είναι, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και… προεκλογικά δεν μπορεί ούτε με τη ΔΗΜΑΡ να συνεργαστεί, τότε μετεκλογικά με ποιον άραγε θα… συνεργαστεί; Κυρίως, το «τελευταίο ναυάγιο» δείχνει μια ανησυχητική και ασύμβατη με τις ανάγκες της χώρας πολιτική νοοτροπία διακυβέρνησης που φαίνεται να κυριαρχεί στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πληροφορίες για το τι γίνεται «τοπικά» με την επιλογή των υποψήφιων βουλευτών, τα «πλαφόν» για τους… «ξένους», η αυταρέσκεια και η υποτίμηση καθαρών συνεργασιών με αυτόνομο πολιτικό λόγο, 25 μέρες πριν από τις εκλογές, δεν είναι καλά σημάδια…