Τριάντα χρόνια δημοκρατίας και μεταπολίτευσης γιορτάσαμε στις 24 Ιουλίου. Επανειλημμένως, με διάφορες αφορμές της επικαιρότητας, πολλοί και διάφοροι αναλυτές της πολιτικής πεντάρας κήρυξαν τα τελευταία χρόνια το τέλος του «κύκλου» της μεταπολίτευσης. Η μεταπολίτευση όμως δεν λέει να τελειώσει, αφού ο ερχομός των σμηνών των 45άρηδων έως 55άρηδων στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν σηματοδοτεί παρά μόνο την ηλικιακή ανανέωση του πολιτικού προσωπικού στα κόμματα εξουσίας.
Δεν προκαλούν «κατάπληξη» οι μετεκλογικές πολιτικές εξελίξεις ούτε ακόμα οι επιπτώσεις, στους πολιτικούς σχηματισμούς, που σχετίζονται με την εκλογική τους δύναμη καθώς ακόμη και ο κίνδυνος για ορισμένους από αυτούς να μπουν σε κλυδωνισμούς που να σχετίζονται με την ταυτότητά τους (ΣYN).
Η επόμενη μεγάλη δοκιμασία είναι οι ευρωεκλογές. Δεν θα είναι μία εύκολη αναμέτρηση. Η «χαλαρή» ψήφος δεν θα ισχύσει τη φορά αυτή. Ο ΣΥΝ θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εκλογικής αναμέτρησης αν παρουσιάσει το σύνολο της ευρωπαϊκής πολιτικής του χωρίς εκπτώσεις, και αν προχωρήσει έγκαιρα και απερίσπαστα στην προετοιμασία της εκλογικής του καμπάνιας.
Για μένα είναι καθαρό ότι λαθέψαμε τόσο στην λεγόμενη αριστερή στροφή μας, όσο και στη συμμαχία μας. Διασωθήκαμε χάρη βεβαίως τον αγώνα όλων μας, αλλά χάρη και στα αυτογκόλ του ΠAΣOK που εξόργισε με τα καμώματα του πρίγκιπα Γεωργίου και έστρεψε ένα μέρος του κόσμου που βρίσκεται ανάμεσα σε μας και το ΠAΣOK να’ρθει στη δική μας κάλπη, για λόγους κυρίως αισθητικούς και ηθικούς και πολύ λιγότερο πολιτικούς.
Δεν έχει αξία μια αριστερά που θα είναι στο περιθώριο και τη σιγουριά του θερμοκηπίου αλλά μια αριστερά που θα αλλάζει τα πράγματα προς όφελος του λαού και δεν θα αλλοτριώνεται. Καιρός για αντεπίθεση. Να βγούμε απ’ τα χαρακώματα και το μικρόκοσμο του μοιράσματος των έτσι κι’ αλλιώς λίγων καρεκλών.
Η ανανεωτική αριστερά ενώ αντέχει δεν ξεπερνάει ένα όριο
ananeotiki.gr, Δημοσιευμένο: 2004-03-24
Στο χώρο του ΣΥΝ απαιτείται συστηματική συλλογική αναζήτηση για το τι συνέβη συνολικά στις εκλογές, ποιοί παράγοντες οδήγησαν στο αποτέλεσμα, αν και πως λειτούργησαν οι κεντρικές πολιτικές επιλογές.
Έγραψα αυτό το κείμενο γιατί οι απαξιωτικές τοποθετήσεις περί «κουρελιών» και «ρεφόρμες» - κατά την διάρκεια των εκλογών- μου θύμιζαν παρεμφερείς εκτιμήσεις, μιας συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου (μεσοπόλεμος) του αιώνα που αφήσαμε , που ταλαιπώρησαν συνολικά την αριστερά και προκαλούν απώθηση.
Η πολιτική αντιδικία μπορεί να αποτελεί το άλας της δημοκρατίας, έχει όμως μια ανησυχητική τάση προς την ιδιοτελή υπεραπλούστευση. Πράγμα διόλου περίεργο εφόσον το ζητούμενο είναι πάντα να επιβάλουμε την καλύτερη δυνατή ερμηνεία των δικών μας θέσεων και να παρουσιάσουμε εκείνες των αντιπάλων μας όσο γίνεται μελανότερες.
Η εκλογική μάχη τελείωσε και έχει έρθει η ώρα των εκτιμήσεων. Ο ΣΥΝ, μέσα από το εκλογικό σχήμα που επέλεξε, πέτυχε την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση και θα είναι παρών στην κεντρική πολιτική σκηνή, παρών στις όποιες εξελίξεις θα υπάρξουν. Αυτό είναι αναμφίβολα ένα θετικό γεγονός.
Ένα σημαντικό κομμάτι του ΣΥΝ νοιώθει απογοήτευση γιατί δεν εκπροσωπείται. Χρειάζεται και εδώ «διορθωτική» κίνηση στις ευρωεκλογές από την πλευρά της ηγεσίας του ΣΥΝ. Και εδώ η ευθύνη της ηγετικής ομάδας είναι ακόμη μεγαλύτερη...
Για μια ακόμη φορά η νύχτα των εκλογών ήταν αργόσυρτη για τον ΣΥΝ. Χρειάστηκε να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας προκειμένου ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς να υπερβεί το φράγμα του 3%. Πόσο ικανοποιημένοι δικαιούμαστε όμως να είμαστε όταν σε συνθήκες εκλογικής συντριβής του ΠΑΣΟΚ το σύνολο της εκλογικής αποδοκιμασίας του το εισέπραξε η ΝΔ;
