Η συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο ΜΕΓΚΑ ανέδειξε ότι ο πρωθυπουργός… τρέχει ακόμη το μίλι του για την έξοδο από την πανδημία, ενώ ταυτόχρονα επιμένει να «τρέχει» τους πολίτες της χώρας εφαρμόζοντας πολιτικές και πρακτικές που ανοίγουν διαρκώς βαθιές πληγές στο σώμα της κοινωνίας.

Για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, όμως, οι όποιες προσπάθειες παρουσίασης ενός αφηγήματος επιτυχίας για μια κυβερνητική θητεία 28 μηνών εξακολουθούν να προσκρούουν σε μια ζοφερή πραγματικότητα και στην καθημερινότητα. Τα ερωτήματα του απλού κόσμου είναι αμείλικτα:

-Δεν έχουν άραγε πετάξει λευκή πετσέτα στο ζήτημα της πανδημίας, με πάνω από 16.000 νεκρούς ήδη, με 300 απώλειες τη βδομάδα, με τη χώρα σταθερά από τον Αύγουστο και μετά στις χειρότερες θέσεις στην Ευρώπη αναλογικά με τον πληθυσμό και με πάνω από ένα εκατομμύριο ανεμβολίαστους άνω των 50, ως αποτέλεσμα επιλογών, εγκληματικών παραλείψεων και ενός αλλοπρόσαλλου σχεδιασμού;

Δεν αντιμετώπισαν την πανδημία ως ευκαιρία για να μετατρέψουν το κράτος σε χορηγό της προπαγάνδας τους και άφησαν το Εθνικό Σύστημα Υγείας στο έλεός του;

- Δεν έχουν αφήσει τη μέγγενη της ακρίβειας να πνίγει τη μεσαία τάξη και τα λαϊκά στρώματα, παρακολουθώντας απλά τις ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά να πολιορκούν την καθημερινότητα του εργαζόμενου, ενώ οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι.

Δεν ξεπουλούν τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού την κρισιμότερη ώρα, όπου πρωτοφανείς αυξήσεις στο ρεύμα κόβουν τα πόδια των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων;

-Δεν βάζουν στο σημάδι τον κόσμο της εργασίας, καταργώντας τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, ξεχειλώνοντας το 8ωρο, θεσπίζοντας απλήρωτα 12ωρα, κρατώντας καθηλωμένο τον μισθό, διαλύοντας την Επιθεώρηση Εργασίας, ιδιωτικοποιώντας την επικουρική ασφάλιση, ανοίγοντας έτσι μια τρύπα 70 δισ. μεσομακροπρόθεσμα και ρίχνοντας μέσα σε αυτή την τρύπα ακόμη και το κοινωνικό μέρισμα και τη 13η σύνταξη;

-Δεν εξαπατούν τη μεσαία τάξη που την είχαν κάνει σημαία προεκλογικά και κατεδαφίζοντας την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, με ένα «πτωχευτικό» που ρευστοποιεί τα σπίτια και τα μαγαζιά των πολιτών, με το φάσμα των χρεών να απειλεί τους μικρομεσαίους, τώρα που θα αρθεί ειδικά η αναστολή πληρωμών λόγω των lockdown;

Δεν αποκλείει τη συντριπτικής πλειοψηφίας των επιχειρήσεων στη χώρα από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης, που προβλέπεται να πάνε κι αυτοί σε λίγους και εκλεκτούς όπως και τα τραπεζικά δάνεια, ώστε να γλιτώσουν οι μεγάλοι όμιλοι από τους “ενοχλητικούς” μικρομεσαίους, που πλέον η κυβέρνηση δεν αποκαλεί «ραχοκοκαλιά της οικονομίας», όπως έλεγε προεκλογικά, αλλά τους αποκαλεί «ζόμπι»;

-Δεν διαλύουν την Παιδεία, πετώντας 40.000 μαθητές εκτός πανεπιστημίων, στοιβάζοντας 25 και 30 μαθητές ανά τάξη εν μέσω έξαρσης της πανδημίας; Δεν κλείνουν και συγχωνεύουν τμήματα σε σχολεία και πανεπιστήμια εφαρμόζοντας μια τιμωρητική αξιολόγηση; Δεν υποβαθμίζουν τις πανεπιστημιακές μας σχολές για χάρη των φίλων τους ιδιοκτητών κολεγίων;

Τα ερωτήματα αυτά δεν τίθενται γενικώς! Απαιτούν ταυτοχρόνως και άλλες απαντήσεις. Διαφορετικές και στον αντίποδα των κυβερνητικών πολιτικών. Η μάχη για την ενεργοποίηση της κοινωνίας και ιδιαίτερα των εργαζόμενων και της νεολαίας για να τις διεκδικήσει και επιβάλλει εναποτίθεται πρώτα απ΄όλα στους ώμους του ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ καθώς και των άλλων προοδευτικών κομμάτων.