Οι δημοσκοπήσεις έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής ζωής στη χώρα μας. Φυσικά δεν τις εφεύραμε εμείς. Tα λεγόμενα γκάλοπ έλκουν το γένος από τις ΗΠΑ και είναι μια πρακτική που τη συναντάμε σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ομως αν κάτι συνιστά ιδιαιτερότητα της εγχώριας εκδοχής είναι ότι εκτός Ελλάδας οι σφυγμομετρήσεις δεν γίνονται τόσο συχνά και κυρίως τα ευρήματά τους δεν αμφισβητούνται επειδή οι εταιρείες δημοσκοπήσεων θεωρούνται αξιόπιστες.

Το αν αυτό ισχύει ή όχι στα καθ’ ημάς δεν το γνωρίζω. Με εμβάλλει σε σκέψεις ωστόσο το γεγονός ότι όσοι τις καταγγέλλουν, τις επικαλούνται όποτε επιβεβαιώνουν την εικόνα που εκείνοι προβάλλουν. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις δικαστικές αποφάσεις.

1. Υπάρχει τρόπος αποκλιμάκωσης των συγκρούσεων μεταξύ των στρατιωτικών παρατάξεων του Σουδάν;

Χωρίς αμφιβολία, η αποκλιμάκωση και η κατάπαυση του πυρός πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα. Με τραγικό τρόπο, οι πολίτες του Σουδάν είναι οι παράπλευρες απώλειες στη δίψα των στρατηγών για αποκλειστική εξουσία. Είναι σαφές ότι η διεθνής Κοινότητα έχει αναγνωρίσει τις τρομερές συνέπειες για το Σουδάν και πέραν αυτής της σύγκρουσης.

H Αριστερά στην Ελλάδα αγωνιζόταν πάντα για ένα «άλλο», «διαφορετικό» παραγωγικό και αναπτυξιακό υπόδειγμα. Το περιεχόμενο αυτού του «άλλου υποδείγματος» διαμορφωνόταν κάθε φορά σε συνάρτηση με τις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, εμπνεόταν από τις αξίες της αριστεράς και καθοριζόταν σε συνάφεια με τη στρατηγική της.

Αν δεν καταφέρουμε να περιορίσουμε στο μισό τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ως το 2030, αυτό δεν θα είναι γιατί δεν έχουμε εναλλακτικές επιλογές». Μιλά στον Guardian ο καθηγητής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ντελφτ της Ολλανδίας, Κορνέλις Μπλοκ, αναφερόμενος στην τελευταία έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή που, πέρα από τις καταστροφικές συνέπειες της κλιματικής κρίσης, σκιαγραφεί και σειρά προτάσεων για την επίτευξη του στόχου της Συμφωνίας του Παρισιού για περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου.

Η ετυμολογία των λέξεων δεν είναι μόνο μια μάλλον σχολαστική ενασχόληση που υπάγεται στη δικαιοδοσία της φιλολογίας. Γιατί, όσο παράξενο και να ακούγεται, μερικές φορές η ετυμολογική συγγένεια προκαλεί σύγχυση, επιτρέπει την ασάφεια και, ακόμα χειρότερα, διευκολύνει τη λαθροχειρία.

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα: όταν πιστεύουμε σε κάτι, είμαστε υποχρεωμένοι να συμπεράνουμε ότι όσοι δεν αποδέχονται την άποψή μας έχουν άδικο.

Η υπόθεση της μαφιόζικης επίθεσης και του ξυλοδαρμού του αρχαιολόγου Μανώλη Ψαρρού αποτέλεσε τη θρυαλλίδα μιας πολύχρονης κατάστασης αυθαιρεσίας από ισχυρά συμφέροντα αλλά και συγκάλυψης από την Πολιτεία όσων συμβαίνουν στο νησί, με την ανοχή δυστυχώς σημαντικής μερίδας των κατοίκων αλλά και την επίμονη επιμονή για την αποκάλυψη της αλήθειας από μια φωτεινή μειοψηφία πολιτών που επιμένουν στη διάσωση του νησιού τους.

Η οικονομολόγος Λούκα Κατσέλη άφησε θετικό στίγμα στην περίοδο των μνημονίων καθώς ο νόμος που έφερε το όνομά της και ο οποίος είχε ψηφιστεί το 2010 αποτέλεσε ασπίδα προστασίας για πολλούς δανειολήπτες που είδαν το εισόδημά τους να εξαφανίζεται. Πριν από λίγες μέρες βρέθηκε στο πλευρό του Αλέξη Τσίπρα, στην παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για την προστασία της πρώτης κατοικίας και τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους. Κατόπιν αυτών η κουβέντα μαζί της είχε ενδιαφέρον.

Πριν από περίπου 30 χρόνια, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, οι ιδέες περί «ελεύθερης αγοράς» και των μαγικών ικανοτήτων της αποκτούσαν σχεδόν καταθλιπτική κυριαρχία. Το αφήγημα έλεγε ότι η αγορά απαλλαγμένη από «ρυθμίσεις» (κατ’ ουσίαν οι δυνάμεις του κεφαλαίου απαλλαγμένες από την κοινωνία), προωθώντας τον ελεύθερο ανταγωνισμό και ανοίγοντας τον δρόμο στην καινοτομία παντού, θα έφερνε την ευημερία και τη φιλελεύθερη δημοκρατία παντού στον κόσμο. Ηταν «το τέλος της Ιστορίας» (1989). Σήμερα, 30 χρόνια μετά: Η παγκόσμια οικονομία εισέρχεται στη χειρότερη 5ετία των τελευταίων 30 ετών, ίσως μάλιστα χαθεί μια ολόκληρη 10ετία – είπαν προχθές δύο παγκόσμιοι οργανισμοί υπεράνω υποψίας, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για «προεκλογικές απειλές» κατά των Ανεξάρτητων Αρχών, την ώρα που το σκάνδαλο των υποκλοπών παραμένει άλυτο… Τι μπορεί να κάνει μια προοδευτική κυβέρνηση για να έρθει στο φως η αλήθεια;

Η στοχοποίηση των Ανεξάρτητων Αρχών από τον κ. Μητσοτάκη είναι συστηματική και αποσκοπεί στην συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών.

Α. Οι μειώσεις στις συντάξεις, η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ο «νόμος Κατρούγκαλου».

Ορισμένοι επιχειρούν να πείσουν επισταμένως την ελληνική κοινωνία ότι, η χώρα ξεκίνησε να υπάρχει πρώτη φορά το 2015.Μας υπενθυμίζουν συνεχώς ότι, δήθεν το ασφαλιστικό, ξεκίνησε να έχει προβλήματα, με την ψήφιση του «νόμου Κατρούγκαλου», τον Μάιο του 2016.

Το αναπτυξιακό υπόδειγμα της χώρας βασίζεται ως προς την προσφορά κυρίως στον τουρισμό, στο real estate και γενικά στην παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών χαμηλής και μέσης προστιθέμενης αξίας και ως προς τη ζήτηση σε υπερκατανάλωση ιδίως εισαγόμενων και πολυτελών αγαθών. Ένα υπόδειγμα που έχει επανειλημμένα οδηγήσει τη χώρα στα βράχια και δεν προέκυψε τυχαία. Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που ζούμε, ο διεθνής καταμερισμός εργασίας διαμορφώνεται με τις χώρες εκείνες που προσφέρουν φθηνά προϊόντα και τις άλλες που παράγουν ποιοτικά τεχνολογικά προϊόντα.

H στροφή στο «αναπτυξιακό κράτος» αποτελεί τη βασικότερη και καθοριστική επιλογή για το αύριο της ελληνικής.

Το «αναπτυξιακό κράτος» στις αναπτυσσόμενες χώρες

Το «αναπτυξιακό κράτος» αποτελεί έννοια που ταυτίστηκε με την εκβιομηχάνιση των αναπτυσσόμενων οικονομιών. Εντούτοις, ξεκίνησε από την Ιαπωνία. Αυτή, μεταπολεμικά, επεδίωξε να μετατραπεί σε εξαγωγική δύναμη, κάτι που πέτυχε με τη σχεδιασμένη από το κράτος ανάπτυξη και τη σύμπραξη με λίγες μεγάλες εταιρείες. Το ίδιο μοντέλο με μικρές παραλλαγές εφαρμόστηκε από τη Νότια Κορέα, για να ακολουθήσουν στη συνέχεια οι χώρες της Ν.Α. Ασίας και πρόσφατα η Κίνα.