Τα νέα από την Ευρώπη δεν είναι ευχάριστα. Ο δημοκρατικός υποψήφιος νίκησε στις προεδρικές εκλογές στην Αυστρία, όμως το ποσοστό του ακροδεξιού αντιπάλου του είναι τρομακτικό. Στη δε Ιταλία ο ετερόκλητος συνασπισμός των δυνάμεων του ΟΧΙ κέρδισε συντριπτικά.

Σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες σχηματοποιείται μια νέα κυρίαρχη αντίθεση πέρα από τη διαίρεση Αριστεράς - Δεξιάς.

Το ανίερο αυτό ερώτημα έχει ήδη τεθεί. Και δεν συνιστά απλή κινδυνολογία. H Ευρώπη/ Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) μπορεί από σήμερα να μπει σε μια περιπέτεια υπαρξιακών διαστάσεων. Πάρα πολλά θα εξαρτηθούν από την έκβαση των σημερινών προεδρικών εκλογών στην Αυστρία και κυρίως από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που διεξάγεται σήμερα επίσης στην Ιταλία

Πριν από μερικά χρόνια επισκέφτηκα για πρώτη φορά την πανέμορφη πόλη της Κέρκυρας, με τη Σπιανάδα, το ανάκτορο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου, τα παλιά αρχοντικά, τις εκκλησίες.
Τριγυρνώντας όμως στα σοκάκια της, εκεί όπου οι ντόπιοι ήταν περισσότεροι από τους τουρίστες, το μάτι μου έπεσε πάνω σε κάτι που με ξάφνιασε. Ηταν μια ταμπέλα με την επιγραφή «Ηλεκτρολόγος εκπαιδευθείς στην Ευρώπη». Στην αρχή ο πλεονασμός μού φάνηκε αστείος.
Αν ο συγκεκριμένος ηλεκτρολόγος είχε εκπαιδευτεί γενικά στο εξωτερικό, ή ας πούμε στη Γερμανία, θα το καταλάβαινα. Η Ελλάδα όμως είναι στην Ευρώπη. Ουδείς το αμφισβητεί. Συνεπώς όχι μόνο αυτός αλλά και οι υπόλοιποι ηλεκτρολόγοι ανά την επικράτεια έχουν εκπαιδευτεί στην Ευρώπη

Είναι από τις εξελίξεις που δεν προσέχουμε ιδιαίτερα στην Ελλάδα αν και έχουν σοβαρές συνέπειες για τη χώρα. Το περιφερειακό Κοινοβούλιο της γαλλόφωνης Βαλονίας στο Βέλγιο, μιας περιοχής 3,5 εκατ. ατόμων, υπέβαλε την Ευρωπαϊκή Ενωση σε βασανιστική διαπραγματευτική γυμναστική αρνούμενο αρχικά να υποστηρίξει την οικονομική και εμπορική συμφωνία ΕΕ - Καναδά (CETA), με αποτέλεσμα να καθυστερήσει την υπογραφή της.

Ανάμεσα σ’ έναν Ευρωπαίο επίτροπο, τον Γερμανό Γκίντερ Έτινγκερ, ο οποίος διατυπώνει ρατσιστικά σχόλια, φλερτάρει με την ομοφοβία και περιφρονεί τη δημοκρατία, και μια «επιτροπή ηθικής» που κρίνει ότι ο πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο δεν παραβίασε τους «κανόνες ακεραιότητας και εχεμύθειας» με την πρόσληψή του από την αμερικανική τράπεζα Goldman Sachs, η εικόνα της εκτελεστικής επιτροπής της Ευρώπης βγαίνει για άλλη μια φορά τραυματισμένη.

Τα όσα έγιναν με το λεγόμενο Υπερταμείο Ιδιωτικοποιήσεων (Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας) δεν θα μπορούσαν να είχαν γίνει με καμιά άλλη κυβέρνηση παρά μόνο με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στο Ταμείο αυτό έχει ενταχθεί για 99 χρόνια το σύνολο σχεδόν της ελληνικής περιουσίας εκτός του... Παρθενώνα (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, Αττικό Μετρό, ΔΕΗ, ΕΛΒΟ, κτιριακές υποδομές κ.ά.) με στόχο την αποκρατικοποίηση/ιδιωτικοποίησή τους - όπως κι αν ονομασθεί.

Εάν ανατρέξει κάποιος στο 1975, χρόνο που η Ελλάδα υπέβαλε την αίτηση για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση (τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα - ΕΚ) θα διαπιστώσει ότι ο κύριος λόγος για την απόφαση αυτή (από πλευράς Κωνσταντίνου Καραμανλή και όχι μόνο) ήταν η εδραίωση και προστασία της δημοκρατίας που μόλις έναν χρόνο πριν είχε αποκατασταθεί στη χώρα.

Το επίθετο «κρίσιμος/κρίσιμη» έχει υπερκαταναλωθεί στην περιγραφή της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ). Σχεδόν πάντοτε στην εξηκονταετή ιστορία της, από το 1957, ήταν σε κάποια κρίσιμη κατάσταση. Και μέσα από την υπέρβαση της κρισιμότητας η Ευρώπη προχωρούσε μπροστά. Αυτή τη φορά, όμως, η κρίση δεν μοιάζει με τις προηγούμενες.

Ασφαλέστερη ένδειξη ότι ζούμε σε μια ταραγμένη περίοδο είναι ότι κάθε τόσο προστίθεται ένα κακό νέο. Το τελευταίο ήταν η Τουρκία, όπου μια καταδικαστέα απόπειρα πραξικοπήματος ακολουθείται από ένα χειρότερο πραξικόπημα, το οποίο οδηγεί σε μια δικτατορία με λαϊκή στήριξη και στην επιτάχυνση της ισλαμοποίησης της κοινωνίας.

Από τα συντρίμμια δύο παγκοσμίων πολέμων, οι ευρωπαϊκές χώρες ενώθηκαν για να ξεκινήσουν αυτό που θα γινόταν το μεγαλύτερο πείραμα ενοποίησης και συνεργασίας με κοινή κυριαρχία. Αλλά παρά τα εντυπωσιακά επιτεύγματά του στο πέρασμα των δεκαετιών, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα τώρα κινδυνεύει με διάλυση.

Είναι δύσκολο να εκτιμήσει κάποιος την ώρα που γράφεται το κείμενο αυτό το τι ακριβώς επιδιώκει η κυβέρνηση με τη σύγκρουση που έχει καλλιεργήσει με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Ορισμένα πράγματα γίνονται με τόσο κυνικά σκοτεινό τρόπο και τόσο απαράδεκτα για ευρωπαϊκή χώρα

Οι πρόδρομοι επικήδειοι για το ενδεχόμενο τέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν γίνει το συχνότερο ανάγνωσμα στα διεθνή και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Διάσημες υπογραφές, έγκυροι δημοσιογράφοι, ποικιλόχρωμοι πολιτικοί μεσαίου συνήθως βεληνεκούς προφητεύουν, κρατώντας μικρές μόνο επιφυλάξεις, τη θανάσιμη κρίση και τον κίνδυνο διάλυσης