Μετά την άτακτη (;) υποχώρηση της Αμερικής και των συμμάχων της, έχουμε εκ νέου την παλινόρθωση των Ταλιμπάν και την εκ νέου δημιουργία χαλιφάτου στο Αφγανιστάν. Αυτό είναι επομένως το κύριο ζήτημα με το οποίο η ΕΕ και η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να ασχοληθεί. Σαράντα εκατομμύρια Αφγανοί θα βιώσουν τη φρικώδη βία των Ταλιμπάν, οι αποτρόπαιες εικόνες που ο ISIS μετέδιδε για «παραδειγματισμό» από το Χαλιφάτο Ιράκ - Συρίας θα είναι η ζωή τους.

«Προς Θεού, μόνο να μην επαναληφθεί το 2015». Αυτό εύχονται αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο στη θέα της κρίσης στον Έβρο. Λίγο τους ενδιαφέρει εάν η Τουρκία εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες, στέλνοντας το μήνυμα -και τα λεωφορεία- ότι τα σύνορα είναι ανοιχτά. Λίγο τους ενδιαφέρει τι θα συμβεί στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, που ήταν έτοιμα να εκραγούν και πριν από τη μεγάλη πορεία προς τον Έβρο. Αυτό που πραγματικά «καίει» τις κυβερνήσεις εκείνων των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θεωρητικά ομνύουν ακόμη στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες -για τις Αυστρία, Ουγγαρία και σία δεν μιλάμε, τις έχουν απαρνηθεί από καιρό- είναι να καταφέρει η Ελλάδα, με οποιονδήποτε τρόπο και με τη βοήθειά τους, να κρατήσει τα σύνορα κλειστά.