Την ίδια στιγμή που η κοινή γνώμη προσηλώνεται στις λεπτομέρειες της «υπόθεσης Ζαχόπουλου», αλλού μεθοδεύονται καθοριστικές για το μέλλον εξελίξεις. Αναφέρομαι στο Σχέδιο Νόμου για το θεσμικό πλαίσιο της έρευνας, που ψηφίζεται τώρα στη Βουλή.

Η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να παρουσιάσει το νομοσχέδιο για την έρευνα ως ρηξικέλευθο πόνημα που θα ρυθμίσει τα θεσμικά ζητήματα του ερευνητικού συστήματος για την προσεχή εικοσαετία. Μία κατ αναλογία απάντηση στο προπαγανδιστικό επίπεδο θα ήταν η ακόλουθη: "Πρόκειται για ένα συμπίλημα νομοθετημάτων του ΠΑΣΟΚ που κατατίθεται ως στρατήγημα προς φενακισμό της κοινής γνώμης εν όψει εκλογών και αποτελεί συνέχεια της πολιτικής απαξίωσης του ερευνητικού συστήματος που εγκαινίασε η εκσυγχρονιστική ομάδα του κ. Ν. Χριστοδουλάκη".

Πέρασε ένας χρόνος από τότε που μας ήρθε το τραγελαφικό εκείνο «προσχέδιο πρότασης» για τη δήθεν μεταρρύθμιση του πανεπιστημίου. Πέρασε και ένα 6μηνο από την ψήφιση της τελικής δέσμης τροπολογιών που αποκάλεσαν νέο «νόμο-πλαίσιο». Στο μεσοδιάστημα εξαφανίστηκαν πολλές από τις μεταρρυθμιστικές «έμμονες» ιδέες.