Θέμα: Αμερική - Σελίδα: 2
Θόδωρος Τσίκας
Εδώ και χρόνια, οι ΗΠΑ αποσύρονται σταδιακά από τη διεθνή σκηνή. Την περίοδο προεδρίας Τραμπ αυτή η πορεία εντάθηκε και επιταχύνθηκε. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα σε άλλους παίκτες να σπεύσουν να καλύψουν το κενό. Στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αυτό προσπαθούν να κάνουν η Ρωσία του Πούτιν και η ερντογανική Τουρκία. Και πιο πρόσφατα η Γαλλία με τον Μακρόν. Αυτό προκαλεί πολλές από τις εντάσεις που βλέπουμε.
Γιάννης Βούλγαρης
Δεν θυμάμαι άλλον σύγχρονο ηγέτη που να κατόρθωσε ό,τι ο Τραμπ. Να προσωποποιήσει τόσο πειστικά και ανάγλυφα την παρακμιακή πλευρά μιας Εποχής και τους κινδύνους που υποσκάπτουν από τα μέσα τη σύγχρονη δυτική Δημοκρατία. Σύμφωνοι, τον ψήφισαν 70 εκατομμύρια Αμερικανοί. Ναι, ακριβώς. Οι κίνδυνοι της σύγχρονης Δημοκρατίας δεν έρχονται με τα τανκς αλλά με την ψήφο και τη λαϊκή υποστήριξη.
Ακόμα και η ρητορική του στερεοτυπικότερου αντιιμπεριαλισμού δεν επιφύλαξε σε κανέναν Αμερικανό πρόεδρο τους ανελέητους ονειδιστικούς χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούν για τον Ντόναλντ Τραμπ τα σοβαρότερα ΜΜΕ της πατρίδας του, επιστήμονες και λόγιοι αδιάφοροι μέχρι πριν για τα κοινά ή επιμελώς ουδέτεροι. Τίποτε αναντίστοιχο με την προεδρική θητεία του, ένα τετραετές ριάλιτι εγωπαθούς αμοραλισμού και ασύδοτης οικογενειακής συμφεροντολογίας.
Νίκος Μπίστης
Ο Μπάιντεν είναι - εκτός δικαστικού πραξικοπήματος - ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ
Χωρίς τον αναμενόμενο σύμφωνα με τις μετρήσεις περίπατο, κερδίζοντας στο νήμα πέντε κρίσιμες Πολιτείες χωρίς όμως να εκπορθήσει το Texas ή την Florida.
Θόδωρος Τσίκας, Ελεύθερος Τύπος, 05/11/2020
Την ώρα που γραφόταν το άρθρο αυτό, δεν ήταν ακόμα σαφές το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ, παρά την υπεροχή του υποψηφίου του Δημοκρατικού Κόμματος, Τζο Μπάϊντεν, στην παναμερικανική ψήφο και στους εκλέκτορες.
Πολλοί Αμερικανοί έχουν ψηφίσει και πολλοί ακόμη θα πάνε στις κάλπες γιʼ αυτό που φαίνεται να είναι το πιο σημαντικό πολιτικό γεγονός αυτής της χρονιάς. Οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2020 είναι μια κρίσιμη στιγμή με κάθε έννοια της λέξης. Και δεν είναι μόνο για την αμερικανική δημοκρατία. Είναι και για τις διατλαντικές σχέσεις αλλά και το μέλλον της Δύσης.
Αναζητώντας το μυστικό της αμερικανικής δημοκρατίας τη δεκαετία του 1830, ο γάλλος αριστοκράτης Αλεξίς ντε Τοκβίλ συλλογίστηκε τον σημαντικό ρόλο που παίζει η θρησκεία στην αμερικανική ζωή. Εχοντας ξεφύγει από την εξουσία του Πάπα, επιχειρηματολόγησε, οι Αμερικανοί Χριστιανοί ήταν ελεύθεροι από κάθε θρησκευτική αρχή. Ο Χριστιανισμός στον Νέο Κόσμο, κατέληξε, μόνο ως «δημοκρατικός και ρεπουμπλικανικός» μπορούσε να περιγραφεί.
Ο υποψήφιος των Δημοκρατικών το περίμενε. Ξέρει καλά πόσο αδίστακτος είναι ο αντίπαλός του. Ξέρει καλά και το πνεύμα της εποχής, αν και δεν ανήκει ακριβώς σʼαυτήν. Είχε προετοιμαστεί λοιπόν για ένα ντιμπέιτ διαφορετικό από τα συνηθισμένα, όπου δεν θα τηρούνταν οι κανόνες, δεν θα παρουσιάζονταν προγράμματα, δεν θα γινόταν ούτε στοιχειώδης διάλογος. Και τα πήγε καλά. Δεν έκανε τη μεγάλη γκάφα. Δεν παρασύρθηκε σε προσωπικές αντιπαραθέσεις. Δεν έχασε την ψυχραιμία του. Ακόμη και το «Will you shut up, man!», που θα μείνει χωρίς αμφιβολία στην ιστορία, έμοιαζε σχεδόν προσχεδιασμένο.
Αποτελεί όντως η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ «ένα από τα σπουδαιότερα σημεία καμπής στην αμερικανική ιστορία», όπως δήλωσε ο Τζο Μπάιντεν; Μακάρι για τις Ηνωμένες Πολιτείες, μακάρι και για τον υπόλοιπο κόσμο, που ακόμα κι αν δεν είναι πολιτικός δορυφόρος των ΗΠΑ, είναι σίγουρα πολιτισμικός ακόλουθός τους. Και μακάρι βέβαια να είναι σημείο καμπής για τον ίδιο τον Μπάιντεν, αντίπαλο του Ντόναλντ Τραμπ, αυτής της ενσάρκωσης του Αδιανόητου.
Αμερική - Δολοφονία Τζορτζ Φλόιντ: Οι συγκεντρωμένοι δεν καταδικάζουν μόνο τον ρατσισμό, αλλά και τους κινδύνους από την κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών.
Σχετικά με το κύμα αντιδράσεων που προκάλεσε στις ΗΠΑ η εν ψυχρώ δολοφονία του Τζώρτζ Φλόιντ, είδα στο διαδίκτυο μια φωτογραφία χωρισμένη στα δύο: Από τη μία ήταν ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ να μιλά σε ένα πλήθος που τον άκουγε και από την άλλη ορισμένοι να λεηλατούν καταστήματα στην Νέα Υόρκη. Τι ήθελε να μας πει ο ποιητής;
Κώστας Ζαχαριάδης, Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 03/06/2020
Η τραγική ιστορία του Φλόιντ ξεπερνά τα σύνορα των ΗΠΑ και φτάνει σε όλο τον κόσμο. Γιατί μαζί με τον ρατσισμό, αναδεικνύει και τις ανισότητες που βαθαίνουν όλο και περισσότερο. H ιστορία του Φλόιντ αφορά όλες τις κοινωνίες, αφορά τους φτωχούς, τους αδύναμους, τους κατατρεγμένους, τα θύματα των πολέμων, τους πρόσφυγες, τους πρόσφυγες της φτώχειας –τους μετανάστες δηλαδή– και τα θύματα της ρατσιστικής βίας, της μισαλλοδοξίας, της μισανθρωπιάς, της κοινωνικής περιθωριοποίησης.
Γιώργος Καπόπουλος, Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 17/04/2020
Μια πρόκληση χωρίς προηγούμενο η πανδημία, το σοκ της οποίας συγκρίνεται με την κρίση του 1929 και τη Μεγάλη Υφεση που ακολούθησε ή ακόμη και με το κόστος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θέτει ήδη επί τάπητος ως προτεραιότητα τον σχεδιασμό της ανασυγκρότησης της επόμενης μέρας.
Σημείο αναφοράς τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο παραμένει το σχέδιο Μάρσαλ που συμπυκνώνει την πολιτική των ΗΠΑ μετά το 1945. Μέρα με τη μέρα πληθαίνουν οι προτροπές και οι ευχές για ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ ώστε να υπάρξει ταχεία και αποτελεσματική ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας από τις παρενέργειες της πανδημίας, το μέγεθος και η διάρκεια των οποίων δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθούν ούτε κατά προσέγγιση στην παρούσα φάση.
Σύνολο καταγραφών: 61
