Θέμα: Αμερική - Σελίδα: 2
Θόδωρος Μαργαρίτης, εφημεριδα ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 18/05/2018
Θόδωρος Μαργαρίτης
Να το ξεκαθαρίσω από την αρχή. Είμαι φανατικός αντίπαλος του αντισημιτισμού και της άρνησης του Ολοκαυτώματος. Θεωρώ τους Εβραίους έναν αδικημένο λαό και υποστηρίζω πολλές από τις απόψεις τους. Ωστόσο η περίπτωση με την σφαγή στην Γάζα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια ορισμένη «ιστορική» επιείκεια. Ο Νετανιάχου προώθησε αυτήν την σύγκρουση για να προωθήσει ταυτοχρόνως τα πολιτικά του παιχνίδια για την αντιμετώπιση της ευρύτατης αμφισβήτησης που δέχεται στην διακυβέρνηση του. Πρόκειται δηλαδή για μια τυχοδιωκτική γραμμή η οποία στο όνομα των θρησκευτικών συμβολισμών για την Ιερουσαλήμ ανοίγει τον ασκό του Αιόλου.
Ποιος το περίμενε; Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες ότι ο άνθρωπος που εξελέγη πρόεδρος χάρις στους Ρώσους, και έλεγε ότι «η Αμερική έχει μεγαλύτερα προβλήματα από τον Ασαντ», θα έφτανε 77 μόλις ημέρες αφού αναλάμβανε την εξουσία να κάνει αυτό που δεν τόλμησε να κάνει ο προκάτοχός του,
Ο κόσμος αλλάζει, ο «τυφώνας» Τραμπ μπήκε ήδη στη ζωή μας και όλα πλέον τελούν υπό την επίδραση των ιδεών που κομίζει ο νέος αμερικανός πρόεδρος.
Οι πρώτοι λόγοι του, ίδιοι κι απαράλλαχτοι με τους προεκλογικούς που τον έφεραν στην εξουσία, ήταν ένα μνημείο συντηρητισμού, προστατευτισμού και απόλυτου διχασμού. «Πρώτα η Αμερική» το δόγμα του και ο Θεός επίσης σε πρώτο πλάνο, καθώς δικαιωματικά(!) προστατεύει το αμερικανικό έθνος.
Σωτήρης Ντάλης, Το Βήμα της Κυριακής, 22/01/2017
...Για τον Μπαράκ Ομπάμα η ΕΕ είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, της αναταραχής στη Μέση Ανατολή αλλά και της προσφυγικής κρίσης. Για τον διάδοχό του, η ΕΕ είναι ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός που εξυπηρετεί τα γερμανικά συμφέροντα. Την ίδια άποψη έχει και ο Πούτιν.
Μία διχασμένη Αμερική περιμένει να δει πόσα πράγματα θα αλλάξει ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου. Αλλά και η παγκόσμια κοινότητα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τον αλλοπρόσαλλο Ντόναλντ Τραμπ.
Με την Κούβα του Κάστρο συνηθίζουμε να διαπράττουμε ένα θεμελιώδες σφάλμα. Τη συγκρίνουμε με τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες, εντελώς έξω από το γεωγραφικό και ιστορικό της πλαίσιο. Δεν τη συγκρίνουμε ούτε με το Μεξικό, ούτε με την Ονδούρα, ούτε φυσικά με την Κολομβία...
Ηταν πια νύχτα όταν μετά από 12 ώρες σε αεροπλάνο της Air France έφθασα στο αεροδρόμιο της Αβάνας. Ηταν Φεβρουάριος του 2008, αλλά έκανε ζέστη. Λογικό. Ημουν στους τροπικούς. Ο ιμάντας για την παραλαβή των αποσκευών άρχισε να γρυλίζει ενθουσιασμένος. Υστερα από 45 λεπτά δεν είχε βγει ούτε μία βαλίτσα. Στην ώρα, πίστευες πια ότι θα έβγαζες το ταξίδι στην Κούβα με όσα φορούσες.
...Κινδυνεύει η Ευρώπη από τους δικούς της Τραμπ; Ναι, θα κινδυνεύει ως την ημέρα που στα διάφορα Ευρωπαϊκά Συμβούλια Κορυφής θα αρχίσουν εκ νέου να συζητούν για το κράτος πρόνοιας, για τη φτώχεια (εποχή Ντελόρ) και όχι μόνο για τις δαπάνες. Και φυσικά ως την ημέρα που και οι διανοούμενοι θα πάψουν να φοβούνται ότι θα τους θεωρούν «σοσιαλδημοκράτες παλιάς κοπής» που χάνουν τα like τους αν αρχίσουν να μιλούν για τα θέματα της φτώχειας και των ανισοτήτων.
Κινδυνεύει όμως και αν η επιστροφή του κοινωνικού ζητήματος αφεθεί σε ανθρώπους που βρίσκονται μακριά των βασικών αξιών που διέπουν την ευρωπαϊκή ιδέα, όπως είναι ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα μπορούσε να βρεθεί σε κανένα ψυχαναλυτικό ντιβάνι, ούτε να ζητήσει την παραμικρή βοήθεια από επαγγελματία ψυχικής υγείας. Είναι ο τύπος της ναρκισσιστικής προσωπικότητας που έχοντας μια ειδική παθολογία του υπερεγώ του, δηλαδή την ισχνή εσωτερίκευση νόμων και κανόνων ηθικής, επιτίθεται στους αντιπάλους του με φθόνο, οργή και ακραία ένταση.
Για την αυταρχική προσωπικότητα του Τραμπ, έτσι όπως την περιέγραφαν η σχολή της Φρανκφούρτης (Τ. Αντόρνο 1950) και η σύγχρονη ψυχανάλυση, οι πρωτόγονες αμυντικές διεργασίες, όπως διχοτόμηση (καλό-κακό), ακατέργαστη εξιδανίκευση του εαυτού («η Αμερική είμαι εγώ και θα την κάνω ξανά μεγάλη»), δεν τον αφήνουν να αρκείται στην ήττα του αντιπάλου.
Π.Κ. Ιωακειμίδης, Το Βήμα της Κυριακής, 20/11/2016
Ο λαϊκίστικος λόγος/ρητορική/αφήγημα φαίνεται να κερδίζει τόσο στην Ευρώπη (Brexit, ισχυροποίηση Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία και άλλων παρεμφερών δυνάμεων) όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες (εκλογή Τραμπ). Οι παραδοσιακές δυνάμεις και κυρίως αυτές της Κεντροαριστεράς είναι εμφανώς σε αδυναμία να επινοήσουν τη (νέα) στρατηγική που θα απαντά στα (νέα) αιτήματα της κοινωνίας
Μπορεί να βρίσκεται προς το τέλος και της δεύτερης θητείας του· μπορεί πριν από μία μόλις εβδομάδα το κόμμα του να υπέστη οδυνηρή ήττα, η οποία σε μεγάλο βαθμό χρεώνεται και στον ίδιο, εντούτοις εξακολουθεί να είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Κυρίως, δε, εξακολουθεί να είναι ο Μπαράκ Ομπάμα: ένας πολιτικός εξαιρετικής οξύνοιας και κουλτούρας
Guy Verhofstadt, Πroject syndicate, Μεταρρύθμιση, 14/11/2016
Εμείς οι Ευρωπαίοι υποθέταμε για πάρα πολύ καιρό ότι είναι πιο φτηνό και πιο ασφαλές να αφήσουμε τις ΗΠΑ να λύσουν τα προβλήματά μας. Τώρα η ΕΕ πρέπει να αντιμετωπίσει την εκλογή του Τραμπ σαν καμπανάκι για να πάρει στα χέρια της τη μοίρα της
Οπως ακριβώς με τις δημοσκοπήσεις πριν από το δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο για το Brexit, οι δημοσκοπήσεις κατά την πορεία προς τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές ήταν λανθασμένες
Από Αστόρια στην Ελλάδα
απ’ το Μπρονξ στα Φιλιατρά
Ντόναλντ Τραμπ φωνάζουμε όλοι
και σου σφάζουμε αρνιά
Την προηγούμενη βδομάδα, ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είχε να λύσει δύο μεγάλα προβλήματα. Το ένα ήταν ότι η υποψήφια του κόμματός του έχασε στις εκλογές, ανοίγοντας έτσι το δρόμο της προεδρίας των ΗΠΑ στον ανεκδιήγητο Τραμπ. Το δεύτερο ήταν ότι ο ηρωικός δήμος Καισαριανής τον χαρακτήρισε «ανεπιθύμητο πρόσωπο», στερώντας του έτσι τη δυνατότητα να πιει κάνα ουζάκι στη γνωστή πλατεία, κατά την επικείμενη επίσκεψή του στην Αθήνα.
Σύνολο καταγραφών: 49
