Στο διάβολο οι ιδεολογίες και η ανορθολογική λατρεία της ιερής αγοράς. Η Αμερική ξαναβρίσκει την αρετή που την έκανε Αμερική: τον πραγματισμό! «Μέτρα χωρίς προηγούμενο για να αντιμετωπίσει μια πρόκληση χωρίς προηγούμενο» ανήγγειλε ο Μπους, ο πρώην νεοσυντηρητικός (neocon) που μεταμορφώθηκε σε νεοκεϊνσιανό (neo-keyn),

Οι δραματικές εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία υπονομεύουν τους δύο μύθους στους οποίους στηρίχτηκε για μια τριακονταετία η ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού: ο πρώτος αναφέρεται στις απεριόριστες δυνατότητες αυτορρύθμισης της αγοράς και ο δεύτερος στις καταστροφικές επιπτώσεις που έχει η παρέμβαση του κράτους στην οικονομία.

Κατηγορείστε αν θέλετε τους άπληστους τραπεζίτες. Κατηγορήστε την επιπόλαια διοίκηση της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας από τον ’Αλαν Γκρίνσπαν (Alan Greenspan). Κατηγορήστε τους ανεύθυνους σπιτονοικοκύρηδες που πήραν στεγαστικά δάνεια που δεν ήταν εις θέση να αποπληρώσουν.

Η κρίση λοιπόν συνεχίζεται. Ακόμη χειρότερα, φαίνεται να βαθαίνει και, επιπλέον, απειλεί καθημερινά να περάσει από τη χρηματοοικονομική σφαίρα στην πραγματική οικονομία. Το βλέπουμε άλλωστε στις Ηνωμένες Πολιτείες

Η διεθνής χρηματοοικονομική κρίση, χωρίς προηγούμενο στα μεταπολεμικά χρόνια, οξύνεται δραματικά κάθε μέρα που περνάει. Ήδη προδιαγράφει μια παρατεταμένη ύφεση στις ανεπτυγμένες οικονομίες. Βρίσκει την Ελλάδα σε μια στιγμή όπου για λόγους καθαρά εγγενείς έχει πλέον εξαντληθεί ο δρόμος για την οικονομική μεγέθυνση, την αύξηση των εισοδημάτων και της απασχόλησης, όπως τον ακολουθούμε μια δεκαετία τώρα.

Η διεθνής χρηματιστηριακή και πιστωτική κρίση που απλώνεται με καταστροφικά κύματα και ήδη προκάλεσε τα πρώτα πλήγματα στην πραγματική οικονομία ανεβάζει το "οικονομικό" στο βάθρο του: στην πρώτη θέση. Και με έναν ραγδαίο ρυθμό, που μόνο στις μεγάλες καμπές της ιστορίας συναντούμε, αλλάζει τα δεδομένα, τους συσχετισμούς, τις κυρίαρχες αντιλήψεις.

Είναι πεποίθησή μας πως βρισκόμαστε στις απαρχές ενός ιδεολογικού αγώνα για μία νέα κοινωνία. Αυτή η διαμάχη θα σφραγίσει την επόμενη περίοδο στη Γαλλία, την Ευρώπη, τον κόσμο.

Ο Πολ Κρούγκμαν ανήκει στους πιο οξυδερκείς σύγχρονους οικονομολόγους, με διορατική σκέψη που αναλύει τις παγκόσμιες και οικονομικές διεργασίες, αλλά και με ισχυρή φωνή που ασκεί καταλυτική κριτική.

Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι το οικονομικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών -στην ουσία μιλάμε βέβαια για την παγκόσμια οικονομία- είναι άνω κάτω. Και τώρα, με την αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων να έχει απορρίψει το προτεινόμενο από την κυβέρνηση Μπους σχέδιο των 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη διέξοδο από την κρίση, είναι επίσης προφανές ότι δεν υπάρχει καμία συναίνεση για το πώς θα διορθωθεί η κατάσταση.

Κι ενώ στην Ελλάδα όλοι μιλούσαμε για τα δικά μας -δεν λέω, σημαντικότατα- ο υπόλοιπος κόσμος παρακολουθούσε έντρομος το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα να πλησιάζει παραπατώντας το χείλος της αβύσσου.

Oι οικονομίες σε όλον τον κόσμο φαίνεται ότι θα πρέπει να τα βγάλουν πέρα μόνες τους με την κρίση, χωρίς ουσιαστική βοήθεια από το αμερικανικό κράτος. Στις ΗΠΑ, τη μεγαλύτερη, πανίσχυρη μέχρι πρότινος οικονομική δύναμη η οποία γέννησε και εξάπλωσε στην υφήλιο το ασταθές χρηματοοικονομικό σύστημα που σήμερα καταρρέει, απειλώντας με βαθιά οικονομική ύφεση παγκόσμιας εμβέλειας, η Βουλή των Αντιπροσώπων απέρριψε προχθές την ύστατη προσπάθεια της κυβέρνησης Μπους να το διασώσει με τεράστιους πόρους - 700 δισ. δολάρια- από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Οι κρατικές παρεμβάσεις στις ΗΠΑ για τη σωτηρία των επενδυτικών τραπεζών που κατέρρευσαν και συμπαρέσυραν στη δίνη τις αγορές ολόκληρου του κόσμου έφεραν και πάλι στην επικαιρότητα το ερώτημα: ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του κράτους στη σύγχρονη μορφή του καπιταλισμού;