Παιχνίδια με τη φωτιά
Αντώνης Τριφύλλης, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2017-07-21
Κι ενώ εδώ συνεχίζεται η Πολακιάδα με αμείωτη ένταση σε σχέση με τη Δικαιοσύνη, στις Βρυξέλλες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζεται να εφαρμόσει το άρθρο 7 των Συνθηκών εις βάρος της Πολωνίας. Με αυτό το άρθρο ο δυναμικότερος των επιτρόπων αντιπρόεδρος Φρανς Τίμερμανς στοχεύει να επιβάλει «ποινές».
Και οι «ποινές» είναι εξοντωτικές για τη χώρα, που απειλεί το κράτος Δικαίου και συνεπώς μια από τις θεμελιώδεις αξίες της Ενωσης. Η «ποινή» συνίσταται στη διακοπή χρηματοδότησης από τα ΕΣΠΑ. Αλλά και την ποινή εξευτελισμού με την απαγόρευση συμμετοχής τής Πολωνίας στις κοινοτικές ψηφοφορίες. Δυο βήματα, που αν η Πολωνία επιμείνει μέχρι τέλους, οδηγούν στον προθάλαμο του Polxit και την εσωτερική αναταραχή, που ήδη εξελίσσεται στους δρόμους της Βαρσοβίας.
Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες η αφορμή ήταν η ψήφιση νόμου πριν από τρεις μήνες από τη Βουλή, με τον οποίο επιχειρείται η καθυπόταξη του Ανωτάτου Δικαστηρίου στο κυβερνών κόμμα. Ο νόμος αυτός προκάλεσε την προειδοποιητική επιστολή της Επιτροπής για αποκατάσταση του κράτους Δικαίου με τρίμηνη προθεσμία. Η Βουλή ψήφισε αλλαγή του νόμου, αλλά η Επιτροπή δεν θεώρησε επαρκείς τις αλλαγές, και επανέρχεται. Η Πολωνία με αυτό το «κόλπο» κέρδισε λίγο χρόνο, αλλά η αντίδραση της Επιτροπής ήταν άμεση, καθώς δεν θεώρησε επαρκείς κάποιες πονηρές διατάξεις του διορθωτικού νόμου.
Η απέχθεια των νεοαυταρχικών καθεστώτων απέναντι στη Δικαιοσύνη, τον Τύπο και την εκπαίδευση – περίπτωση Ουγγαρίας με την απειλή διακοπής της λειτουργίας ιδιωτικού Πανεπιστημίου – ξυπνάει μνήμες θλιβερές στην Ευρώπη.
Τα λαϊκιστικά καθεστώτα που κυβερνούν σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες θεωρούν ότι οι πυλώνες της Δημοκρατίας αποτελούν εμπόδιο στην εφαρμογή του προγράμματός τους.
Ωστόσο από την εκλογή του Τραμπ και το Brexit, οι Ευρωπαίοι αφυπνίστηκαν και δεν φαίνονται διατεθειμένοι να συμπεριφερθούν με το γάντι όταν κινδυνεύουν θεσμοί του αξιακού ευρωπαϊκού κεκτημένου. Παρά τις αντιδράσεις, ο «διορθωτικός» και πονηρούτσικος νόμος ψηφίστηκε. Και ιδού η έκπληξη. Ο πρόεδρος της χώρας αρνήθηκε να τον επικυρώσει και με δημόσια τοποθέτησή του επεσήμανε ότι το γινάτι βγάζει μάτι και βάζει σε κίνδυνο τις σχέσεις με την ΕΕ – και με τα χρήματά της -, παρά το γεγονός ότι προέρχεται από τις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος.
Συμπέρασμα. Ας μην παίζουμε με τη φωτιά, και ας ελπίσουμε ότι όλη αυτή η ιστορία με τη Δικαιοσύνη δεν θα ξεπεράσει τα όρια της λεκτικής αντιπαράθεσης. Πέρυσι το ΣτΕ έσωσε το παιχνίδι για την κυβέρνηση στο να βρεθεί στην ίδια κατάσταση απολογούμενη στην ΕΕ. Εννοώ τον νόμο Παππά. Πρόπερσι η παρέμβαση του κ. Παυλόπουλου έσωσε το παιχνίδι με τη φωτιά του Grexit και της «εθνικής προδοσίας». Αν επαναληφθεί το παίγνιο με τη Δικαιοσύνη, απλά και πάλι θα καταρρεύσει. Αλλά η δυσπιστία απέναντι στην κυβέρνηση ως προς το «πού το πάει» θα γίνει βεβαιότητα. Τόσο εδώ, όσο κυρίως στο Παρίσι, το Βερολίνο κ.λπ. Σε μια στιγμή μάλιστα που βράζει η Ανατολική Μεσόγειος από πολεμικά σκάφη.
Και οι «ποινές» είναι εξοντωτικές για τη χώρα, που απειλεί το κράτος Δικαίου και συνεπώς μια από τις θεμελιώδεις αξίες της Ενωσης. Η «ποινή» συνίσταται στη διακοπή χρηματοδότησης από τα ΕΣΠΑ. Αλλά και την ποινή εξευτελισμού με την απαγόρευση συμμετοχής τής Πολωνίας στις κοινοτικές ψηφοφορίες. Δυο βήματα, που αν η Πολωνία επιμείνει μέχρι τέλους, οδηγούν στον προθάλαμο του Polxit και την εσωτερική αναταραχή, που ήδη εξελίσσεται στους δρόμους της Βαρσοβίας.
Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες η αφορμή ήταν η ψήφιση νόμου πριν από τρεις μήνες από τη Βουλή, με τον οποίο επιχειρείται η καθυπόταξη του Ανωτάτου Δικαστηρίου στο κυβερνών κόμμα. Ο νόμος αυτός προκάλεσε την προειδοποιητική επιστολή της Επιτροπής για αποκατάσταση του κράτους Δικαίου με τρίμηνη προθεσμία. Η Βουλή ψήφισε αλλαγή του νόμου, αλλά η Επιτροπή δεν θεώρησε επαρκείς τις αλλαγές, και επανέρχεται. Η Πολωνία με αυτό το «κόλπο» κέρδισε λίγο χρόνο, αλλά η αντίδραση της Επιτροπής ήταν άμεση, καθώς δεν θεώρησε επαρκείς κάποιες πονηρές διατάξεις του διορθωτικού νόμου.
Η απέχθεια των νεοαυταρχικών καθεστώτων απέναντι στη Δικαιοσύνη, τον Τύπο και την εκπαίδευση – περίπτωση Ουγγαρίας με την απειλή διακοπής της λειτουργίας ιδιωτικού Πανεπιστημίου – ξυπνάει μνήμες θλιβερές στην Ευρώπη.
Τα λαϊκιστικά καθεστώτα που κυβερνούν σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες θεωρούν ότι οι πυλώνες της Δημοκρατίας αποτελούν εμπόδιο στην εφαρμογή του προγράμματός τους.
Ωστόσο από την εκλογή του Τραμπ και το Brexit, οι Ευρωπαίοι αφυπνίστηκαν και δεν φαίνονται διατεθειμένοι να συμπεριφερθούν με το γάντι όταν κινδυνεύουν θεσμοί του αξιακού ευρωπαϊκού κεκτημένου. Παρά τις αντιδράσεις, ο «διορθωτικός» και πονηρούτσικος νόμος ψηφίστηκε. Και ιδού η έκπληξη. Ο πρόεδρος της χώρας αρνήθηκε να τον επικυρώσει και με δημόσια τοποθέτησή του επεσήμανε ότι το γινάτι βγάζει μάτι και βάζει σε κίνδυνο τις σχέσεις με την ΕΕ – και με τα χρήματά της -, παρά το γεγονός ότι προέρχεται από τις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος.
Συμπέρασμα. Ας μην παίζουμε με τη φωτιά, και ας ελπίσουμε ότι όλη αυτή η ιστορία με τη Δικαιοσύνη δεν θα ξεπεράσει τα όρια της λεκτικής αντιπαράθεσης. Πέρυσι το ΣτΕ έσωσε το παιχνίδι για την κυβέρνηση στο να βρεθεί στην ίδια κατάσταση απολογούμενη στην ΕΕ. Εννοώ τον νόμο Παππά. Πρόπερσι η παρέμβαση του κ. Παυλόπουλου έσωσε το παιχνίδι με τη φωτιά του Grexit και της «εθνικής προδοσίας». Αν επαναληφθεί το παίγνιο με τη Δικαιοσύνη, απλά και πάλι θα καταρρεύσει. Αλλά η δυσπιστία απέναντι στην κυβέρνηση ως προς το «πού το πάει» θα γίνει βεβαιότητα. Τόσο εδώ, όσο κυρίως στο Παρίσι, το Βερολίνο κ.λπ. Σε μια στιγμή μάλιστα που βράζει η Ανατολική Μεσόγειος από πολεμικά σκάφη.
