Τερατογενέσεις
Γιώργος Λακόπουλος, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2014-02-15
Καθώς ακούστηκαν όλες οι εκδοχές για τον σταυρό προτίμησης στις ευρωεκλογές, μπορεί να διακινδυνεύσει κάποιος μια αποτίμηση στον «διάλογο» που ακολούθησε και αυτή είναι εις βάρος της κυβερνητικής πρωτοβουλίας. Για συγκεκριμένους λόγους.
1 Η μετακίνηση της ευθύνης στους ψηφοφόρους για λόγους δημοκρατίας είναι προσχηματική επιλογή και μπορεί να οδηγήσει σε χειρότερες τερατογενέσεις από όσες δημιουργούσε η επιλογή από τους αρχηγούς.
Κάθε κόμμα έχει ένα εύρος εκλογικής επιρροής - το οποίο διαμορφώνεται με πολύ περισσότερα κριτήρια από όσα ισχύουν για τις ευρωεκλογές - και σε αυτό το πλαίσιο ορίζει τους ευρωβουλευτές που του αντιστοιχούν. Ορθώς ο τρόπος της επιλογής δεν ήταν υποχρεωτικά ίδιος, αλλά αποτελούσε εσωτερική υπόθεση κάθε κόμματος να επιλέξει πρόσωπα ικανά να σταθούν στο Στρασβούργο. Σε τελευταία ανάλυση, ακόμη και όταν ο αρχηγός επιλέγει κατά βούληση, κρίνεται για τις επιλογές του - και η περίπτωση Παπανδρέου είναι χαρακτηριστική. Οπως κρίνεται και το κόμμα συνολικά για τις αστοχίες του. Τώρα ποιος θα κρίνεται, όταν από μια λίστα 42 ατόμων το κόμμα θα εκλέξει τον έναν, τους δύο ή τους πέντε χειρότερους; Ή όταν μείνουν εκτός οι πέντε καλύτεροι - αν θα υπάρχουν καλύτεροι που θα δεχθούν μια τέτοια υποψηφιότητα.
2 Η κατάρτιση του ευρωψηφοδελτίου των κομμάτων, όπως και να το κάνουμε, έχει και τη λογική του ψηφοδελτίου Επικρατείας - των αριστίνδην βουλευτών. Δηλαδή της εκλογής σημαντικών προσώπων που δεν θα μπορούσαν να εκλεγούν στην κάλπη, αλλά η παρουσία τους είναι ωφέλιμη. Π.χ. θα εκλεγόταν με σταυρό προτίμησης ο Δημήτρης Τσάτσος σε ένα Ευρωκοινοβούλιο που είχε στην ατζέντα του και το συζητούμενο τότε Ευρωπαϊκό Σύνταγμα; Ή μήπως με την κυβερνητική λογική πρέπει να εκλέγονται με τον ίδιο τρόπο και οι αριστίνδην βουλευτές;
3 Στις συζητήσεις για την καθιέρωση νέου εκλογικού νόμου που θα απελευθερώσει τους πολιτικούς από διάφορα δεσμά, προτείνονται η κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών και η κατάργηση του σταυρού προτίμησης. Ή, έστω, η καθιέρωση διπλού τρόπου εκλογής που θα αναδεικνύει το ένα τρίτο των βουλευτών από λίστα. Γιατί αναζητούνται στη μια περίπτωση πολλές μικρές περιφέρειες με σταυρό και λίστα και στην άλλη καθιερώνεται μία μόνο περιφέρεια με σταυροδοσία πανελλαδικής κλίμακας;
Η αιφνίδια ανακάλυψη του ευρωσταυρού συνιστά πολιτική με κόλπα. Ή, όπως έλεγε ο Τολστόι, «όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του».
1 Η μετακίνηση της ευθύνης στους ψηφοφόρους για λόγους δημοκρατίας είναι προσχηματική επιλογή και μπορεί να οδηγήσει σε χειρότερες τερατογενέσεις από όσες δημιουργούσε η επιλογή από τους αρχηγούς.
Κάθε κόμμα έχει ένα εύρος εκλογικής επιρροής - το οποίο διαμορφώνεται με πολύ περισσότερα κριτήρια από όσα ισχύουν για τις ευρωεκλογές - και σε αυτό το πλαίσιο ορίζει τους ευρωβουλευτές που του αντιστοιχούν. Ορθώς ο τρόπος της επιλογής δεν ήταν υποχρεωτικά ίδιος, αλλά αποτελούσε εσωτερική υπόθεση κάθε κόμματος να επιλέξει πρόσωπα ικανά να σταθούν στο Στρασβούργο. Σε τελευταία ανάλυση, ακόμη και όταν ο αρχηγός επιλέγει κατά βούληση, κρίνεται για τις επιλογές του - και η περίπτωση Παπανδρέου είναι χαρακτηριστική. Οπως κρίνεται και το κόμμα συνολικά για τις αστοχίες του. Τώρα ποιος θα κρίνεται, όταν από μια λίστα 42 ατόμων το κόμμα θα εκλέξει τον έναν, τους δύο ή τους πέντε χειρότερους; Ή όταν μείνουν εκτός οι πέντε καλύτεροι - αν θα υπάρχουν καλύτεροι που θα δεχθούν μια τέτοια υποψηφιότητα.
2 Η κατάρτιση του ευρωψηφοδελτίου των κομμάτων, όπως και να το κάνουμε, έχει και τη λογική του ψηφοδελτίου Επικρατείας - των αριστίνδην βουλευτών. Δηλαδή της εκλογής σημαντικών προσώπων που δεν θα μπορούσαν να εκλεγούν στην κάλπη, αλλά η παρουσία τους είναι ωφέλιμη. Π.χ. θα εκλεγόταν με σταυρό προτίμησης ο Δημήτρης Τσάτσος σε ένα Ευρωκοινοβούλιο που είχε στην ατζέντα του και το συζητούμενο τότε Ευρωπαϊκό Σύνταγμα; Ή μήπως με την κυβερνητική λογική πρέπει να εκλέγονται με τον ίδιο τρόπο και οι αριστίνδην βουλευτές;
3 Στις συζητήσεις για την καθιέρωση νέου εκλογικού νόμου που θα απελευθερώσει τους πολιτικούς από διάφορα δεσμά, προτείνονται η κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών και η κατάργηση του σταυρού προτίμησης. Ή, έστω, η καθιέρωση διπλού τρόπου εκλογής που θα αναδεικνύει το ένα τρίτο των βουλευτών από λίστα. Γιατί αναζητούνται στη μια περίπτωση πολλές μικρές περιφέρειες με σταυρό και λίστα και στην άλλη καθιερώνεται μία μόνο περιφέρεια με σταυροδοσία πανελλαδικής κλίμακας;
Η αιφνίδια ανακάλυψη του ευρωσταυρού συνιστά πολιτική με κόλπα. Ή, όπως έλεγε ο Τολστόι, «όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του».
