...Επιθυμούμε μόνο να αποκαταστήσουμε μια αλήθεια που πρέπει να είναι απολύτως σαφής. Ό, τι δηλαδή σχετίζεται με τον σ. Δημήτρη Χατζησωκράτη, τον οποίο και ανέλαβε να σύρει σε… «δημόσια δίκη» η ΚΟΕ, από τη Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ και πέρα...

Με επιστολή τους προς τον Αλέξη Τσίπρα, Πρόεδρο του ΣΥΝ, τον

Αλέκο Αλαβάνο, Πρόεδρο Κ. Ο. ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και τον Γιάννη Θεωνά, συντονιστή της Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ως ακολούθως:

Ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, μιλώντας στους ρ/θμούς Φλάς(εκπομπή Αντ. Κοκορίκου) και Αθήνα 9,84(εκπομπή Ηλ. Κανέλλη) μεταξύ άλλων τόνισε τα εξής:
...Εμείς, ως ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ, προτείνουμε στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, να μην κάνει βήμα πέρα από αρχική συμφωνία για τον χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ και τις παρεπόμενες διευθετήσεις. Να θέσει σε κεντρική προτεραιότητα, πέρα από τα κοινωνικά ζητήματα και τις διεκδικήσεις των ασθενέστερων τάξεων, καθώς και τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα τα προτάγματα του σήμερα και της επόμενης δεκαετίας. Δηλαδή την προστασία του περιβάλλοντος, την αειφορία και την πράσινη ανάπτυξη και την οργάνωση της πάλης πολιτικών φορέων και κινημάτων γι΄ αυτά. Άρα και να προκρίνει την πρωταρχικά αναγκαία εκλογική συμμαχία μας με τους Οικολόγους- Πράσινους.

Τα ζητήματα είναι πολιτικά και δεν πρέπει να προσωποποιούνται. Ποια θα είναι η περαιτέρω πορεία του ΣΥΝ σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ; Με ποια πολιτική; Με ποια φυσιογνωμία και με ποια πρόταση προς την κοινωνία; Τι πολιτική δύναμη θα είναι; "Αντισυστημική", όπως διαφημίζεται, που θα ενισχύει εξ αντικειμένου τις διαιρέσεις στον λαό, ή αποφασισμένη ενωτική δύναμη των ώριμων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία; Θα στοχεύει στη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που θα αμφισβητεί τον δικομματισμό στη βάση μιας εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης ή θα παραμείνει περιχαρακωμένη; Αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν

Η Πολιτική δεν χαρακτηρίζεται βεβαίως από τον αυστηρό ορθολογισμό της Επιστήμης. Ωστόσο, η πειστικότητα των προτάσεων που διατυπώνει συσχετίζεται με το βαθμό της λογικής τους συνοχής και της αντιστοίχησής τους με την πραγματικότητα. Πρόκειται για χαρακτηριστικά που απουσιάζουν παντελώς από τα αίτια και την επιχειρηματολογία υπέρ της διεξαγωγής έκτακτου συνεδρίου: αμφισβήτηση της πολιτικής γραμμής – αμφισβήτηση της ηγεσίας – αμφισβήτηση της ηθικής υπόστασης της Αριστεράς.

Κάθε πολιτικό κόμμα οφείλει να λαμβάνει υπόψη του στη διαμόρφωση της πολιτικής του τη χρονική συγκυρία, τις ανάγκες της χώρας και τη θέληση των πολιτών. Αν αυτό το καταφέρνει τότε αποδεικνύεται χρήσιμο για τον τόπο, ενώ σε διαφορετική περίπτωση είναι αναντίστοιχο με τις επιθυμίες και τις ανάγκες των πολιτών.

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών 2009 δείχνουν με τον εναργέστερο τρόπο τις καταγωγικές αδυναμίες της λεγόμενης «Ανανεωτικής Αριστεράς».

Ενώ το έτος 2008 η δημοσκοπική εικόνα της για πρώτη φορά στην ιστορία της ήταν γύρω στο 18% και θα μπορούσε να την αξιοποιήσει με κατάλληλες και σοβαρές κινήσεις, εν τούτοις κατάφερε να συλλέξει ένα ποσοστό κατώτερο και από αυτό των εκλογών του 2007.

Στις πρόσφατες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη στρατηγική ήττα.
Αποδοκιμάστηκε η πολιτική φυσιογνωμία του -όπως και η μετάλλαξη του Συνασπισμού σε ακτιβιστικό forum- και όχι απλώς η επικοινωνιακή και προεκλογική διαχείρισή της. Αποδοκιμάστηκαν πολιτικές και λιγότερο πρόσωπα. Αποδοκιμάστηκε, εν κατακλείδι, ο ΣΥΡΙΖΑ ως μόρφωμα πολιτικής συνεργασίας. Αποκρυσταλλώθηκε, ταυτόχρονα, ο οριστικός ενταφιασμός της ανανεωτικής Αριστεράς εντός του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.

Μήνυμα προς Αλέκο Αλαβάνο στέλνει ο πρώην ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δημήτρης Παπαδημούλης, καθώς τον καλεί να σεβαστεί τις δικές του επιλογές, δρομολογώντας με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα τη μεταβίβαση της ηγετικής σκυτάλης. Ο κ. Παπαδημούλης σημειώνει ότι ο κ. Τσίπρας πρέπει να λειτουργήσει ως πρόεδρος όλου του κόμματος, χωρίς ομηρείες και κηδεμονίες, ενώ σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι πρέπει να δώσει το στίγμα μίας σύγχρονης δημοκρατικής Αριστεράς.

...Η επανάσταση των κολασμένων έχει πεθάνει.

Το υποκείμενο της δημοκρατίας είναι η συμμαχία των εργατών με τα παιδιά τους της μεσαίας τάξης.

Αυτή πρέπει να είναι η αναφορά της Ανανεωτικής Αριστεράς, αν θέλει να ασκήσει πολιτική πρωταγωνιστή. Αλλιώς πάντα θα υπάρχει ένα ποσοστό «κολλημένων» της επανάστασης. Είναι μετρημένοι, είναι περίπου 3%.

Το 1976, χρονιά που οι ΗΠΑ έκλειναν 200 χρόνια από την ανεξαρτησία τους, κάποια εφημερίδα βγήκε στο δρόμο και διάβαζε στους Αμερικάνους μικρά αποσπάσματα από το σύνταγμα των ΗΠΑ και τους καλούσε να βρουν από ποιο κείμενο πίστευαν ότι προέρχονταν. Οι περισσότεροι απαντούσαν ότι πρόκειται για αποσπάσματα από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο ή το σύνταγμα της ΕΣΣΔ. Ήταν η εποχή του ψυχρού πολέμου και όλα τούς φαίνονταν ύποπτα.

Τελευταία εκδηλώνεται, δίκην παραληρήματος, η αιώνια πίστη στην αντισυστημική Αριστερά με ταυτόχρονη καταγγελία της ανανεωτικής Αριστεράς. Η πρώτη προσφέρεται ως επαναστατική βεβαιότητα, η δεύτερη ως μεταρρυθμιστική δύναμη. Η πρώτη διατείνεται ότι δεν συμβιβάζεται στους κοινωνικούς αγώνες (προφανώς δεν περιλαμβάνονται οι ατομικοί συμβιβασμοί), διακηρύσσει ότι δεν συντάσσεται με οιανδήποτε προοπτική κυβερνητισμού, διατρανώνει ότι το μέλλον περνά μέσα από την εξέγερση.

Ως το «πιο σύντομο ανέκδοτο» χαρακτηρίζει την Ενωμένη Αριστερά το στέλεχος του Συνασπισμού Δημήτρης Χατζησωκράτης. Αμφισβητεί κατά πόσον μπορεί να γεφυρωθούν οι διαφορές του ΣΥΝ με τον ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίον υποστηρίζει ότι «βρίσκεται σε βαθιά κρίση με ανοιχτά όλα τα προβλήματα πολιτικής γραμμής και ηγεσίας».
Πιστεύει ότι έγιναν σοβαρά λάθη στην κατάρτιση του ευρωψηφοδελτίου, αποδίδει τα αίτια του χαμηλού ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και στη στάση που πήρε στα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου, ενώ θεωρεί ότι είναι πρωτοφανείς οι επιθέσεις που δέχεται η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ για τις οποίες λέει πως «έχουν ξεπεράσει κάθε όριο».