Ο προϋπολογισμός του 2019 που κατέθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – ΝΕΟ, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως προϋπολογισμός «μπαλάκι». Ο υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος τον «πλάσαρε» – αναπολώντας τον Καντονά – γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να τον υλοποιήσει. Πετάει την μπάλα στον διάδοχό του που θα οριστεί μετά τις εκλογές. Μοιάζει με τον προϋπολογισμό που κατέθεσε η κυβέρνηση της ΝΔ τον Δεκέμβριο του 2008 στον βαθμό που κινείται στα όρια και παραβλέπει τους υπαρκτούς κινδύνους που μπορεί να τον εκτροχιάσουν.

Κατ’ αρχάς να δηλώσω τη δική μου προτίμηση: θα ήθελα να υπάρχει στην Ελλάδα ένα κόμμα που να καλύπτει τον χώρο της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας. Λέω «αριστερής» για να αποκλείσω την εκδοχή του New Labour π.χ. (το ανθρώπινο πρόσωπο του θατσερισμού), και λέω «σοσιαλδημοκρατίας» σε αντιδιαστολή προς το μείγμα αβαθούς ριζοσπαστισμού και κυνικής δημαγωγίας που παρέδωσε τα κλειδιά του Μαξίμου στον Αλέξη Τσίπρα. Και παραδέχομαι επίσης ότι στα δικά μας δεδομένα, ένα τέτοιο κόμμα θα μπορούσε να προκύψει μόνο μέσα από τη σύγκλιση του ΣΥΡΙΖΑ με την Κεντροαριστερά.