Ευρώ, Δραχμή, Χρεωκοπία, PSI, Κούρεμα, Ομόλογα… Μακρύς ο κατάλογος των λέξεων που μονοπωλούν τις σκέψεις και τα ακούσματά μας. Ακούσματα που χτίζουν μέρα με τη μέρα το «κάστρο» της θλίψης μας, του πνευματικού μας αδιεξόδου. Ο αναστεναγμός αντικατέστησε το χαμόγελο και «ένας σύγχρονος Μεσαίωνας έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στην καθημερινότητά μας».

Ο κ. Παπαδήμος έχασε ήδη το «momento» του και τώρα είναι πολιτικός όμηρος των προσωπικών και στρατηγικών φιλοδοξιών των τριών αρχηγών των κομμάτων της συγκυβέρνησης και των δελφίνων της εξουσίας.

Ένας λαός, έλεγε ο εκ των θεμελιωτών του γαλλικού διαφωτισμού Ζαν Ζακ Ρουσώ, είναι ό,τι τον κάνει να είναι η φύση της διακυβέρνησής του. Η ελληνική μεταπολιτευτική ιστορία έρχεται και επιβεβαιώνει την ακρίβεια των λόγων του μεγάλου διανοητή. Διαφθορά, διαπλοκή, πελατειακός συντεχνιασμός, εύκολο κέρδος, αντιαναπτυξιακή λογική, καλλιεργήθηκαν συστηματικά σε όλη αυτή την περίοδο, με την ευθύνη να επιμερίζεται πρωτίστως στα δύο κόμματα που διαχειρίστηκαν εναλλάξ την εξουσία, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, χωρίς να είναι άμοιροι ευθύνης και οι ελάσσονες πολιτικοί σχηματισμοί, ακόμα και αυτοί των κομμάτων της αριστεράς.