Το σημερινό πολιτικό τοπίο (όπως εξάλλου δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις), δίνει μεγάλες δυνατότητες στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ:

• να δοκιμάσει να αλλάξει – ριζικά – την πολιτική σκηνή,

• να αναπτύξει μία εμπνευσμένη ηγεμονική πολιτική παρουσία,

• να αναδειχτεί ως η κατ΄εξοχή ριζοσπαστική, ανατρεπτική μεταρρυθμιστική δύναμη της ελληνικής κοινωνίας και

• να καταρτίσει ένα πραγματικά αριστερό εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο.

Κατά την πρόσφατη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αποφασίσθηκαν οι «Ολοκληρωμένες Κατευθύνσεις Πολιτικής» για την περίοδο 2008-2010. Στόχος του παρόντος σημειώματος είναι να παρουσιάσει σε γενικές γραμμές το θέμα και να εγείρει ορισμένα ερωτήματα.

Το παιχνίδι είναι πανάρχαιο - σε μια διαπραγμάτευση, όταν προτείνεται μία συμβιβαστική λύση, η μία πλευρά τη δέχεται και η άλλη δεν τη δέχεται. Ως τη 12η ώρα - οπότε, είτε διαμορφώνεται ένα κοστούμι όπου στο μεν επίμαχο θέμα επιχειρείται μία κατά το δοκούν δίκαιη μοιρασιά στα δε επιμέρους προσφέρονται ανταλλάγματα, είτε ο συμβιβασμός δεν έχει ωριμάσει λόγω των ιδιαιτέρων συνθηκών, η συμφωνία αναβάλλεται και αναβαπτίζεται το status quo.

Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες τη δημόσια συζήτηση που έχει επικαλύψει εν μέρει τη συζήτηση για το ασφαλιστικό και αναφέρεται στη "σύγκρουση" ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την ηγεμονία στον χώρο της αντιπολίτευσης. Κάτι τέτοια μου θυμίζουν πως η εποχή των μεγάλων ηγετών έχει περάσει (ανεπιστρεπτί;) και οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες επιτρέπουν στα ΜΜΕ να θέτουν την ατζέντα και να ιεραρχούν τα ζητήματα σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα.