«Μια βδομάδα στην πολιτική είναι πολύς χρόνος», είχε πει κάποτε ο πολύπειρος και παμπόνηρος Χάρολντ Γουίλσον. Εννοούσε ότι, ακόμα και μέσα σε ένα τόσο σύντομο διάστημα, μπορεί να συμβεί κάτι που θα μονοπωλήσει την προσοχή μας και θα μας κάνει να ξεχάσουμε ό,τι μας συγκλονίζει σήμερα.
Είναι περίεργο, αλλά οι πιο ακραίοι εθνικιστές είναι συνήθως τα θύματα του εθνικισμού των άλλων. Οπως είναι π.χ. οι Κοσοβάροι Αλβανοί. Κατά τον ίδιο τρόπο οι πιο σφοδροί πολέμιοι της ελευθερίας του λόγου, είναι πολλές φορές εκείνοι που υφίστανται πρώτοι τον περιορισμό της: οι δημοσιογράφοι.
Η ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΧΩΡΑ των 2 εκατ. κατοίκων (ΠΓΔΜ) είναι κράτος, δεν είναι κρατίδιο, όπως υποτιμητικά αποκαλείται ακόμη και από σοβαρούς αναλυτές. (Αλήθεια, θα μας άρεσε η Κύπρος των 600.000 κατοίκων να αποκαλείται... κρατίδιο;)
Λίγους μήνες πριν είχαν ζητήσει από ένα ξένο περιοδικό να τους πω μερικά πράγματα για την Aθήνα. Tο είχα ξεχάσει όταν πριν λίγο καιρό εμφανίστηκε μια κυρία. Kαλημέρα σας, είμαι η, επικοινωνώ μαζί σας από το περιοδικό Tάδε, θέλω, παρακαλώ, να επαληθεύσω μερικά πράγματα, είστε ο, έχετε πει αυτό κι αυτό, το μέρος τάδε βρίσκεται στην εξής διεύθυνση όντως; Eυχαριστώ, αντίο σας.
Η Κύπρος γύρισε σελίδα. Η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας σηματοδοτεί το τέλος της πολιτικής κυριαρχίας της γενιάς του 1960 στο πολιτικό σύστημα του νησιού. Η ανάδειξη του ηγέτη του κόμματος της παραδοσιακής Αριστεράς της Κύπρου σε πρόεδρο σωστά χαρακτηρίζεται ιστορική.
«Πήραμε εντολή από τον λαό για να αποτρέψουμε τη διχοτόμηση» αναφέρει σε αποκλειστική δήλωσή του προς «Το Βήμα» ο νέος πρόεδρος της Κύπρου κ. Δημήτρης Χριστόφιας και τονίζει ότι η επίθεση φιλίας προς τους Τουρκοκυπρίους αποτελεί σημαντική πολιτική επιλογή.
Η συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου "περί θεσμικού πλαισίου έρευνας και τεχνολογίας" έφερε στο προσκήνιο, ανάμεσα σε άλλα, το ζήτημα της διασύνδεσης των Ερευνητικών Κέντρων με τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, αλλά και με τον ιδιωτικό τομέα -και ιδιαίτερα με τις ιδιωτικές "καινοτόμες επιχειρήσεις".
Η αλματώδης αύξηση του ποσοστού του ΣΥΝ στις δημοσκοπήσεις, δεν μπορεί παρά χαροποιεί όλους μας. Καταλαβαίνουμε τον συγκυριακό της χαρακτήρα, αλλά είναι λογικό να ελπίζουμε ότι, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί να πάρει μόνιμο χαρακτήρα. Είναι στο χέρι μας να διαμορφώσουμε μέρος των κατάλληλων συνθηκών.
Ενας από τους μύθους που ευρέως κυκλοφορούν έχει να κάνει με τη μετονομασία της Μεγάλης Βρετανίας σε «Ηνωμένο Βασίλειο», προκειμένου να καμφθούν οι αντιρρήσεις της Γαλλίας, όταν η Βρετανία ήταν να μπει στην ΕΟΚ. Τον μετέφερε αυτούσιο στον δημόσιο διάλογο ο κ. Γιώργος Καρατζαφέρης.
Τα αποτελέσματα των εκλογών του Σεπτεμβρίου αλλά και οι μετεκλογικές δημοσκοπήσεις, δημιούργησαν μια ιδιαίτερη ευφορία στα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΝ. Μια ευφορία που χαρακτηρίστηκε από εκλάμψεις αυτοεπιβεβαίωσης κάποιων αλλά και προβληματισμού από κάποιους άλλους.
«Προβιβάζοντας» τη διάσημη δημοσιογράφο Κριστίν Οκράν, σύντροφο του υπουργού του Μπερνάρ Κουσνέρ, ο Νικολά Σαρκοζύ προκαλεί και πάλι αναστάτωση στις σχέσεις ανάμεσα στη δημοσιογραφία και την πολιτική.
Θα ήταν ολέθριο λάθος, με αφορμή τις προτάσεις Νίμιτς, η πολιτική μας ζωή να επανεγκλωβιστεί στον αστερισμό της "σκοπιανοποίησης". Αυτό το λάθος έγινε πριν από 15 χρόνια περίπου και το πληρώσαμε ακριβά. Το 1992, αυτό που τώρα πασχίζει η ελληνική εξωτερική πολιτική, δηλαδή μια σύνθετη ονομασία κοινής αποδοχής, μας προσφέρθηκε στο πιάτο με το πακέτο Πινέιρο που το προέβλεπε, μεταξύ άλλων.
