Υπάρχει ένα εφιαλτικό σενάριο για την Ελλάδα της μεταμνημονιακής εποχής που δεν συζητιέται μεν εδώ αλλά ευρέως εκτός συνόρων και που πρέπει να ακυρωθεί . Το σενάριο αυτό είναι: Η χώρα στις 20 Αυγούστου βγαίνει από το πρόγραμμα (τρίτο μνημόνιο) και επιστρέψει στις αγορές (με τη βοήθεια του αποθεματικού που έχει σχηματίστει) αλλά παρά ταύτα μετά από σύντομο χρονικό διάστημα οι αγορές εκδηλώνουν τη δυσπιστία τους για διάφορους λόγους και επομένως η πρόσβαση σ’ αυτές καθίσταται ασύμφορη. Τότε προφανώς η μόνη επιλογή που θα έχει η χώρα είναι να προσφύγει και πάλι

Είναι επίκαιρη σήμερα μια συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το Κίνημα Αλλαγής; Στο ερώτημα αυτό, που τελευταία έχει τεθεί με έμφαση -αλλά και με πολλές άκριτες δαιμονοποιήσεις... - στον δημόσιο διάλογο, η άποψή μου, όπως την εξέφρασα και σε πρόσφατη πολιτική εκδήλωση, συνοψίζεται στα εξής:

Α. Γενικά πιστεύω - και το έχω αναλύσει στο βιβλίο μου «Ποια Αριστερά;» (εκδόσεις Πόλις) - ότι στην Ευρώπη μόνο μια νέα πλουραλιστική και ρηξικέλευθη Αριστερά, που θα ενώσει όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, μπορεί να σταθεί απέναντι στον φονταμενταλισμό των αγορών. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει άκριτη και μηχανιστική εφαρμογή ενός γενικού προτύπου, πολλώ δε μάλλον σε μια χώρα με τόσο έντονες ιδιαιτερότητες