Θάνος Πλεύρης: Ξουτ

Ηιδέα είναι απλή. Εδώ δεν είναι παράδεισος. Εδώ είναι πλέον μόνο η κόλαση. Γι’ αυτό μην ξεκινάτε καν. Θα συλληφθείτε. Σε αυτό το μήνυμα συνοψίζεται η (αντι)μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης. Ο αρμόδιος υπουργός εμφανίζεται ως tour operator της κόλασης, επαναλαμβάνοντας με ρομποτική επιμονή ότι Ελλάδα σημαίνει φυλακή.

Θάνος Πλεύρης: Ξουτ-1Η γλώσσα του Πλεύρη ταιριάζει σε αυτή την επικοινωνιακή πολιτική του σκιάχτρου. Είναι πειστικός στον ρόλο του ανθρωποδιώκτη. Αναρωτιέται κανείς όμως αν το μήνυμα χρησιμοποιεί το σωστό μέσο για να φτάσει στον παραλήπτη. Βλέπουν στο Τομπρούκ τις εκπομπές της ελληνικής πρωινής ζώνης – από τα παράθυρα των οποίων ο υπουργός καλεί τους κολασμένους να αποφύγουν τη δική του κόλαση; Διαβάζουν οι επίδοξοι «εισβολείς» τα βρετανικά ταμπλόιντ, που φαίνεται ότι εσχάτως ανακάλυψαν στον Πλεύρη μια αδελφή φωνή για τη γραμμή που εκείνα πουλάνε εδώ και χρόνια;

Κι εκείνα τα banner του υπουργείου, με τα χέρια κρεμασμένα στα σίδερα και τον θυρεό της Ελληνικής Δημοκρατίας κάτω από το σύνθημα «ΦΥΛΑΚΗ Ή ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ»; Αραγε σε ποιον απευθύνονται; Σε κάποιον εικοσάχρονο Σομαλό που έχει αρχίσει εντατικό φροντιστήριο ελληνικών, προετοιμαζόμενος για την αναζήτηση του Greek Dream;

Η επικοινωνία της απώθησης και η επιχειρησιακή της πραγματικότητα.

Εντάξει, η νέα μεταναστευτική πολιτική δεν απευθύνεται στους μετανάστες περισσότερο απ’ ό,τι στο εσωτερικό ακροατήριο. Ανεξάρτητα από την αποτρεπτική της αποτελεσματικότητα, ίση σημασία έχει για την κυβέρνηση η αποτρεπτική της εντύπωση σε μια κοινή γνώμη που αντιλαμβάνεται τη μετανάστευση πρωτίστως ως ζήτημα εθνικής ασφαλείας. Ή είσαι κράτος και μπορείς να φυλάξεις τα σύνορά σου ή είσαι αλάνα της Μεσογείου. Σε αυτή τη συντριπτικά πλειοψηφική αντίληψη προσπαθεί να ανταποκριθεί πολιτικά η κυβέρνηση – ακόμη κι όταν η επιχειρησιακή ανταπόκριση μοιάζει αδύνατη, όπως στην περίπτωση της «διευθυνόμενης» λιβυκής διόδου.

Η Κρήτη δεν είναι Εβρος. Δεν είναι καν Λέσβος. Δεν φαίνεται το ίδιο εύκολο να εφαρμοστεί επί της ανοιχτής θάλασσας μια τακτική μεθοριακής στεγανοποίησης που πέτυχε στο ποτάμι. Η επαναπροωθητική ακτοφυλακή αποδίδει μόνο στα στενά.

Εδώ έγκειται και το πολιτικό ρίσκο των λαθρο-φαγικών εξορκισμών που αναπέμπει καθημερινά ο Πλεύρης: Τι θα συμβεί αν ο ρητορικός οίστρος δεν αποδώσει το σκοπούμενο απωθητικό αποτέλεσμα; Τι αντίκτυπο θα έχει στο εσωτερικό η αδυναμία να συνδυαστεί ο τελεσιγραφικός λόγος με πραγματική ανακοπή των ροών; Θα μπορέσει μετά η κυβέρνηση της Ν.Δ. να ακολουθήσει τον πλειστηριασμό φρονήματος με τα κόμματα που πλειοδοτούσαν ήδη σε αυτή την ατζέντα;

Οι βάρκες από το Τομπρούκ δεν άρχισαν να παίρνουν ρότα προς την Κρήτη επειδή η Ελλάδα είχε χαλαρή μεταναστευτική πολιτική. Η ίδια κυβέρνηση με την ίδια πολιτική ήταν στα πράγματα και πέρυσι και πρόπερσι το καλοκαίρι. Για να αντιμετωπίσει την κρίση, η Αθήνα πρέπει να επιστρατεύσει και κάτι περισσότερο από τα υπουργικά «ξουτ».