...Η πολιτική ενοποίηση, υποταγμένη πλήρως στη σημερινή συγκυρία στις επιταγές της οικονομικής διακυβέρνησης, περνά μέσα από τη διακυβερνητική συνεργασία των κρατών. Τα κράτη και κυρίως τα μεγάλα και ισχυρά είναι αυτά που κυβερνούν και ορίζουν το μέλλον της Ευρώπης. Η εξέλιξη αυτή δεν είναι αρνητική από μόνη της και πάντως δεν είναι εξ ορισμού αποκρουστέα. Προσωπικά πιστεύω πως είναι μια μοιραία ιστορικά προοπτική, την οποία θα πρέπει οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις να πάρουν στα σοβαρά ως αναγκαία και μέσα από αυτήν να επιδιώξουν την ριζική αλλαγή των οικονομικών πολιτικών και τον συνδυασμό της οικονομικής διακυβέρνησης με πολιτικές κοινωνικής και βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες και στις ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας.

«Απαιτείται μια μεταρρυθμιστική έκρηξη» είπε ο επικεφαλής του υπουργείου με τη «νιούσπικ» ονομασία «Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης», μιλώντας στην παρθενική συνεδρίαση ενός νεότευκτου οργάνου υπό τον εξίσου εντυπωσιακό τίτλο «Εθνικό Συμβούλιο Διοικητικής Μεταρρύθμισης».

Και να μην το ξέραμε, θα καταλαβαίναμε ότι η τρόικα έρχεται. Την προαναγγέλλουν εθιμοτυπικά πλέον οι «κόκκινες γραμμές». Τις παραμονές της άφιξής της, πολιτικοί και πολιτικάντηδες, δημοσιογράφοι και «κοινωνικοί εταίροι» τραβούν τις «κόκκινες γραμμές» τους από τις οποίες η Ελλάδα ή η κυβέρνηση ή ο Πρωθυπουργός δεν πρέπει να υποχωρήσουν κ.λπ.

Δε λέω για τους πολλούς που προσέρχονται σαν ψηφοφόροι, λέω για τους άλλους, τους λίγους και καλούς. Αυτούς που είδαν τα ελκυστικά δημοσκοπικά στοιχεία της «Δημοκρατικής Αριστεράς» και προσήχθησαν εκεί αυτοβούλως να διαθέσουν τον εαυτό τους πακέτο με τα σταυρουδάκια που σέρνει ο καθένας τους, στην ωραία προσπάθεια.

Οι μέρες που περνάμε είναι κρίσιμες.
Σε αυτές θα κριθεί αν θα πετύχει η διαπραγμάτευση του PSI και επομένως και η νέα δανειακή σύμβαση.
Ο κίνδυνος της άτακτης χρεοκοπίας δεν είναι πλέον μακρινό ενδεχόμενο.
Ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος δίνει μια δύσκολη μάχη.
Πρέπει όλοι να τον ενισχύσουμε.
Η διαπραγμάτευση του PSI πρέπει να πετύχει.
Τυχόν επιστροφή στην δραχμή θα σημάνει ραγδαία επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου ιδίως των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων και οικονομική, πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική οπισθοδρόμηση της χώρας, κίνδυνο για τη διεθνή θέση της, εσωτερικές και εξωτερικές περιπέτειες.

Τρεις είναι οι παράγοντες της δημοσκοπικής έκρηξης της Δημοκρατικής Αριστεράς. Πρώτον, η αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ με συνέπεια την απελευθέρωση δυνάμεων που αναζητούν νέο υποκείμενο πολιτικής έκφρασης. Δεύτερον, η ξεκάθαρη θέση της ότι φιλοδοξεί να παίξει τον ρόλο της κυβερνώσας Αριστεράς και όχι να αρκείται σε έναν ρόλο εξ ορισμού αντιπολιτευτικό όπως το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια συγκυρία που οι πολίτες αναζητούν διακαώς ένα άλλο εφικτό μοντέλο διακυβέρνησης.

Από το Υπουργείο Παιδείας κατατέθηκε ο νέος Νόμος για την έρευνα, με δύο βασικούς άξονες: την αναδιάρθρωση του Ερευνητικού Ιστού της χώρας και τον εκσυγχρονισμό (?) του νομοθετικού πλαισίου για την έρευνα. Οι λεπτομέρειες του νόμου είναι δυστυχώς προφανές ότι δεν πρόκειται να προκαλέσουν το ενδιαφέρον, ούτε να απασχολήσουν κανέναν (ή ελάχιστους) αντίθετα με άλλους νόμους σε «δημοφιλέστερους» τομείς. Να σημειώσουμε μόνο, ότι ουσιαστικά αφορά το κύριο τομέα για καινοτομία και την ανταγωνιστικότητα που όλοι κόπτονται στα λόγια και αδιαφορούν στην πράξη.

Στην κυριακάτικη Αυγή (15/1/12), ο Κώστας Πουλάκης σε μια συγκριτική μελέτη μιας σειράς δημοσκοπήσεων, μεταξύ πολλών άλλων, αναφέρεται και στις μετακινήσεις ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ προς τα κόμματα της αριστεράς, γράφοντας: «Από τον πίνακα των συσπειρώσεων - μετακινήσεων παρατηρούμε ότι 8% μετακινείται προς τη ΔΗΜ.ΑΡ. του Φ. Κουβέλη, το 6% προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το 5,0% προς το Κ.Κ.Ε. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το προφίλ των μετακινούμενων ψηφοφόρων.