Η οικονομική κρίση μας προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να επενδύσουμε στην αλλαγή. Να αποδιώξουμε τον κοντόφθαλμο τρόπο που κατατρύχει την κοινωνία εδώ και δεκαετίες. Να τον αντικαταστήσουμε με μελετημένο σχεδιασμό πολιτικών, ικανών να αντιμετωπίσουν τις τεράστιες προκλήσεις επιφέροντας μακροχρόνια ευημερία.

...Η Κεντροαριστερά, όπως εκφράζεται σήμερα από τη ΔΗΜ.ΑΡ. και τον Φώτη Κουβέλη, έχει συγκεκριμένες προτάσεις. Σε αυτή την Κεντροαριστερά έχουν θέση οι σοσιαλιστές, οι σοσιαλδημοκράτες, οι ριζοσπάστες δημοκράτες αλλά και οι δημοκράτες φιλελεύθεροι. Η συμμετοχή όλων αυτών είναι βασική και αναγκαία προϋπόθεση για τη δημιουργία της κυβερνώσας Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που δεν θα κρύβεται ούτε πίσω από το «αντί» ούτε πίσω από το «όχι» και θα αυτοκαταναλώνεται στην επαναστατική γυμναστική. Οι καιροί απαιτούν ένα ΝΑΙ. Απαιτούν ένα «έτσι θα κυβερνήσουμε». Και χρειάζονται όλοι γιατί διαφορετικά το καράβι θα μπατάρει σε μία από τις δύο πλευρές. Και τότε το ναυάγιο θα είναι σίγουρο. Και η ανέλκυση μπορεί να κρατήσει χρόνια.

Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που η ελληνική πολιτεία έδειξε ευαισθησία και προνοητικότητα. Ο λόγος για τον Δήμο Αθηναίων που βλέποντας τις άσχημες καιρικές συνθήκες φρόντισε νωρίς να οργανώσει καταλύματα αστέγων για τον κρύο αυτόν χειμώνα. Διατέθηκαν χώροι για τη φιλοξενία αστέγων, ενεργοποιήθηκε τηλεφωνική γραμμή για έκτακτες περιπτώσεις, κινητοποίησε ομάδες εργασίας και δημοτικούς αστυνομικούς για ενημέρωση των αστέγων και παροχή βοήθειας, άνοιξε γραμμή επικοινωνίας με ΜΚΟ και φορείς, προκειμένου να υπάρξει συντονισμός στις δράσεις και συνεργασία σε θέματα διανομής (κουβέρτες, υπνόσακοι, ιματισμός, φάρμακα, τρόφιμα).

Ένα απο τα πολλα εγκλήματα που διαπράχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες ήταν και η ερημοποίηση της υπαίθρου .
Ακόμα και στις ποιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας ως έθνος δεν είχαμε παρόμοιο φαινόμενο έρημοποίησης . Χωριά ολόκληρα τα εγκατέλειψαν οι νέοι για μια θέση μέσω stage στην πρωτεύουσα , για μια θέση συνοριοφύλακα , ειδικού φρουρού , και άλλοι με συμβάσεις και " μπλοκάκι " .
Αυτη ήταν η πρόταση των δυο κομμάτων εξουσίας .
Αυτοί που το διέπραξαν οφείλουν να αναλάβουν δημόσια την ευθύνη τους . Αυτοί που δημιούργησαν την πλέον ακατοίκητη στην Ευρώπη ύπαιθρο .

Είίναι, πλέον, φανερό στον καθένα, ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως «πειραματόζωο» στην ζώνη του Ευρώ, εφαρμογής μιας σκληρής, μονόπλευρης, αδιέξοδης και κοινωνικά άδικης πολιτικής νεοφιλελεύθερων αξιών και δοξασιών. Έχει καταστεί «πειραματόζωο» περί των αντοχών μιας κοινωνίας, στην οποία κατεδαφίζεται πλήρως το κοινωνικό κράτος και αίρονται οι στοιχειώδεις εγγυήσεις των πολιτών, σε μια Ευρωπαϊκή Χώρα, στην οποία, έστω και με ελλειμματικό τρόπο, υπήρξαν προσεγγίσεις του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.

Ενώ γενικά εκτιμάται ότι το 2012 θα είναι εξαιρετικά δύσκολος χρόνος, υπάρχει ωστόσο και μια άλλη ανάγνωση της πραγματικότητας. Ετσι, «για τον μέσο κάτοικο της Βρετανίας, της Ευρώπης, αλλά και του πλανήτη ολόκληρου, ουδέποτε υπήρξε καλύτερη περίοδος διαβίωσης από τη σημερινή».

Η θητεία της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου θα κριθεί από την Ιστορία, παρότι τα βασικά συμπεράσματα έχουν εξαχθεί ήδη. Ωστόσο ο «χείμαρρος Παπανδρέου» παρέσυρε και διέσυρε κάθε έννοια μεταρρύθμισης. Οι σκόρπιες καλές ιδέες που είχε ο τέως πρωθυπουργός χάθηκαν μέσα στο ποτάμι της οικονομικής και πολιτικής κρίσης αλλά και της αναποτελεσματικότητας της κυβέρνησής του.
Η εξέλιξη αυτή έχει πολλές συνέπειες - και ένα από τα καθοριστικά αποτελέσματά της είναι οι δυνάμεις της λογικής και των μεταρρυθμιστικών αλλαγών στη χώρα μας να βρίσκονται σε υποχώρηση.

Το 2012 ξαναβρίσκει την Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδιαίτερα την ευρωζώνη, σε αναζήτηση νέας «συνολικής λύσης» (comprehensive solution) για τη σωτηρία του ενιαίου νομίσματος. Πρόκειται για την όγδοη –νομίζω– αναζήτηση συνολικής λύσης από τότε που ξέσπασε η κρίση στη σημερινή της μορφή

Στη συζήτηση που έχει ανοίξει γύρω από τον νέο Νόμο για την έρευνα, τίθεται το βασικό ερώτημα αν η έρευνα στο δημόσιο ερευνητικό σύστημα της χώρας μας θα πρέπει να οργανώνεται γύρω από Ερευνητικά Κέντρα Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου. Το Υπουργείο Παιδείας έχει ουσιαστικά κάνει την δεύτερη επιλογή, την οποία υλοποιεί σταδιακά.
Είναι προφανώς δύσκολο στη σημερινή συγκυρία, να υπερασπιστείς άποψη αντίθετη με αυτή της Διαμαντοπούλου, χωρίς να ενοχοποιηθείς για ιδεοληψία, για υστεροβουλία και ύποπτος ταύτισης με τον Φωτόπουλο. Το πρόβλημα, σε μια εποχή που όλα απαξιώνονται, είναι ότι αυτή την συζήτηση αφορά έναν χώρο που ελάχιστοι γνωρίζουν, ακόμη λιγότεροι ενδιαφέρονται, αλλά πάρα πολλοί πιστεύουν ότι τον ξέρουν.

Θέλει μεγάλη προσπάθεια αυτόν τον καιρό να μη παραδοθεί κανείς στην απελπισία και την μοιρολατρία.
Να συνεχίσει να πασχίζει να παραμείνει ενεργός ψάχνοντας για χαραμάδες διεξόδου από την ζοφερή πραγματικότητα.
Η εξίσωση που πρέπει να λυθεί είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Η χώρα πρέπει να παραμείνει στην ευρωζώνη, να γίνει ανταγωνιστική και παραγωγική, να κάνει τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και την δημοσιονομική της προσαρμογή.                             Παράλληλα όμως πρέπει να σταματήσει η ύφεση, να αρχίσει μια αναπτυξιακή διαδικασία, να αντιμετωπισθεί η ανεργία, να σταματήσει η συνεχής συμπίεση του εισοδήματος των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, να μη πληρώνουν συνεχώς οι συνεπείς φορολογούμενοι, να μπει φραγμός στην συνεχή επέκταση της ζώνης της ακραίας φτώχειας.

Σήμερα αποτελεί πεδίο προβληματισμού ο ρόλος της αστυνομίας, σε όλες τις χώρες του κόσμου. Η εγγενής αντίθεση μεταξύ της απαίτησης για προστασία στο μέγιστο δυνατό βαθμό των ατομικών δικαιωμάτων όλων των πολιτών, ακόμα και αυτών που εμπλέκονται σε παράνομες πράξεις, και από την άλλη του καθήκοντος της αστυνομίας να χρησιμοποιεί τον καταναγκασμό για να προστατέψει τον πολίτη και το κοινωνικό σύνολο από τις κάθε είδους εγκληματικές δραστηριότητες, δημιουργεί σε όλες τις κοινωνίες διλήμματα και συγκρούσεις

Κάποιοι θα έχετε δει το κλασσικό σοβιετικό αντιφασιστικό ντοκιμαντέρ του Ρωσοεβραίου σκηνοθέτη Μιχαήλ Ρομ «ο Αληθινός φασισμός» που γυρίστηκε το 1965 και επανακυκλοφόρησε στις αθηναϊκές αίθουσες πέρυσι τον Μάιο. Ο πρωτότυπος και πιο πιστός στις προθέσεις του δημιουργού τίτλος είναι « ο Καθημερινός Φασισμός» και μέσα από ένα πανέξυπνο όσο και «πονηρό» μοντάζ αναδεικνύει το ψυχολογικό πορτρέτο του ναζισμού, πως δηλαδή αρχικά έγινε ανεκτός και μετά κυριάρχησε στις μάζες των μικροαστών, των φιλήσυχων ανθρώπων της διπλανής πόρτας.