Ντικ Χάουαρντ, Συνέντευξη στην Ελένη ΤΣΕΡΕΖΟΛΕ, Κυριακάτικη Αυγή, Δημοσιευμένο: 2006-11-12
Ο καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ένας από τους καλύτερους αναλυτές της αμερικανικής πολιτικής ζωής, συγγραφέας, ο Ντικ Χάουαρντ, προσπαθεί να ερμηνεύσει για την "Κ.Α." τα αποτελέσματα των αμερικανικών βουλευτικών εκλογών της περασμένης Τρίτης και τη βαριά ήττα των Ρεπουμπλικάνων.
Οι πολιτικές επισημάνσεις έγιναν, κατά της Τουρκίας απαγγέλθηκαν οι κατηγορίες της απιστίας (στις κοινοτικές δεσμεύσεις) και της πλημμελούς λειτουργίας του κράτους δικαίου, πλην όμως ποινές δεν επεβλήθησαν. Η σχετική απόφαση θα εκδοθεί στις 15 Δεκεμβρίου και θα είναι τελεσίδικη.
Πολύς κόσμος χάρηκε όταν άνοιξαν οι κάλπες των βουλευτικών εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η νίκη των Δημοκρατικών, ή μάλλον η ήττα του Μπους, θεωρήθηκε παγκοσμίως ως καλή είδηση. Φύσηξε, λες, ένας -συγκρατημένος- άνεμος αισιοδοξίας.
Την επείγουσα ανάγκη διεθνούς συνεργασίας, ώστε οι αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες του πληθυσμού της Γης να μην οδηγήσουν σε αλλαγή του κλίματος με καταστροφικές συνέπειες για τη ζωή στον πλανήτη, ανέδειξε η έκθεση Στερν, προτείνοντας συγκεκριμένες πολιτικές. Η Ευρώπη αναφερόταν εκεί ως θετικό παράδειγμα για κάποια πρώτα βήματά της στην επιβαλλόμενη κατεύθυνση.
Το τελευταίο διάστημα η μικρή πόλη της Αμαρύνθου στην Εύβοια κατάφερε και πάλι "να μπει στο χάρτη" και στο πεδίο της επικαιρότητας, μέσα από το αποτρόπαιο περιστατικό ομαδικού βιασμού νεαρής μετανάστριας από συμμαθητές της στο λύκειο της πόλης.
Στα τέλη του προηγούμενου μήνα, 16χρονη Βουλγάρα μαθήτρια κατήγγειλε ότι βιάστηκε από τέσσερις συμμαθητές της σε σχολείο Αμαρύνθου Ευβοίας, που είχε καταληφθεί από μαθητές. Βιασμός, αλλά και εκβιασμός.
Η κρίσιμη σχέση που έχει η ενέργεια με τη ζωή μας στην καθημερινότητα της και την προοπτική της έρχεται τώρα τελευταία στην επιφάνεια σαν εναλλασσόμενο ρεύμα, με το πέρασμά του από θετικό σε αρνητικό πρόσημο.
Μια καλή είδηση που αφορά π.χ. τη σχετική μείωση των τιμών του πετρελαίου συνοδεύεται από μια πληθώρα αρνητικών ειδήσεων. Που ξεκινάνε από την έκθεση του ΟΗΕ για την ερημοποίηση του πλανήτη, εκείνη της WWF, του Stern κ.λπ. για τις αλλαγές του κλίματος μέχρι την τελευταία για το σχεδόν πανευρωπαϊκό μπλακ άουτ.
Γιάννης Πανούσης, Συνέντευξη στη Βούλα Κεχαγιά, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2006-11-09
Δεν υπάρχει Αριστερά à la carte, ήταν ένας από τους στίχους που έγραψε στο χαρτί ο Γιάννης Πανούσης αμέσως μετά τις νομαρχιακές εκλογές. Ο υποψήφιος με τον Συνασπισμό υπερνομάρχης Αθηνών-Πειραιώς χαρακτηρίζει την εμπειρία που απέκτησε από την υποψηφιότητά του εμπλουτιστική αλλά πολιτικά «δίκοπη», λέει ότι πιθανότατα δεν θα το ξανάκανε και, όταν ρωτάται για τις δηλώσεις του περί αριστερού life style στον ΣΥΝ, επισημαίνει ότι τα δικά του κριτήρια άπτονται της προσωπικής του ηθικής και αισθητικής.
Στο «Βήμα» της περασμένης Κυριακής δημοσιεύτηκαν, και όχι για πρώτη φορά, διάφορα στοιχεία που προσπαθούν να πείσουν τον αναγνώστη ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της ανώτατης παιδείας.
Οι Δημοκρατικοί ενδέχεται να κερδίσουν τις σημερινές εκλογές για την ανανέωση του Κογκρέσου. Αλλά η μάχη για τον διαχωρισμό της θρησκείας και της κουλτούρας από την πολιτική μόλις τώρα αρχίζει. Τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη.
Όπως δήλωσα το ίδιο το βράδυ των αποτελεσμάτων της πρώτης Κυριακής (15.10) των αυτοδιοικητικών εκλογών 2006: "Είναι αυτονόητο ότι αναλαμβάνω ακέραιη την ευθύνη για όποιο αποτέλεσμα δεν αντιστοιχεί στη δυναμική της αριστεράς...".
Και πράγματι, μολονότι το τελικό ποσοστό 5,7% υπερβαίνει το βουλευτικό ποσοστό του ΣΥΝ (5,4% το 2004), δεν είναι αυτό που ανέμενε ο αριστερός / προοδευτικός κόσμος (και όχι μόνο).
Επί της πολιτικής, κομματικής, εκλογικής ανάλυσης του αποτελέσματος θα αποφανθούν άλλοι αρμοδιότεροι εμού.
Δεν ήμουνα (και δεν είμαι) υπέρ της μικρής αλλά έντιμης Αριστερά. Πρώτον, διότι όταν μένεις για πολλά χρόνια «μικρή» δύσκολα θα παραμείνεις «έντιμη» (τουλάχιστον ως προς τις εσωτερικές υποθέσεις) και δεύτερον, διότι ακόμα κι αν υιοθετήσουμε την άποψη ότι η Αριστερά είναι πρωτίστως ένα κοινωνικό εργαστήρι, τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να περιφρονούμε την πολιτική δύναμη της δημοκρατικής επιρροής.