Η κυβέρνηση ήταν παρούσα σε πολλαπλά επίπεδα. Χωρίς την προετοιμασία της κυβέρνησης θα ήταν άλλη η εξέλιξη των πραγμάτων. Το γεγονός ότι ήταν αρκετά μεγάλο το χρονικό διάστημα της διαβούλευσης μέχρι την απόφαση, από μόνο του αποδεικνύει ότι οι αποφάσεις του Eurogroup δεν προέκυψαν με παρθενογένεση αλλά ήταν το αποτέλεσμα μιας έντονα πολιτικής διεκδίκησης, με τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και των εταίρων-με την έννοια ότι ταυτόχρονα με το ελληνικό ζήτημα κρινόταν σε σημαντικό βαθμό και η περαιτέρω πορεία αυτού καθεαυτού του Eurogroup.

...Αυτό που χρειάζεται, στη νέα φάση που έχουμε μπει μετά την ψήφιση του Προϋπολογισμού και τη συμφωνία στο Eurogroup, είναι μια προσήλωση στο Στρατηγικό Σχέδιο Ανάκαμψης, ένα «δέσιμο» του κυβερνητικού έργου και ένας ενεργότερος συντονισμός και συνεννόηση σε όλα τα κυβερνητικά κλιμάκια.
Γιαυτό και αναζητούμε, συνεχώς, το καλύτερο δυνατό οργανωτικό σχήμα ενός συντονιστικού επιτελείου, που σε καμιά περίπτωση δεν θα υποκαθιστά ούτε το ρόλο των υπουργών ούτε του υπουργικού συμβουλίου, αλλά θα συμβάλει στη διασφάλιση μιας κοινής αντίληψης, συνεννόησης και συναπόφασης των τριών κομμάτων. Όταν αυτό επιτευχθεί να είστε βέβαιοι ότι το κυβερνητικό έργο θα μπορέσει να βελτιωθεί κατακόρυφα!

...Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να …κάθεται ή να αγωνιά για ένα χρόνο περιμένοντας αυτό που λέτε οριστική λύση.
Έχει μπροστά της ένα πραγματικά δύσκολο πρόγραμμα, με πολλές οδυνηρές εφαρμογές για μεγάλες κατηγορίες των Ελλήνων πολιτών. Αυτό που οφείλει να κάνει, με κύρια ευθύνη της κυβέρνησης, είναι να τρέξει το πρόγραμμα αυτό. Να εφαρμόσει όλες τις προβλεπόμενες διαρθρωτικές αλλαγές. Να αποκτήσει την ικανότητα να διασφαλίσει πολύ περισσότερα έσοδα από όσα αναμένουν όσοι και όσες βλέπουν μόνο την χρόνια πεπατημένη, ώστε να έχει τα πρωτογενή πλεονάσματα και το κάτι παραπάνω, που ως υπόλοιπο 70% θα μπορεί να διατεθεί, ως ρήτρα αντικατάστασης πλέον, στα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται περισσότερο.

Η Δημοκρατική Αριστερά ενδιαφέρεται για τις διεργασίες στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς. Ιδιαίτερα μάλιστα σε μία εποχή όπου η δομική κρίση του ΠΑΣΟΚ έχει διαμορφώσει μια σημαντική κινητικότητα σε όλα τα ρεύματα του δημοκρατικού σοσιαλισμού, των μεταρρυθμιστικών ιδεών.

Πρέπει να διαχωρίσουμε τον χρήσιμο διάλογο που διεξάγεται σε δύο βασικές διαφορετικές φάσεις. Θα τις περιγράψουμε – χάριν συντομίας – κάπως σχηματικά. Η πρώτη φάση είναι η σημερινή κατάσταση. Βρισκόμαστε στην Ελλάδα σε συνθήκες γενικευμένου «οικονομικού πολέμου» για την αποφυγή της άτακτης χρεοκοπίας, για την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Πρόκειται για μία περίοδο που απαιτεί ευρύτερη εθνική συνεννόηση.