Όχι βέβαια, δεν σωθήκαμε. Κανένας δεν πρόκειται να μας σώσει ή να μας αλλάξει, αν οι ίδιοι δεν θέλουμε να σωθούμε ή να αλλάξουμε. Η τελευταία συμφωνία στο Eurogroup ασφαλώς έχει πολλά θετικά στοιχεία για την Ελλάδα. Έδωσε μια μεγάλη ανάσα στην ελληνική οικονομία και κοινωνία. Όχι, δεν μας έλυσε ριζικά και αμετάκλητα το πρόβλημα του χρέους της χώρας. Ποιος όμως μπορεί να αρνηθεί, όσο κακοπροαίρετος και αν είναι, ότι η μείωση των επιτοκίων των δανείων μας και μάλιστα από χώρες που δανείζονται με μεγαλύτερα επιτόκια από αυτά που μας δανείζουν, η επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής,

Τόσες ημέρες τώρα, παρακολουθούμε την προσπάθεια του οικονομικού και του επικοινωνιακού επιτελείου της κυβέρνησης να επιτύχουν κάτι που, αν πετύχαινε, θα έμοιαζε με το θαύμα του γάμου στην Κανά: να εισπράξουν δυόμισι δισεκατομμύρια ευρώ παραπάνω από μια δεξαμενή ανθρώπων που μικραίνει επικίνδυνα και ταυτόχρονα να δώσουν στους ανθρώπους αυτούς την εντύπωση ότι δεν επιβαρύνονται φορολογικά.

Εχω χρησιμοποιήσει τον αντιφατικό εκ πρώτης όψεως όρο ριζοσπαστικός συντηρητισμός για να προσδιορίσω αυτό που συνιστά, κατά τη γνώμη μου, τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ τόσο όταν ήταν μικρό κόμμα του 4% όσο και μετεκλογικά, που έγινε αξιωματική αντιπολίτευση με το σεβαστό 27%.

Η Ειδική Επιτροπή Έρευνας και Τεχνολογίας της Βουλής οργάνωσε τον τελευταίο καιρό δύο ξεχωριστές ακροάσεις-συζητήσεις για θέματα έρευνας και τεχνολογίας.
Η πρώτη, με τον Γενικό Γραμματέα Ερευνάς και Τεχνολογίας (Καθηγητή ΕΜΠ Βασίλη Μάγκλαρη) , είχε ενημερωτικό χαρακτήρα αλλά περιείχε και την σημαντική "αναγνώριση" ότι υπάρχει έρευνα και έξω από την ΓΓΕΤ και σε άλλα Υπουργεία και ότι πρέπει να υπάρξει συνεργασία.
Η δεύτερη ακρόαση-συζήτηση στο Θέμα της Έρευνας και Τεχνολογίας έγινε με τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ). Ο Πρόεδρος του ΕΣΕΤ Ακαδημαϊκός Σταμάτης Κριμιζής έδωσε μια εξαιρετική ομιλία για τα πεπραγμένα και τις προτάσεις του ΕΣΕΤ για το μέλλον της έρευνας και της τεχνολογίας στην Ελλάδα

Στο στόχαστρο ο «αμαρτωλός» δημόσιος τομέας και στο «απυρόβλητο» ο ενάρετος ιδιωτικός τομέας;
2. Γραφειοκρατία και διαφθορά μόνο στις συναλλαγές με τους δημόσιους υπαλλήλους, νομιμοποίηση στο φακελάκι του ιδιώτη γιατρού και του ιδιώτη manager;
3. Το αίτημα για απόλυση ενός δημόσιου υπαλλήλου όταν απολύεται ένας ιδιωτικός υπάλληλος εντάσσεται στη λογική του κοινωνικού αυτοματισμού, της αντεκδίκησης ή του συμψηφισμού ενόχων;
4. Η ανυπαρξία ή η μη – τήρηση κανόνων στο δημόσιο τομέα μας κάνει να ξεχνάμε την έλλειψη ορίων (κέρδους, εκμετάλλευσης κλπ.) στον ιδιωτικό;

Α. Η νέα μηχανική υπολογισμού της φορολογικής επιβάρυνσης των μισθωτών και συνταξιούχων προκαλεί μετατόπιση του φορολογικού βάρους από τα χαμηλότερα προς τα υψηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξουν αλλαγές ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης των οικογενειών με παιδιά.

Β. Παρά την τυπική κατάργηση του αφορολόγητου ορίου, το πραγματικό αφορολόγητο αυξάνεται από €5.000 σε €9.000.

Για τους παραπάνω λόγους η Δημοκρατική Αριστερά αποδέχεται ως βάση συζήτησης την πρόταση που κατέθεσε το Υπουργείο Οικονομικών επισημαίνοντας ότι υπάρχουν αρκετά ζητήματα τα οποία οφείλουν να επανεξεταστούν.