Αυτές τις μέρες δημοσιεύτηκε στο Παρίσι η έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή. Τα συμπεράσματά της είναι δυσοίωνα: Προβλέπειται ότι μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα, εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, η παγκόσμια θερμοκρασία θα αυξηθεί πιθανότατα κατά 3 βαθμούς Κελσίου.
Οι πρόσφατες μελέτες και εκθέσεις έγκριτων επιστημόνων και έγκυρων οργανισμών σχετικά με το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την κλιματική αλλαγή καταλήγουν στο σημαντικό μήνυμα προς τους πολίτες και τις πολιτικές εξουσίες:
Δεν δικαιούστε πια να αμφιβάλλετε... Η πορεία της κλιματικής αλλαγής είναι γεγονός αναμφισβήτητο και μετρημένο. Οι μηχανισμοί που οδηγούν στην αλλαγή του κλίματος είναι πια διαπιστωμένοι και, σε ένα βαθμό, ταυτοποιημένοι και ποσοτικά αξιολογημένοι. Οι κύριοι υπεύθυνοι είναι οι ανθρώπινες δραστηριότητες και για να είμαστε πιο ακριβείς οι τρόποι με τους οποίους παράγουμε, κινούμαστε, κατοικούμε, καταναλώνουμε.
Με το τελετουργικό μιας τυπικής επίσκεψης, όπως ακριβώς συνηθιζόταν στα νεοελληνικά σπίτια στις δεκαετίες του 50 και του ΄60 - όταν οι επισκέπτες γίνονταν δεκτοί στη μεγάλη σάλα που άνοιγε ειδικά για την περίπτωση, τους προσφέρονταν φοντάν και βυσσινάδα και η συζήτηση ακολουθούσε τη συνήθη σειρά που περιελάμβανε παρατηρήσεις για τον καιρό, ενημέρωση για την υγεία, την πρόοδο των παιδιών και το διατροφικό μενού κι έληγε με την ίδια τυπική ευγένεια που συνόδευσε την έναρξή της, κύλησε η επίσκεψη του Προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου στην Αθήνα.
Προσπαθώ, μέρες τώρα, να κατανοήσω την υπόθεση Γιάννη Βαρθολομαίου. Πώς δηλαδή μια ερωτική τραγωδία, καταντάει απίθανη και χυδαία σαπουνόπερα και το χειρότερο, πώς μέσα από την υποτιθέμενη αρχή της δημοσιογραφίας που είναι η έρευνα και η αποκάλυψη, καταλήγουμε σε κανιβαλισμούς και αφόρητες ηθικολογίες.
Η πικρή, μικρή ιστορία του νέου νόμου δίνει στους ολιγόπιστους το δικαίωμα να υποψιάζονται ότι ο καβγάς είναι για το πάπλωμα
Το θέμα δεν είναι θεωρητικό, αλλά πρακτικό. Γνωρίζοντας τις αιτίες και τον τρόπο παραγωγής της διαφθοράς γνωρίζουμε και τους τρόπους να την αντιμετωπίσουμε ή ενδεχομένως ότι δεν μπορούμε (βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον) να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά.
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι χρειάστηκαν 3 χρόνια για να καταλήξει μια κυβέρνηση σε αυτό που εμφανίζει σήμερα ως τη «μεγάλη τομή» στα πανεπιστημιακά πράγματα. Το απαράδεκτο «προσχέδιο» που κατατέθηκε τον Ιούνιο του 2006, όντως βελτιώθηκε. Αλλά το λιγότερο κακό είναι καλό; Θα επιχειρήσω μια σύνοψη των όσων λέει αλλά και των όσων δεν λέει ο προτεινόμενος νέος νόμος - πλαίσιο.
Ωρα ευθύνης, όχι στρουθοκαμηλισμού
Γιώργος Καρελιάς, Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2007-02-23
Πρώτα λίγο ιστορικό: πριν από τριάντα τρία χρόνια οι φοιτητές βγάζαμε έξω από τις πανεπιστημιακές αίθουσες τους καθηγητές που είχαν συνεργαστεί με τη χούντα. Δεν ήταν άξιοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Εκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.
Τα γεγονότα, που συνεχίζουν να τρέχουν με ρυθμούς πιο γρήγορους από αυτούς ενός blog, είναι λίγο πολύ γνωστά: η κυβέρνηση Prodi παρέδωσε την εντολή της στον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας χάρη σε δυο αριστεριστές γερουσιαστές (και τις πονηριές του Andreotti) που θεώρησαν σκόπιμο να καταψηφίσουν την εξωτερική πολιτική για το Αφγανιστάν (και το καθεστώς μιας βάσης στην Ιταλία) που εισηγήθηκε ο D Alema -και έτσι "να οδηγήσουν σε μια καταστροφή.
Η προσπάθεια αναζωογόνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με κάθε τρόπο, μπροστά στις βουλευτικές εκλογές, μετά τρία περίπου χρόνια αδράνειάς του (για να μην αναφερθούμε στις ευρωεκλογές του 2004), προκάλεσε αναμενόμενες αντιδράσεις από μεγάλο τμήμα του Συνασπισμού. Αποτέλεσμα, ένα βαρύ εσωκομματικό κλίμα, η εσωστρέφεια και η αρνητική εικόνα του κόμματος στην κοινωνία.
Το ελληνικό «παράδοξο» της ανάπτυξης με ανεργία
Ελίζα Παπαδάκη, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2007-02-22
Το εξωτερικό μας έλλειμμα κατέρριψε πέρυσι κάθε προηγούμενο ρεκόρ, φθάνοντας το 12,1% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία που καταγράφονται στο ισοζύγιο πληρωμών της χώρας. Η εξέλιξη αυτή δεν συγκλόνισε την ελληνική κοινή γνώμη, όπως είχε επιδιώξει ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Νίκος Γκαργκάνας όταν την αποκάλυπτε την περασμένη εβδομάδα.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι μέρος από την επεξεργασμένη και συμπληρωμένη εισήγηση που ο Φάουστο Μπερτινόττι (πρόεδρος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς) παρουσίασε στο διήμερο (28-29/02/04) που οργανώθηκε από την Κομμουνιστική Επανίδρυση στην Βενετία, με θέμα: «Να κάνουμε πράξη την μη-βία. Σκέψεις και πολιτικές απελευθέρωσης στην εποχή της παγκοσμιοποίησης».
