Πλειστάκις γίνεται λόγος για τις ιδιαιτερότητες τις Eυρωπαϊκής Ένωσης που την καθιστούν sui generis, με όρους Διεθνούς Δικαίου, Διεθνή Οργανισμό.Μία από αυτές είναι η άμεση εκλογή της Κοινοβουλευτικής της Συνέλευσης. Στους ʼκλασικούς" Διεθνείς Οργανισμούς οι Κοινοβουλευτικές Συνελεύσεις αποτελούνται από μέλη των εθνικών Κοινοβουλίων τα οποία ορίζονται από τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες με μέριμνα του Προεδρείου.Στην πορεία του χρόνου οι αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενισχύθηκαν, κυρίως από τη Συνθήκη του Μάαστριχ, και μετά, αλλά καθοριστικά και αποφασιστικά μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Ώστε εξεπλάγημεν από το εύρημα της δημοσκόπησης «30% πιστεύουν ότι τα πράγματα ήταν καλύτερα στη δικτατορία». Όμως, δεν είχαμε απορίες για το απεχθές σύνθημα «η χούντα δεν έπεσε το ΄73». Έλα, όμως, που και τα δυο είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Όχι, δεν εννοώ ότι οι μεν «δεν θυμούνται καλά» και οι δε ότι «κάνουν λάθος στην ημερομηνία» μόνο και μόνο για να ταιριάξουν τη ρίμα με το επόμενο στιχάκι «εμείς θα την γκρεμίσουμε σε τούτη την πλατεία» (εβδομήντα -τρία/πλα-τεία).

ΣΚΕΨΟΥ ΘΕΤΙΚΑ. Και όταν σου βγει κάτι, ξανακάν’ το. Αυτό είναι το modus operandi του Φώτη Κουβέλη. Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ θα περάσει μία εβδομάδα σης Βρυξέλλες, κάνοντας υψηλές επαφές. Δεν είναι η πρώτη φορά. Το ίδιο είχε συμβεί και πέρυσι, λίγο πριν από το καλοκαίρι. Ήταν ένα ταξίδι πολύ σημαντικό, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τον Ιανουάριο η ανεργία έφτασε το 27,2% και οι άνεργοι συμπολίτες μας το 1.348.742.
Μέσα σε 12 μήνες (από τον Ιανουάριο 2012) αυξήθηκαν κατά 281.048, ενώ μέσα σε ένα, μόνο, μήνα (από τον Δεκέμβριο) αυξήθηκαν κατά 95.709. Η ανεργία καλπάζει - κάθε μέρα προστίθενται 3.000 άνεργοι. Και τείνει να μονιμοποιηθεί - ως προϊόν της πιο παρατεταμένης ύφεσης που έχει γνωρίσει η χώρα.

Η αξιολόγηση πρέπει να είναι συνεχής και τακτική. Ο δημόσιος υπάλληλος, όχι μόνο δεν πρέπει να τη φοβάται, αλλά κατά τη γνώμη μου να την επιδιώκει, αφού σε χρονική περίοδο που θα έχει απαλλαγεί από τα φορτία της οικονομικής κρίσης, θα μπορούσε να συνδυαστεί και με την οικονομική του αναβάθμιση. Αρκεί να τον πείσουμε -εν τοις πράγμασι- ότι και εμείς έχουμε απαλλαγεί οριστικά από τα νοσηρά φαινόμενα των πελατειακών πολιτικών σχέσεων και συναλλαγών, που έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης για την κρίση που βιώνουμε.

Οι εποχές διαδέχονται η μία την άλλη, η κυβέρνηση όχι. Το «θνησιγενές» για τους πολιτικούς αστρολόγους τρικομματικό κυβερνητικό σχήμα, διαψεύδει τις προβλέψεις με ανάδρομη κίνηση. Δεν του έδιναν ζωή πέρα από το Φθινόπωρο. Πέρασε αειθαλές τη φυλλοβόλα εποχή, το ίδιο και τον Χειμώνα. Η Άνοιξη είναι στις εσχατιές της και ήδη αντικρίζει το ράθυμο Καλοκαίρι. Το προσδόκιμο ζωής του σχήματος επιμηκύνεται μαζί και τα τεντωμένα νεύρα της αντιπολίτευσης. Και αν παρέλθει χωρίς απρόοπτα το 2013...

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το κομματικό πελατειακό σύστημα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απορρύθμιση και την απαξίωση του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα.
Παρακάμφθηκε το ΑΣΕΠ και επικράτησαν τα πελατειακά δίκτυα των προσλήψεων, δημιουργήθηκαν στρατιές συμβασιούχων, οι δημόσιες υπηρεσίες μετετράπησαν αρκετές φορές σε ψηφοθηρικούς μηχανισμούς. Σε αυτά τα φαινόμενα συνέβαλαν και οι συντεχνιακές συνδικαλιστικές πρακτικές, παράλληλα με την ευθύνη του κεντρικού πολιτικού συστήματος.

«Αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον βλέπουμε σήμερα, κυβέρνηση δεν θα τον ζήσουμε ποτέ. Και βάζω στοίχημα με όσους πιστεύουν το αντίθετο. Δεν μπορεί να συνυπάρχουν σε ένα κόμμα ο Κουρουμπλής, ο Δραγασάκης, η Σακοράφα, ο Σταθάκης, η Βαλαβάνη, ο Μητρόπουλος, ο Τσακαλώτος, ο Μηλιός και η Κωνσταντοπούλου. Ενδεικτικά λέω τα ονόματα. Ενα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που πιστεύει ειλικρινά στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και κυρίως τη δημοκρατική της λειτουργία, μπορεί να το δούμε μια μέρα να κυβερνά με συγγενείς του χώρους. Αλλά μαζί με τα γκρουπούσκουλα και τους βαθυπασόκους που έχουν καταπλεύσει εκεί, το αποκλείω».

Δεν είμαι ευχαριστημένος όσο θα ήθελα. Η τρόικα, αλλά και οι εταίροι μας γενικότερα οφείλουν να καταλάβουν ότι η ελληνική κοινωνία είναι ματωμένη. Οφείλουν να καταλάβουν την ανάγκη να υπάρχει πολιτική και κοινωνική σταθερότητα στην Ελλάδα.

Δεν είδα και δεν θα δω την τρόικα, γιατί πιστεύω ότι η διαπραγμάτευση πρέπει να γίνεται από τους αρμόδιους υπουργούς και όταν χρειάζονται συνολικές διευθετήσεις να γίνονται στο Eurogroup. Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί πρέπει να δω την τρόικα.

Η σημερινή προσπάθεια διοικητικής μεταρρύθμισης καλείται να αντιστρέψει νοοτροπίες και πρακτικές δεκαετιών. Το ζήτημα δεν είναι ποσοτικό, αφού το 2015 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα θα είναι κάτω από τον μέσο όρο των χωρών της ΕΕ. Η αξιολόγηση και ανασυγκρότηση των δομών, η μείωση της γραφειοκρατίας, η αντιμετώπιση της διαφθοράς, η βελτίωση της εξυπηρέτησης του πολίτη, η αποδοτικότητα μέσα από τη διαρκή αξιολόγηση και την ορθολογική κατανομή του προσωπικού είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ποιοτική αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης.

Η απόφαση των πολιτικών αρχηγών δεν αναβαπτίζει το «χαράτσι», αλλά υιοθετεί την πρόταση της ΔΗΜΑΡ για αντικατάσταση του ΕΕΤΗΔΕ από έναν Ενιαίο Φόρο Ακίνητης Περιουσίας, ο οποίος χαρακτηρίζεται από προοδευτικότητα (δηλαδή την ύπαρξη φορολογικών κλιμάκων), από την ύπαρξη αφορολόγητου και από τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Ετσι, τα 3,176 δισ. έσοδα από τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας δε θα αναζητηθούν πλέον από τη φορολογική βάση των 450 δισ. που είναι τα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα, αλλά από φορολογική βάση 1.300 δισ. που είναι το σύνολο της αξίας της ακίνητης περιουσίας. Αυτό, όπως καταλαβαίνεται, σημαίνει σημαντική ελάφρυνση των περισσοτέρων δεδομένου ότι «περισσότεροι πληρώνουν λιγότερα».

Γνώριμο το έργο, γνώριμη και η παράσταση. Η τρόικα στην Αθήνα, διαπραγματεύσεις με άρωμα αγωνίας, ο Τόμσεν τσαγκός, η κυβέρνηση σε άμυνα, η δόση σε εκκρεμότητα και στο επίκεντρο των συζητήσεων το Δημόσιο. Και εκείνοι οι 25.000 υπάλληλοι που πρέπει φέτος να «αποχωρήσουν», να αποχωρήσουν «υποχρεωτικά» ή να μπουν σε «κινητικότητα».