Στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, αλλά και σε πολλές αναπτυσσόμενες, η εξυπηρέτηση των αναγκών για πόσιμο νερό είναι στην αρμοδιότητα και την ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Με άλλα λόγια η αυτοδιοίκηση είναι η θεσμικά και συχνά συνταγματικά προσδιορισμένη δομή για την διαχείριση των υπηρεσιών τροφοδοσίας αλλά και καθαρισμού του νερού. Η αυτοδιοίκηση μπορεί να ασκεί αυτήν την αρμοδιότητα απευθείας ( με τους δικούς της οργανισμούς) είτε να την αναθέτει σε τρίτους με τη μορφή συμβάσεων παροχής υπηρεσιών.

Συνήθως οι εθνικές τραγωδίες έρχονται μετά από επιδείξεις παλικαρισμού, εν μέσω «ηρωικών» πράξεων λαϊκισμού και πάντα συνοδεύονται από πατριωτικά άσματα. Oπως ακριβώς συμβαίνει τώρα που η Kύπρος βυθίζεται σε μία άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση και πολλοί άρχισαν να την παροτρύνουν να κάνει ένα ακόμη βήμα μπροστά.

Η κρίση της ευρωζώνης παίχτηκε πάλι σαν ταγκό ενός νέου «ιδανικού ένοχου» και του συνήθους ανεπίδεκτου ηγεμόνα. Η Κύπρος προσφερόταν άνετα για τον ρόλο του «ιδανικού ενόχου» (ο όρος του γνωστού οικονομολόγου Πιζανί-Φερί είχε χρησιμοποιηθεί παλαιότερα για την Ελλάδα). Τραπεζικός τομέας υπερμεγέθης και υπό χρεοκοπία.

Oτι ο ανεκδιήγητος Γερούν Nτάιζελμπλουμ διατηρεί φάρμα εκτροφής χοίρων, ασφαλώς και δεν είναι προς ψόγον. Oτι ο άνθρωπος αυτός ωστόσο ως πρόεδρος του Eurogroup επιδεικνύει συμπεριφορά χοιροβοσκού, εκλαμβάνοντας συλλήβδην ως αγέλη PIGS χώρες και κοινωνικές οντότητες που παρεκκλίνουν από τις γερμανικές νόρμες, συνιστά μέγιστο λόγο ανησυχίας. Oτι επέλεξαν το τευτονικό ρόπαλο για να αντικαταστήσουν τον έμπειρο και συναινετικό Γιούνκερ καθιστά όλους μας έτι καχύποπτους για τις τελικές επιδιώξεις της Γερμανίας, ηχώ της οποίας είναι ο λόγος του Nτάιζελμπλουμ.

Τη σκληρή δοκιμασία των ημερών η Κύπρος η ίδια τη βιώνει, φυσικά, ως δράμα. Η Ελλάδα όμως έζησε το κυπριακό δράμα σαν προσομοίωση, simulation προπαγανδιστικού πολέμου, κάτι σαν βιντεογκέιμ «μνημονιακών» - «αντιμνημονιακών».

Το τσιμεντάδικο – όπως αποκαλούμε το εργοστάσιο της Χαλκίδας ανεξάρτητα ποια εταιρία το είχε και το διαχειριζόταν – έκλεισε! Όταν το έμαθε η κοινωνία της πόλης ένα υπόκωφο βουητό ξεχύθηκε απ’ άκρη σε άκρη σ’όλη τη πόλη. Όλοι το περιμέναμε κάποια στιγμή αλλά κανένας μας δεν ήθελε να το πιστέψει. Ένα εργοστάσιο ταυτισμένο με τη ζωή της πόλης της Χαλκίδας! Από το 1926 έως σήμερα, από το εργοστάσιο πέρασαν πάνω από τέσσερις γενιές Χαλκιδέων. Κάποιες από τις γενιές αυτές δούλεψαν σε άθλιες συνθήκες δουλειάς. Και οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην πόλη από τη λειτουργία του τσιμεντάδικου, ήταν πολύ σοβαρές.

Είναι αλήθεια ότι «ανεβαίνει πολύ ψηλά εκείνος που δεν ξέρει πού πηγαίνει». Και όχι επειδή το έλεγε ο Ολιβερ Κρόμγουελ. Αυτός, ούτως ή άλλως, κουβαλούσε μέσα του αρκετή παλαβομάρα από μόνος του. (Τον κατελάμβανε ένα είδος ιερού μένους μετά τις στρατιωτικές νίκες του, κάτι που θα έπρεπε να προϊδεάζει τους ψυχραιμότερους εκ των συναγωνιστών του για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει μετά την πολιτική επικράτησή του.)

Μπορεί τα γεγονότα στην Κύπρο -παρά τις φαντασιώσεις ορισμένων- να μην είναι ανάλογα με εκείνα της Οκτωβριανής Επανάστασης, το δεκαήμερο που μεσολάβησε, ωστόσο, ανάμεσα στο περήφανο «Οχι» και το... ηρωικό «Ναι» μού έφερε στο μυαλό το βιβλίο του Τζον Ριντ «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο»! Ηταν ένα μεστό, σε πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και διπλωματικές εξελίξεις, δεκαήμερο. Ενα δεκαήμερο από το οποίο δεν κέρδισε κανείς, αντίθετα χάθηκαν πολλά και για πολλούς.

Η Δημοκρατική Αριστερά, εν όψει και του προωθούμενου σχεδίου νόμου του Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου, έχει διατυπώσει με σαφήνεια τις θέσεις της στο ζήτημα αυτό. Φυσικά είναι δεδομένος ο αναπτυξιακός ρόλος των λιμένων, προκειμένου να δημιουργηθούν και θέσεις εργασίας και να συνδεθεί το όλο αναπτυξιακό εγχείρημα με τη ζωή των πόλεων, οικονομική αλλά και κοινωνική, πολιτιστική, με τη δημιουργία πολιτιστικών ακτών κ.λ.π.

Σύμφωνα δε με μελέτες, φαίνεται να υπάρχει και σχετικό ενδιαφέρον επενδυτών. Συμφωνούμε συνεπώς με παραχωρήσεις λιμενικών υπηρεσιών, με διαγωνιστική διαδικασία, αλλά δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με παραχώρηση του φορέα διοίκησης σε ιδιώτες, καθότι αυτή είναι αρμοδιότητα του κράτους και πρέπει να παραμείνει.

Είναι δυνατόν μια τραγωδία να διδάξει ένα λαό; Όχι. Η χρεοκοπία, η απότομη πτώχευση, δεν προσφέρονται για διδαχή στα συντρίμμια. Οι λαοί δύσκολα μαθαίνουν όταν δακρύζουν. Ιδίως όταν νιώθουν ότι τιμωρούνται. Οι ηγεσίες, όμως, οφείλουν να μαθαίνουν. Στο κάτω–κάτω, ο λαός στην Κύπρο μίλησε πριν από λίγες μέρες. Καταψήφισε τα πεπραγμένα Χριστόφια. Ίσως να καταψήφισε και τα μη πεπραγμένα. Αυτά που οδήγησαν στην κρίση. Ψήφισε και εμπιστεύθηκε.                                       Εμάς, εδώ στην Ελλάδα, όμως, είναι δυνατόν και τους πολίτες να διδάξει και τις ηγεσίες να συνετίσει. Λες στον άλλο, που έμεινε άνεργος, παρηγορείς τον εαυτό σου «τουλάχιστον μείναμε στο ευρώ» και δυσκολευόμαστε και οι δύο να καταλάβουμε τι θα είχε γίνει εάν…Τώρα, όμως, το εάν είναι δίπλα μας. Μιλάει ελληνικά.

Στην Κύπρο ταιριάζουν τα «ΌΧΙ» ∙ όπως και στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια δραματική ώρα για το νησί, ο Τσίπρας πόνταρε όλα τα χρήματα του κομματικού του ταμείου στο αντανακλαστικό ΌΧΙ της κυπριακής βουλής, επιχειρώντας να το μετατρέψει επικοινωνιακά στην πρώτη συμβολική αντιστασιακή πράξη απέναντι στην «Ευρώπη των Μνημονίων». Ο Λαφαζάνης με το γνωστό ρητορικό του τόνο κατήγγειλε με σθένος τον καπιταλισμό και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν μια καλή ευκαιρία για να ασκήσουν αναδρομική κριτική απέναντι στις «ενδοτικές ελληνικές κυβερνήσεις», που δεν είχαν το σθένος να πουν κι αυτές το αντίστοιχο «βροντερό ΌΧΙ».

Ζούμε πάλι στιγμές εθνικής έξαρσης. Η καρδιά, η ψυχή, η λεβεντιά, το φιλότιμο του ελληνισμού, πάλλεται στην Κύπρο. Γιατί να μην είμαστε κι εμείς σαν τους Κύπριους βουλευτές που άλλοι ψήφισαν περήφανα "Όχι" και άλλοι – λιγότερο περήφανοι και, ίσως, περισσότερο υποψιασμένοι – απείχαν. Με αποτέλεσμα: ο Υπουργός Οικονομικών της Κύπρου να έχει εγκατασταθεί στη Μόσχα και να ψάχνει ματαίως κάπου 6 δισ. για να σωθούν οι καταθέσεις. Ο Υπουργός Εσωτερικών να ενημερώνει μέσω του ελληνικού MEGA (στην Κύπρο ήταν και αυτός αδιάλλακτος) ότι δεν υπάρχει plan B γιατί απερρίφθη από την τρόικα και ότι δεν μπορούν να ανοίξουν οι τράπεζες