Στο προηγούμενο άρθρο μου («Επανεξετάζοντας τη σοσιαλδημοκρατία», «Το Βήμα», 24.2.2013) ασχολήθηκα με τις διαμάχες στο ξεκίνημα της σοσιαλδημοκρατίας, με τη «χρυσή εποχή» της (1945-1970), τη μετέπειτα στροφή της προς τον λεγόμενο σοσιαλφιλελευθερισμό/μπλερισμό, καθώς και με τις μελλοντικές, μεσοπρόθεσμες κυρίως, προοπτικές της.

∆εν γνωρίζω να υπάρχει «στοχοποίηση» των υπουργών Αντώνη Μανιτάκη και Αντώνη Ρουπακιώτη στο κεντρικό επίπεδο των τριών κοµµάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση και όπως αυτή εκφράζεται από τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς. Τυχόν «διαρροές» που εµφανίζουν «προγραµµένους» τους δύο αυτούς υπουργούς, αφορούν διαθέσεις «κύκλων προσώπων» µε ατοµικές βλέψεις και προσδοκίες. Το έργο που επιτελούν οι δύο υπουργοί είναι σηµαντικό. Περιβάλλουµε µε απόλυτη πολιτική εµπιστοσύνη τους υπουργούς, αλλά και τους υφυπουργούς Θεόδωρο Παπαθεοδώρου στο υπουργείο Παιδείας και Φωτεινή Σκοπούλη στο υπουργείο Υγείας, τους οποίους η ∆ηµοκρατική Αριστερά έχει προτείνει.