H συνάντηση των Mπους- Mπλερ στην Oυάσιγκτον την περασμένη βδομάδα δεν έδειξε μόνο την αμηχανία των δύο ηγετών απέναντι στις εξελίξεις στο Iράκ. Kατέγραψε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο τα όρια, αν όχι το τέλος, της ειδικής σχέσης HΠA-Bρετανίας.
Ας μιλήσουμε και λίγο για τη διαδικασία της αναθεώρησης και ας αφήσουμε κατά μέρος, προς στιγμήν, το περιεχόμενό της. Διότι, το περιεχόμενο της αναθεώρησης εξαρτάται τελικά από τη διαδικασία, από το ποιος, πώς και πότε αποφασίζει.
Και μαζί με τη διαδικασία, ας σταθούμε και πάλι λίγο στην αξιοπιστία των φορέων της αναθεωρητικής διαδικασίας, αυτών που έχουν ή είχαν την πρωτοβουλία και αυτών που θα καθορίσουν το περιεχόμενό της.
Σπύρος Λυκούδης, Συνέντευξη στον Ανδρέα ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ, Κυριακάτικη Αυγή, Δημοσιευμένο: 2006-05-28
"Θα πέφτουμε συνεχώς μπροστά του" δηλώνει με περηφάνια ο Σπύρος Λυκούδης, απευθυνόμενος σε όποιον αναζητήσει τα πρακτικά των συνεδριάσεων της διευρυμένης νομαρχίας Αθηνών-Πειραιώς. Μιλώντας στην "Κ.Α.", ο υποψήφιος νομάρχης Αθηνών παρουσιάζοντας το έργο των "Ενεργών Πολιτών" αναφέρει μεταξύ άλλων τον αγώνα για να μην τσιμεντοποιηθούν και τα υπόλοιπα Τουρκοβούνια, την υπεράσπιση του Άλσους Ριζάρη, του Θων, του Πάρκου Αγ. Αθανασίου στην Κυψέλη, τη σύγκρουση με τα Τουριστικά Ακίνητα για την υπεράσπιση της Παραλίας, τον αγώνα για διαφάνεια και ενημέρωση γύρω από τα ολυμπιακά έργα κ.ά. δεσμευόμενος ότι οι "Ενεργοί Πολίτες" θα συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο.
Η έντονα, και από πολλές πλευρές, αμφισβητούμενη πρωτοβουλία της Εθνικής Τράπεζας να εξαγοράσει την τουρκική Finansbank εγείρει δύο κατηγορίες ζητημάτων: Η πρώτη αφορά στους συγκεκριμένους όρους της συμφωνίας και στην αξιολόγηση του κινδύνου που αναλαμβάνει η Εθνική επενδύοντας με αυτόν τον τρόπο στην Τουρκία.
Σήμερα μπορώ, περισσότερο από κάθε άλλη περίσταση, λόγω της τραγικής απώλειας του σμηναγού μας, να υπενθυμίσω το αδιέξοδο, στο οποίο από καιρό ευρίσκονται οι ελληνο-τουρκικές σχέσεις, αλλά και τη δυνατότητα της χώρας μας να επιδιώξει τη ρύθμιση των διαφόρων θεμάτων με άλλη πολιτική, απ’ αυτή που ακολουθεί. Tούτο υποστηρίζω από μακρού χρόνου.
Τρεις εβδομάδες συμπληρώνει το «σίριαλ» Καρά Χασάν και κάθε βράδυ τα δελτία των 8 «αποκαλύπτουν» κι ένα νέο «εύρημα» για τη μουσουλμάνα πρωταγωνίστρια. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι και κάθε λογής σχολιαστές φωνασκούν σαν να ανακάλυψαν ξαφνικά την ευαίσθητη πραγματικότητα της μειονότητας στη Θράκη.
Μιχάλης Παπαγιαννάκης, Συνέντευξη στον Β. Σκουρή, Ημερησία, Δημοσιευμένο: 2006-05-27
Η αριστερά που επιλέγει οργανικά και στρατηγικά τον δημοκρατικό δρόμο έχει εξ ορισμού και την επιλογή της κυβερνητικής ευθύνης, προφανώς υπό πολιτικούς και προγραμματικούς όρους και προϋποθέσεις που προσδιορίζει ανάλογα με την συγκυρία. Ακόμα και κόμματα που δεν έχουν ρητά αυτήν την ανάλυση, δίνουν συνεχώς δείγματα αυτής της αντίληψης, στη Γαλλία, στη Φιλανδία παλιότερα, στην Ιταλία σήμερα…, στη Λατινική Αμερική, στην Ινδία ….
«Ψεκάστε, ψηφίστε, σκουπίσετε», λένε όσοι ακολουθώντας τον Ρουσό ειρωνεύονται την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. H άμεση δημοκρατία εμφανιζόταν για μεγάλο διάστημα ως ιδεώδες με μόνο αλλά μοιραίο μειονέκτημα το ανέφικτο της πραγματοποίησής της στις σύγχρονες πολυπληθείς κοινωνίες.
Περνάνε τα χρόνια, η τουρκική πολιτική σε όλο το φάσμα των μετώπων όπου ασκείται δράση και έχουν τεθεί στόχοι δεν αλλάζει ποτέ, ενώ οι τακτικές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής πάλλονται σαν ξεχαρβαλωμένο ελατήριο, άλλοτε μαξιμαλίζοντας και άλλοτε αυτολογοκρίνοντας ακόμη και τα στοιχειώδη κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Φανταστείτε το εξής περιστατικό: ένα αεροπλανοφόρο πλέει σε θαλάσσια περιοχή που είναι διεθνής, εκτός χωρικών υδάτων οποιασδήποτε χώρας. Η πορεία του λοιπόν είναι καθ’ όλα νόμιμη, χωρίς να χρειάζεται άδεια από κανένα. Ένα από τα αεροπλάνα που βρίσκονται πάνω του κάποια στιγμή απογειώνεται.
Ένας χρόνος κλείνει μετά το «όχι» στη Συνταγματική Συνθήκη στη Γαλλία στο Δημοψήφισμα της 29ης Mαϊου 2005. Tο ετερόκλητο μέτωπο του «όχι» πέτυχε συντριπτική νίκη (56%), αλλά εκεί σταματά η επιτυχία του και οι πανηγυρισμοί του.
