«Αυτές οι μισθολογικές αυξήσεις δεν συνάδουν με τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει ως χώρα έναντι των Ευρωπαίων εταίρων και των αγορών. Γι’ αυτό δεν τις αποδέχομαι. Αν υλοποιηθούν (όπως προτείνουν δύο από τα κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση και η αντιπολίτευση) θα απειληθεί η διεθνής αξιοπιστία της χώρας. Δεν πρόκειται να το επιτρέψω. Θα ήταν μεγάλη έλλειψη σεβασμού προς τους Πορτογάλους, τώρα, καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της κυβερνητικής 4ετίας μας και σε εκλογές, να καταστρέψουμε όσα με δικό τους πολύ μεγάλο κόστος επιτεύχθηκαν. Η διεθνής αξιοπιστία της χώρας μας είναι αδιαπραγμάτευτη. Γι’ αυτό, αν οι κυβερνητικοί εταίροι επιμείνουν, η κυβέρνησή μου θα παραιτηθεί».

Τι ακριβώς ανακοινώθηκε την περασμένη Τρίτη, υπό τον τίτλο «μόνιμα μέτρα ελάφρυνσης» κ.λπ.; Ανακοινώθηκε η ανατροπή της οικονομικής στρατηγικής, υπέρ μιας κοντόθωρης εκλογικής τακτικής. Εξηγούμαι: Βασικό συστατικό στοιχείο του κυβερνητικού σχεδίου για την έξοδο από την κρίση ήταν το απόθεμα που έχει σχηματιστεί: Τα 16 δισ. που μας έχουν δώσει οι Ευρωπαίοι ως ασφάλεια για το χρέος και τα σχεδόν 11 δισ. που έχουν συγκεντρωθεί με τη μορφή υπερπλεονάσματος και (σε σύνολο 13 δισ.) διατηρούνται ανέπαφα στα κρατικά ταμεία. Από αυτό το απόθεμα, κρίσιμη είναι η διαχείριση των 11 δισ. – τα άλλα είναι κλειδωμένα από τους δανειστές. Ποιες ανάγκες πρέπει να καλυφθούν από αυτά;

Συνωστισμός στις πύλες του (μετεκλογικού) Παραδείσου. Το μεν Μαξίμου έσπευσε να συγκαλέσει σύσκεψη οικονομικών υπουργών το Σάββατο, για να προλάβει να ανακοινώσει μια δέσμη φορολογικών ή/και άλλων ελαφρύνσεων από Δευτέρα – πάντως, μέσα στην εβδομάδα. Η δε αξιωματική αντιπολίτευση (μετά τις τραυματικές εμπειρίες της από τη μη περικοπή των παλαιών συντάξεων και από την αύξηση του κατώτατου μισθού...) έσπευσε να προαναγγείλει ότι αύριο καταθέτει τροπολογία (που ήδη εδώ και εβδομάδες έχει καταθέσει το ΚΙΝΑΛ), που θα ακυρώνει τη μείωση του αφορολογήτου (ακύρωση που πρόλαβε και υποσχέθηκε προ ημερών η κυβέρνηση). Μια ωραία ατμόσφαιρα.

...Στο ερώτημα που τίθεται γιατί τώρα, η απάντηση είναι γιατί τώρα έχουν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις για τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση προοδευτικών, κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για να πάει η χώρα μπροστά.
Τα όσα έχουν διαδραματισθεί το τελευταίο διάστημα στην χώρα μας, με την έξαρση ενός νέου εθνολαϊκισμού, έφεραν στο προσκήνιο με τον πιο έντονο τρόπο τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ προόδου και συντήρησης και με τον ΣΥΡΙΖΑ βρεθήκαμε μαζί στην ίδια προοδευτική πλευρά.
Η αποχώρηση των ΑΝΕΛ και του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση, ενός δεξιού εθνικολαϊκιστικού κόμματος, άνοιξε το δρόμο για μια κυβέρνηση της αριστεράς χωρίς αλλοιώσεις της φυσιογνωμίας της σε βασικά θέματα όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής

...Ποιος μετακινήθηκε και συναντήθηκαν οι δύο χώροι (ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ); Η ΔΗΜΑΡ που έλεγε πως πρέπει να διαβούμε το δρόμο των μνημονίων με την οικονομία ζωντανή και τη χώρα όρθια, ή ο ΣΥΡΙΖΑ που θα τα διέγραφε όλα με ένα άρθρο ένα νόμο;!

Φύγαμε από το ΣΥΝ όταν διαπνέονταν και από αριστερισμό και λαϊκισμό και συμπορευόμαστε μαζί του τώρα που έγινε ομοτράπεζος των ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ. Από την ίδρυσή μας δεν λέγαμε για χώρο δημοκρατικού σοσιαλισμού και σοσιαλδημοκρατία;

Αποδέχθηκα την πρόταση του πρωθυπουργού γιατί είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι τώρα έχουν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις και αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση ευρύτατων προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για να πάει η χώρα μπροστά.

Η συμμετοχή μου στην κυβέρνηση σηματοδοτεί πρώτον την προσήλωση όλων μας και κυρίως του Αλέξη Τσίπρα στην Προοδευτική Συμμαχία και δεύτερον την αναγκαιότητα αυτή η Προοδευτική Συμμαχία να προτάξει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας στην οποία ο τουρισμός έχει καθοριστικό ρόλο.