Ο ιός, Κυρ. Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2007-06-24
Σαν μπάζα αντιμετωπίζει ο Δήμος Αθηναίων τις οικογένειες των Ρομά του Βοτανικού. Για να τους διώξουν από το χώρο όπου θα χτιστεί το γήπεδο του Παναθηναϊκού, οι υπηρεσίες του Δήμου και οι ενδιαφερόμενοι «επενδυτές» χρησιμοποιούν κάθε μέσο.
Πριν από 10 χρόνια στην Θράκη άρχιζε να εφαρμόζεται το πρόγραμμα ελληνομάθειας Μουσουλμανοπαίδων. Ένα πρόγραμμα που πρόσφερε πολλά στην εκπαίδευση των παιδιών της μειονότητας. Ένα πρόγραμμα όμως, που δεν έγινε αποδεκτό, στην αρχή του κυρίως, από φορείς της πλειονότητας αλλά και ενίους της μειονότητας.
Ελίζα Παπαδάκη, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2007-06-24
Την επιδείνωση της θέσης των μισθωτών στις ανεπτυγμένες οικονομίες βεβαιώνει νέα έκθεση του ΟΟΣΑ για την απασχόληση που δημοσιεύθηκε την περασμένη Τετάρτη. Όπως διαπιστώνεται εκεί, στις περισσότερες χώρες μέλη η συμμετοχή των μισθών στο εθνικό εισόδημα πέφτει. Μάλιστα ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού Άνχελ Γκουρία δήλωσε ότι "η παγκοσμιοποίηση οφελεί εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά υπάρχει η αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά στη διαδικασία αυτή".
Σερζ Αλιμί, Μοnde Diplomatique, Η Αυγή, Δημοσιευμένο: 2007-06-24
Στη Γαλλία, ένας άνθρωπος της Δεξιάς διαδέχεται έναν πρόεδρο που κατάντησε αντιδημοφιλής στον ίδιο τον πολιτικό του χώρο, και πετυχαίνει τους σκοπούς του νικώντας μια γυναίκα της Αριστεράς. Φαίνεται ότι αυτού του είδους οι ιστορίες ανεβάζουν κάπως το ηθικό των υποψήφιων Ρεπουμπλικάνων στη διαδοχή τού κ. Μπους
Σε πρόσφατο άρθρο του στην "Αυγή" (18.6) ο Χ. Κάτσικας αναφέρεται στους αριστούχους των εισαγωγικών και προσπαθεί να αναδείξει τα ταξικά αίτια των ανισοτήτων στην "απόδοση" των μαθητών. Στην επιχειρηματολογία του αναφέρει: Η ανάλυση της σχολικής επιτυχίας με όρους ατομικών ικανοτήτων, η προσγείωσή της στην πίστα της "θέλησης", των "στόχων", της "αποφασιστικότητας", γενικά της ατομικής προσπάθειας, ουσιαστικά διαγράφει με μια μονοκονδυλιά την αντικειμενική και υλική πραγματικότητα των κοινωνικών σχέσεων.
Μια συμφωνία που πέρασε από το κόσκινο των 27 το ευρωσύνταγμα κι άφησε σκόρπια τα απομεινάρια του ήταν αυτή που επιτεύχθηκε τα χαράματα χθες στις Βρυξέλλες, έπειτα από μια θυελλώδη διαπραγμάτευση στο επίκεντρο της οποίας ήταν οι δύο δίδυμοι αδελφοί ηγέτες της Πολωνίας.
Φώτης Κουβέλης, Συνέντευξη στον Βασίλη Σκουρή, Ημερησία, Δημοσιευμένο: 2007-06-23
«Η Αριστερά δεν γεννήθηκε και δεν ζει για να είναι στην πολιτική αντιπολίτευση», προειδοποιεί με συνέντευξή του στην «Ημερησία του Σαββάτου» ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Φ. Κουβέλης. Αποποιείται τον χαρακτηρισμό «βαρόνοι» για τα κορυφαία στελέχη του κόμματος, υπογραμμίζοντας πως «κανένα στέλεχος του ΣΥΝ δεν υπάρχει εξ απονομής και δεν προέκυψε από πολιτική παρθενογένεση».
Το μέλλον της Ε.Ε. βρέθηκε στη Σύνοδο Κορυφής για μια ακόμη φορά έρμαιο ενός αναζωογονημένου βρετανικού ευρωσκεπτικισμού, αλλά και της ακραίας συντηρητικής εθνικιστικής περιχαράκωσης της Πολωνίας του απερίγραπτου διδύμου Κατσίνσκι.
Oι συζητήσεις μεταξύ των «27» σχετικά με μια νέα θεσμική συνθήκη της Ε.Ε. επιβεβαιώνουν ότι η ευρωπαϊκή ιδέα ασθμαίνει. Υπό την πίεση των ευρωσκεπτικιστών, η αποφασιστικότητα των οποίων αυξάνεται, η Ένωση απομακρύνεται σιγά σιγά από το κοινοτικό πνεύμα.
Φέτος συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τον θάνατο του ιταλού κομμουνιστή ηγέτη και στοχαστή Αντόνιο Γκράμσι που πέθανε ως κρατούμενος του φασιστικού καθεστώτος του Μουσολίνι. Είχε προλάβει να γεμίσει με σημειώσεις τα περίφημα «τετράδια της φυλακής», που έκτοτε έκαναν και κάνουν τον γύρο του κόσμου(πρόσφατα εκδόθηκαν στα ρώσικα, στα γιαπωνέζικα και φέτος στα κινέζικα).
Σε μια υποθετική δημοσκόπηση στο ερώτημα «Είστε υπέρ μιας ενωμένης Ευρώπης;» η συντριπτική πλειοψηφία στη χώρα μας θα απαντούσε «ναι». Στο επόμενο ερώτημα «Νομίζετε ότι μια ενωμένη Ευρώπη θα εξυπηρετεί καλύτερα τα εθνικά μας συμφέροντα;», υποθέτω ότι και πάλι η μεγάλη πλειοψηφία θα απαντούσε θετικά.
Υπό άλλες συνθήκες και σε άλλους τόπους το βιβλίο του Κώστα Σημίτη θα αποτελούσε κίνητρο για το άνοιγμα μιας συζήτησης σχετικά με τα όρια της δημοκρατίας, του πολιτικού και κομματικού συστήματος, το εύρος της πολιτικής παρέμβασης, τον ρόλο του πολιτικού προσωπικού, τις εναλλακτικές μορφές πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης,
