Αν δεν είχε γίνει τόση φασαρία για το βιβλίο και με ρωτούσαν τη γνώμη μου, θα έλεγα ότι το βιβλίο αυτό πειραματίζεται θετικά με μια νέα μέθοδο διδασκαλίας της ιστορίας, που βάζει τον ίδιο το μαθητή να σκεφτεί, να αγγίξει πηγές, κείμενα, φωτογραφίες και εικόνες του παρελθόντος·

Οι βασικοί τομείς οικονομικής δραστηριότητος, που συμβάλλουν στην περιβαλλοντική κρίση - που δεν είναι πια "οικολογικό φάντασμα"- είναι εκείνοι της διαχείρισης του χώρου (συνολικά) και της ενέργειας κάτω από τις διάφορες μορφές τους και χρήσεις.

Σε αυτούς τους τομείς η εικονική πραγματικότητα "οικολογικής" πολιτικής που προσφέρει η συντηρητική, δεξιά, κυβέρνηση της χώρας μας είναι συγκεκριμένη και απτή.

Ο εθνικισμός είναι χαρακτηριστικό των κεμαλικών κομμάτων και όχι των Ισλαμιστών. Το «πολιτικό Ισλάμ», όπως εκφράζεται από το Κόμμα της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), αναπτύχθηκε ως μια δύναμη που διεκδίκησε τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα μιας μεγάλης μερίδας των πολιτών της Τουρκίας η οποία πιστεύει ότι περιθωριοποιήθηκε και αδικήθηκε από ένα αυταρχικό καθεστώς.

Ιδού πώς περιγράφει ο δασολόγος και μέλος του ΔΣ του ΓΕΩΤΕΕ κ. Ηλίας Αποστολίδης τις πρακτικές που ακολούθησαν για να στηθούν αμαρτωλοί οικοδομικοί συνεταιρισμοί και τους τρόπους πίεσης για να καταφέρουν να χτίσουν σε δάση και δασικές εκτάσεις:

Προς τα πάνω αναθεώρησε τις προβλέψεις του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο την περασμένη εβδομάδα: Το παγκόσμιο προϊόν θα αυξηθεί κατά 5,2% φέτος και άλλο τόσο το 2008, με ρυθμό κατά τρία δέκατα της μονάδας υψηλότερο παρ όσο είχε προβλεφθεί στην έκθεση του Απριλίου.

Η επιτάχυνση οφείλεται κατά κύριο λόγο στις καλούμενες "αναδυόμενες" οικονομίες: την Κίνα, όπου μετά την εκπληκτική μεγέθυνση 11,5% του φετινού πρώτου εξαμήνου στις προβλέψεις προστέθηκε μία μονάδα και πλέον, 11,2% για φέτος και 10,5% για το 2008, ακολουθούμενη από την Ινδία, 9% και 8,4% αντίστοιχα (συν 0,6%), και κατόπιν από τη Ρωσία, 7% και 6,8% (συν 0,6% και 0,9%).

Η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να παρουσιάσει το νομοσχέδιο για την έρευνα ως ρηξικέλευθο πόνημα που θα ρυθμίσει τα θεσμικά ζητήματα του ερευνητικού συστήματος για την προσεχή εικοσαετία. Μία κατ αναλογία απάντηση στο προπαγανδιστικό επίπεδο θα ήταν η ακόλουθη: "Πρόκειται για ένα συμπίλημα νομοθετημάτων του ΠΑΣΟΚ που κατατίθεται ως στρατήγημα προς φενακισμό της κοινής γνώμης εν όψει εκλογών και αποτελεί συνέχεια της πολιτικής απαξίωσης του ερευνητικού συστήματος που εγκαινίασε η εκσυγχρονιστική ομάδα του κ. Ν. Χριστοδουλάκη".

Λίγες μέρες πριν από τις προχθεσινές τουρκικές βουλευτικές εκλογές κυκλοφόρησε μια αφίσα με τις φυσιογνωμίες τριών πολιτικών ανδρών και την λεζάντα "οι άνδρες του έθνους".

Στις εκλογές της περασμένης Kυριακής (22/7) μεγάλος νικητής αναδείχθηκε, όπως είναι γνωστό, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Aνάπτυξης (ΑΚΡ) του Pετζέπ Tαγίπ Eρντογάν, με ποσοστό σχεδόν 47%. Tο Pεπουμπλικανικό Λαϊκό Kόμμα (ΡΛΚ) του Nτενίζ Mπαϋκάλ, με ποσοστό 20%, παρέμεινε στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Tο τρίτο και τελευταίο κόμμα που κατόρθωσε να ξεπεράσει το φράγμα του 10% και να μπει στη Mεγάλη Tουρκική Eθνοσυνέλευση είναι το κόμμα Eθνικιστικής Δράσης (Ε.Δ.) του Nτεβλέτ Mπαχτσελί, με ποσοστό 14,3%.

Στο ερώτημα εάν πρέπει να φοβόμαστε το Ισλάμ ή / και ειδικότερα το τουρκικό Ισλάμ η απάντησή μου είναι προκαταβολικά όχι. Η αξιωματική αυτή τοποθέτηση αφορά όλες τις θρησκείες καθόσον, όπως τίθεται για το Ισλάμ, θα μπορούσε να τεθεί και ως προς τον Χριστιανισμό (σε όλες του τις συνιστώσες). Επίσης προκαταρκτικά ισχύει παραδόξως το αντίστροφο: να φοβόμαστε τον φανατισμό που εκπέμπει κάθε μορφή θεμελιωτισμού που σαφώς εμπεριέχεται και στις τρεις συγγενικές μονοθεϊστικές θρησκείες και τις «αιρέσεις» τους.

O χρόνος διεξαγωγής των εκλογών έχει γίνει πλέον το καθημερινό σπορ των κυβερνητικών σχεδιασμών. Στη χώρα μας έχει καταστεί άτυπο προνόμιο του Πρωθυπουργού η ώρα της κάλπης. Πρόκειται για μια πρωτοφανή θεσμική παρακμή που μοιάζει περισσότερο με άσκηση χαρτοπαιξίας και κρυμμένους άσους στο μανίκι.

Όταν πολλοί ερωτούν «είναι καλό ή κακό για εμάς που κέρδισε ο Ερντογάν;», είμαι έτοιμος να απαντήσω:

σω: Θα μπορούσε να είναι μια καλή ευκαιρία. Αλλά θα μπορούσε να αποδειχθεί και πολύ επικίνδυνο!

Ο ρόλος των Ενόπλων Δυνάμεων στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας εμφανίζεται από βραχυκυκλωμένος έως ακυρωμένος την επαύριον της θριαμβευτικής νίκης του Ερντογάν στις πρόωρες εκλογές της 22ας Ιουλίου.