Σύντομη ιστορία της επαγρύπνησης

Όσοι σε άλλες εποχές είχαμε θητεύσει στις γραμμές του ΚΚΕ ("τιμή μας και καμάρι μας"), θα θυμόμαστε ή θα είχαμε ακούσει κάποια πράγματα και για την επαγρύπνηση. Υπήρχαν, δηλαδή, υπεύθυνα άτομα ή και ολόκληρες ομάδες σ’ όλες τις οργανώσεις, που φρόντιζαν για την προστασία του κόμματος.

Με άλλα λόγια, έπρεπε να ’χουν τα μάτια τους δεκατέσσερα, αλλά και τ’ αυτιά τους και όλες τους τις αισθήσεις σε συνεχή ετοιμότητα, γιατί ο εχθρός υπήρχε παντού. Ακόμα και μέσα στις γραμμές μας!

Αλλά και ξεχωριστά το κάθε μέλος, για να μην πούμε και οπαδός, είχε διαπαιδαγωγηθεί με το καθήκον να παρακολουθεί ώς και τον διπλανό του σύντροφο και ν’ αναφέρει τυχόν "ύποπτες" κινήσεις ή κουβέντες του στην παραπάνω καθοδήγηση, ή τέλος πάντων στον σύντροφο της εμπιστοσύνης του.

Από εκεί και πέρα υπήρχαν μηχανισμοί που αξιοποιούσαν ανάλογα αυτές τις πληροφορίες και όταν νομίζανε πως έπρεπε να τις βγάλουν στη φόρα, το κάνανε με τις ανάλογες τυμπανοκρουσίες, κατατροπώνοντας έτσι τους "ύποπτους" και φυσικά σώζοντας την τιμή και την υπόληψη του κόμματος από τους εσωτερικούς υπονομευτές.

Τέτοιοι μηχανισμοί υπήρχαν φυσικά και στους τόπους εξορίας, αλλά και στις φυλακές. Έτσι εντοπίζονταν τα οπορτουνιστικά, ρεβιζιονιστικά, διαλυτικά και κάθε είδους ύποπτα στοιχεία και απομονώνονταν για να μη βλάψουν άλλο το κόμμα. (Κάποιους δεν πρόλαβαν να τους "τιμωρήσουν". Τους πρόλαβε το εκτελεστικό απόσπασμα).

Αλλά και στην αναγκαστική εξορία που βρέθηκαν οι δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές ύστερα από την ήττα του εμφύλιου, η επαγρύπνηση έκαμε το θαύμα της. Αν δημοσιευτούν καμιά φορά τα στοιχεία της ανακαταγραφής των κομματικών μελών, θα ’χουμε να διαβάσουμε "πράματα και θάματα"!

Η επαγρύπνηση βέβαια ευδοκιμούσε και στα ανώτερα και ανώτατα κλιμάκια του κόμματος. Είναι γνωστά τα αλληλοκαρφώματα των τότε ηγετικών μας στελεχών. Δεν ξέρω αν έχει ξεφύγει κανένας από κάθε είδους χαρακτηρισμό. Μερικοί μάλιστα την πλήρωσαν ακόμα και με τη ζωή τους...

Με άλλα λόγια, η επαγρύπνηση ήταν μέρος της κομματικής μας κουλτούρας. Αυτή μας έβγαζε πολλές φορές από τα δύσκολα, αφού τη χρησιμοποιούσαμε σε κάθε ατυχία. Έτσι ανακάλυψε και ο τότε ηγέτης μας τον αρχιπράκτορα Σιάντο, τους μεγαλοπράκτορες Καραγιώργη και Πλουμπίδη, τους ύποπτους Μάρκο, Παρτσαλίδη και πολλούς άλλους που στάθηκαν αιτία ν’ αλλοιωθεί μια τέλεια πολιτική γραμμή και να οδηγηθούμε στην ήττα...

*

Αφορμή για να γράψω τα παραπάνω στάθηκε η "υπόθεση Χατζησωκράτη" για την οποία αυτή την περίοδο έγινε πολύς θόρυβος και πολλά ειπώθηκαν στον μικρόκοσμό μας. Ο σύντροφος, όπως λέγεται, πήρε μέρος σε μια συγκέντρωση που έγινε τις παραμονές των εκλογών στο Χαλάνδρι και σύμφωνα με πληροφορίες είπε πράγματα που τίναξαν στον αέρα το τέλειο προεκλογικό μας πρόγραμμα.

Αλλ’ αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αγαπάει όμως και τον νοικοκύρη. Και ο νοικοκύρης σ’ αυτή την περίπτωση είναι η πλειοψηφία της Πολιτικής Κίνησης του ΣΥΝ στον Χολαργό, 23 τον αριθμό, μαζί και τα μέλη της γραμματείας και η γραμματέας. Και φυσικά σπεύσανε να τον καταγγείλουν γραπτώς και προφορικώς, τόσο στον γραμματέα του Συνασπισμού όσο και στο αρχηγείο και τη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Τα καταγγείλανε φυσικά και από τις στήλες της "Αυγής", βάζοντας φαρδιά-πλατιά τα ονόματά τους.

Βέβαια, υπήρξε και η μειοψηφία της Πολιτικής Κίνησης, 18 τον αριθμό, που ομολογούν πως παρότι είχαν πάρει μέρος στην περίφημη εκείνη συγκέντρωση, δεν άκουσαν να λέγονται από τον σύντροφο Χατζησωκράτη αυτά για τα οποία τον καταγγέλλουν.

Ο σύντροφος όμως, ή οι σύντροφοι της επαγρύπνησης -που φαίνεται πως επανασυστήθηκε άτυπα- δεν κάνουνε ποτέ λάθος. Ακόμα κι αν δεν τα είπε καθαρά ο σύντροφος Δημήτρης, ένα νόημα, ένα κλείσιμο του δεξιού ματιού, ένα χαμόγελο με σημασία, είναι ικανά να φανερώσουν τις προθέσεις του...

Η επαγρύπνηση ποτέ δεν λαθεύει! Και ευτυχώς, γιατί χωρίς αυτήν πώς θα εξηγούσαμε τις αποτυχίες μας, με μια πολιτική γραμμή που δεν λαθεύει ούτε στο ελάχιστο, και αν κάμει έστω και μισό βήμα πίσω θα οδηγηθούμε στην καταστροφή! Μόνο που οι καταγγελίες έπρεπε να ξεκινήσουν αμέσως, δηλαδή ακόμα από την προεκλογική περίοδο. Έτσι και οι "διασπαστές" θα απομονώνονταν στο πι και φι και ο κόσμος ελεύθερος και κατατοπισμένος θα ’τρεχε στις κάλπες να εκφραστεί...

*

Εγώ τι θα μπορούσα να προσθέσω; Νομίζω πως είναι καιρός ν’ αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πιο σοβαρά. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να σκύψουμε όλοι μαζί και να διορθώσουμε -για να μην πω ν’ αλλάξουμε- μια πολιτική που έστω κι αν είναι "πλειοψηφούσα" δεν τραβάει με τίποτα.

Διαφορετικά θα παραμένουμε στις καταγγελίες και στο κυνήγι μαγισσών, πηγαίνοντας από το κακό στο χειρότερο. Και είναι κρίμα για τον Συνασπισμό που πάνω του στηρίξαμε πολλές ελπίδες. Και όχι μονάχα εμείς που τον ιδρύσαμε, αλλά κι ένας ολόκληρος κόσμος, που στέκεται γύρω μας και μας παρακολουθεί!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΠΟΥΛΟΣ