ΣΥΝ: Πορεία προς το ΚΚΕ;
Βασίλης Καρδάσης, Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2009-09-02
παράτησα τα όνειρα.
Δημήτρης Αλεξίου, Απεναντίας, Διάττων, 2006
Η κρίση που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε μερίδα του ΣΥΝ και στις περιώνυμες Συνιστώσες του είναι δεδομένη και καθόλου επίπλαστη. Η τελευταία εκδήλωση σημειώθηκε με την παρέμβαση του Π. Κοροβέση, ο οποίος επανέλαβε αναπόδεικτες φήμες για χρηματισμό του ΣΥΝ από τη Siemens, όταν συμμετείχε μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. στην κυβέρνηση Ζολώτα. Για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση -και μάλιστα από αριστερό στέλεχος- εθίγη το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς έναντι των κομμάτων του δικομματισμού, πλεονέκτημα που το είχε κατακτήσει από την πολύχρονη ανοιχτή δημοκρατικότητα και συνέπεια απέναντι στους θεσμούς.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έχει καταγραφεί ιστορικά ως πολιτικός χώρος με χαμηλή, πλην όμως σεβαστή, εμβέλεια στην εκλογική προτίμηση, γεγονός που του επέτρεπε επί σειρά ετών, αγκομαχώντας έστω, να εισέρχεται στη Βουλή. Ο ΣΥΝ είχε λίγους ψηφοφόρους, αλλά πολλούς φίλους. Κι αυτό επειδή τολμούσε στο πολιτικό σκηνικό, πολλές φορές υποθηκεύοντας ακόμη και την πολιτική επιβίωσή του, καινοτομούσε σε ιδέες και προτάσεις, αμφισβητούσε τα κυρίαρχα μοντέλα πολιτικής συμπεριφοράς. Πολλοί, ακόμη και καλόγνωμοι αντίπαλοι, αναγνώριζαν ότι σε ορισμένα πεδία της κοινωνικής δραστηριότητας πρωτοπορούσε. Για παράδειγμα, κατά καιρούς επεξεργάστηκε εμπνευσμένες πολιτικές, όπως απέδειξαν οι πρωτοβουλίες του για το περιβάλλον, οι διεκδικήσεις του για τις μειονοτικές ομάδες, η υπεράσπιση των πολιτών που ανήκουν στο κοινωνικό περιθώριο και προπάντων η αντιεθνικιστική στάση του στα λεγόμενα εθνικά ζητήματα και στη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής. Η ευρωπαϊκή πολιτική του ΣΥΝ ήταν ανέκαθεν σταθερή, συνεπής και αξιόπιστη, ακριβώς επειδή διέβλεπε ως θεμελιακή τη συμμετοχή στη δημοκρατική Ευρώπη, υποδεικνύοντας ως απαραίτητη εξέλιξη των υπέρβαση του εθνικού κράτους.
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ χρόνια και ύστερα από τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ και το επακόλουθα αναβαθμισμένο πολιτικό βάρος των Συνιστωσών, ο χώρος εμφανίζει χαρακτηριστική δειλία σε ανανεωτικές επιλογές, στοιχείο που κατά το παρελθόν αποτελούσε κυρίαρχο πολιτικό γνώρισμα. Με κορυφαία αιχμή την αντισυστημική πολιτική, όσο και την απέχθεια προς τις θεσμικές και θεμελιακές μεταρρυθμίσεις, μια ορισμένη μερίδα του ΣΥΝ θαρρεί πως πορεύεται τον δρόμο της Επανάστασης. Μακάρι να ήταν έτσι. Το πιθανότερο βέβαια είναι -ορισμένοι το εύχονται κιόλας- να συναντηθεί στο δρόμο με το συντηρητικό ΚΚΕ. Οποία τραγωδία. Διότι τότε θα μιλάμε για οριστική ενταφίαση του ζωογόνου και μόνιμα ανανεωτικού μαρξισμού.
kardasis@econ.soc.uoc.gr