Για την καταστατική συνάντηση Οικολογίας και Αριστεράς στην Ελλάδα

Το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς προχωρά με γοργά βήματα στην κατεύθυνση της προγραμματικής συνάντησης με την οικολογία.

Μετά και την δημοσιοποίηση των 28 προτάσεων για διέξοδο από την οικονομική κρίση με όρθια την κοινωνία έδειξε ότι όχι μόνο παρακολουθεί τις αντίστοιχες διεργασίες στον χώρο των Οικολόγων Πρασίνων αλλά και συγκλίνει επί της ουσίας σε όλο και περισσότερα ζητήματα μαζί τους εμπλουτίζοντας και τις δικές τους αναζητήσεις με ότι πιο τολμηρό και συγκεκριμένο μπορεί να προέλθει από την αριστερά.

Είναι λοιπόν καιρός να προχωρήσει αντίστοιχα και η καταστατική σύγκλιση των δύο χώρων.

Ένα μεγάλο πρόβλημα που συνετέλεσε πολύ στην όξυνση της κρίσης στην αριστερά, πέρα από τα προγραμματικά της αδιέξοδα, ήταν και είναι η οργανωτική της δομή και λειτουργία.

Στην αριστερά ισχύει ακόμα ο συγκεντρωτισμός (δημοκρατικός λέγεται, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία) και η οργανωτική ιεραρχία τύπου πυραμίδας.

Η δημοκρατία και η αποκέντρωση των κομματικών εξουσιών δεν λειτουργούν, τα συνέδρια είναι θέατρα προειλημμένων αποφάσεων και μαχών των μηχανισμών για την νομή του κόμματος και μετά σιωπή.

Η ιδέα του κόμματος των μελών όσο υπάρχει το σύστημα του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού είναι ανέφικτη - ακόμα και με την νομιμοποίηση των εσωκομματικών ομάδων ως τάσεων ή ρευμάτων ιδεών. Κι αυτό γιατί όταν δεν λειτουργεί η δημοκρατία, η εναλλαγή, η ανακλητότητα και η περιφερειακή αποκέντρωση το μέλος δεν παίζει κανένα ρόλο και η γραμμή κατεβαίνει αλλά δεν επιστρέφει, δεν "ανεβαίνει", εμποδισμένη από την εσωτερική γραφειοκρατία και τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς.

Αυτή ήταν και η εμπειρία του Συνασπισμού άλλωστε που τελικά έχει καταντήσει ένας μηχανισμός αναπαραγωγής της εξουσίας μιας παρέας που τρέφεται από την κρατική επιδότηση και που θα διαλυθεί εάν δεν πιάσει το επιδοτητικό 3%... Κόμμα αυτοσκοπός, αυταρχικό, όργανο της πλειοψηφίας του προηγούμενου συνεδρίου και όχι των μελών.

Έτσι έφτασε στην κρίση και την διάσπαση του Ιουνίου, από εσωτερική δυσανεξία στην συναίνεση - και ποιος ξέρει τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια.

Τα μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς προχωρούν την άνοιξη στο ιδρυτικό τους συνέδριο.

Έχει ξεκινήσει η συζήτηση για τον τύπο καταστατικού που ταιριάζει στην νέα προσπάθεια της αριστεράς.

Είναι όμως ταυτόχρονα και η μεγάλη ευκαιρία: της σύγκλισης με την οικολογία στο έδαφος της καταστατικής λειτουργίας υιοθετώντας τις κατακτήσεις αυτού του χώρου σε αμεσοδημοκρατία, ανακλητότητα, εναλλαγή, συναινετική λειτουργία, μειωμένη απαρτία, αυξημένες πλειοψηφίες 2/3 και 3/4, ενεργά μέλη, αποκεντρωμένη λειτουργία...κλπ και την έκφρασή τους όπως αποτυπώνεται στο καταστατικό των Οικολόγων Πρασίνων.

Τα καταστατικά στην αριστερά είναι υποτιμημένα σαν σημασία αλλά καθοριστικά στην αναπαραγωγή των μηχανισμών μετά την απόσπαση της - έστω και οριακής - πλειοψηφίας.

Το νόημα του καταστατικού του νέου αριστερού κόμματος είναι να αποτρέπει αν όχι την ύπαρξη τουλάχιστον την επικράτηση μηχανισμών σε βάρος της δημοκρατικής λειτουργίας.

’Αλλωστε, η μορφή ενός κόμματος είναι το πρόπλασμα της κοινωνίας που επαγγέλλεται και του ρόλου που επιφυλάσσει στον άνθρωπο μέσα σε αυτήν - ότι ρόλο επιφυλάσσει σήμερα στα μέλη του.

Το δημοκρατικό κόμμα πρέπει να είναι εργαστήριο δημοκρατίας με καινοτομίες και επινοήσεις στην εξασφάλισή της και την ανάπτυξή της. Κι εδώ η αριστερά έχει αποτύχει παταγωδώς - όσες φορές έφτασε σε κρίση κατέφυγε στην πειθαρχία παρά στο δυνάμωμα της δημοκρατίας και τα στελέχη της έγιναν αυταρχικά και κουφά στην βούληση των μελών.

Τώρα είναι η ευκαιρία για μια νέα συγκλονιστική αρχή.

Προτείνω η επιτροπή καταστατικού να εισηγηθεί το καταστατικό των Οικολόγων Πρασίνων σαν βάση συζήτησης, να αξιοποιήσει την εμπειρία τους από την εφαρμογή του και να προτείνει βελτιώσεις με βάση την πολύτιμη αριστερή εμπειρία.

Αυτή η κίνηση, εκτός από την παραδοχή των βημάτων μπροστά που έχει κάνει ο οικολογικός χώρος στο ζήτημα της καταστατικής λειτουργίας, θα δημιουργήσει ένα αληθινά κοινό έδαφος για την όσμωση των δύο χώρων στα προγραμματικά ζητήματα αφήνοντας στην άκρη δικαιολογημένες καχυποψίες για την επιρροή ενός πιο συγκεντρωτικού χώρου επί ενός πιο αμεσοδημοκρατικού - κάτι που κάνει πολλούς οικολόγους να μην συγκινούνται ή και να απωθούνται από αριστερά σχήματα.

Το όφελος για την αριστερά θα είναι τεράστιο.

Γιατί θα είναι η πρώτη φορά που θα σκύψει αποφασιστικά στην εφαρμογή αμεσοδημοκρατικής και αποκεντρωμένης λειτουργίας που θα επιτρέψει στους χιλιάδες φίλους της να βρουν ένα τρόπο συμμετοχής στα κοινά που δεν θα προσβάλλει την προσωπικότητά τους και δεν θα τρώει τζάμπα τον χρόνο τους.

Ένα τρόπο που θα επιτρέπει σε νέους ανθρώπους να έρθουν στο προσκήνιο και να δοκιμαστούν με την εναλλαγή και την ανακλητότητα, θα δυναμώσει την συναίνεση και τον διάλογο άρα και την συμμετοχή ανταμείβοντας τα ενεργά μέλη και όχι τα φαντάσματα των μηχανισμών, θα επιτρέψει την ανανέωση και την περιφερειακή εξισορρόπηση της κομματικής ηγεσίας.

Χρειάζεται τόλμη, ανοιχτό μυαλό και εμπιστοσύνη στην δημοκρατία.

Τίποτε άλλο.

Το προτεινόμενο καινοτόμο καταστατικό των Οικολόγων Πρασίνων θα το βρείτε εδώ.