Ο «Λεβιάθαν» και άλλες ιστορίες...
Χριστίνα Πουλίδου, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2011-01-16
Οι πληροφορίες βοούν - ένα μεγάλο κοίτασμα φυσικού αερίου, λένε, υπάρχει στο θαλάσσιο υπέδαφος του Ισραήλ, που έχει ερευνηθεί και θεωρείται ιδιαίτερης αξίας. Η εξόρυξή του, λένε επίσης, θα αρχίσει σύντομα και η αιφνίδια θέρμη στις ελληνο-ισραηλινές σχέσεις αποδίδεται ακριβώς στην πρόταση του Ισραήλ να συνεργαστεί με την Ελλάδα στη μεταφορά του φυσικού αερίου, μέσω αγωγού, στη Δυτική Ευρώπη. Είναι έτσι;
Καταρχάς πρέπει να διευκρινιστεί ότι τούτες οι πληροφορίες διακινούνται κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα και την Κύπρο, εν μέρει στο Ισραήλ και καθόλου στη δυτική Ευρώπη ή τις ΗΠΑ. Και αν ακόμη δεν αληθεύουν (εν όλω ή εν μέρει), στην Κύπρο ορθά διακινούνται. Η γειτνίαση του ισραηλινού με το κυπριακό θαλάσσιο υπέδαφος εξηγεί την εμπλοκή της Κύπρου, την οποία εξάλλου ευνοεί και η σχετική ανακίνηση της συζήτησης- καθώς ισχυροποιείται έναντι της αμφισβήτησης που προβάλλει η Τουρκία στην περιοχή. Αν όμως τούτες οι πληροφορίες δεν ευσταθούν (εν όλω ή εν μέρει), η Ελλάδα γιατί άνοιξε την αγκαλιά της ξαφνικά στο Ισραήλ; Σε μια περίοδο μάλιστα, που σύσσωμη η διεθνής κοινότητα (ΟΗΕ και Ε.Ε.) στρέφεται εναντίον του - εξαιτίας της προώθησης μονομερών πράξεων, της ανανέωσης της πολιτικής του εποικισμού, του αποκλεισμού της Γάζας και της ανανέωσης των αεροπορικών επιθέσεων εναντίον του πληθυσμού της Γάζας.
Οι πληροφορίες βοούν επίσης πως το Ισραήλ κρατά ως επτασφράγιστο μυστικό τα «μυστικά» του κοιτάσματος «Λεβιάθαν», καθώς το υπέδαφος που το φιλοξενεί διεκδικείται επίσης από τον Λίβανο και ήδη το Ισραήλ διαμήνυσε ότι θα προασπίσει με κάθε μέσο την κυριαρχία του στην περιοχή. Οι πληροφορίες αναφέρουν, τέλος, πως το θέμα «παρακολουθούν» με τεταμένο ενδιαφέρον η Ρωσία, η Αίγυπτος, αλλά και η Τουρκία, οι σχέσεις των οποίων με το Ισραήλ είναι παγωμένες.
Οι πληροφορίες αυτές μπορεί να αποδειχθούν σωστές, μπορεί όμως ο Λεβιάθαν να μην είναι τελικά το βιβλικό τέρας που ξερνά φυσικό αέριο, αλλά απλός γλάρος... Σε κάθε περίπτωση, δεν εξηγείται η σπουδή της ελληνικής κυβέρνησης, που ανανεώνει σε τακτά χρονικά διαστήματα τη διμερή σχέση, προφυλάσσοντάς τη μάλιστα από την αρνητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Δεν εξηγείται επίσης η αιφνίδια μεταστροφή του ΠΑΣΟΚ (που στάθηκε στο πλάι των Παλαιστινίων όταν αυτοί ήταν διεθνώς απομονωμένοι) έναντι του Ισραήλ - η δεξιά κυβέρνηση του οποίου στηρίζεται στον ακροδεξιό Άβιγκορ Λίμπερμαν (ηγέτη του υπερεθνικιστικού κόμματος Beiteinou), οι θέσεις του οποίου αρκετές φορές αποδοκιμάστηκαν από τον πρωθυπουργό Μπ. Νετανιάχου, και ο οποίος παρά ταύτα έγινε θερμά δεκτός στην Αθήνα...
Ο εμφανής, εύγλωττος και ορατός λόγος της ραγδαία αναπτυσσόμενης ελληνο-ισραηλινής σχέσης ασφαλώς έχει να κάνει με τις ελληνο-αμερικανικές σχέσεις. Για να το πούμε διαφορετικά: αν η Ελλάδα αναπτύσσει μια πολιτική που ανατρέπει παραδοσιακές της σχέσεις και που γίνεται οριακά δεκτή από την Ε.Ε., δεν μπορεί παρά η επίμονη τούτη στάση της να εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα. Ακόμη και αυτό όμως, από μόνο του, δεν θα ήταν αναγκαστικά «κακό», αν αυτός ο σχεδιασμός δεν υπαγορευόταν από την επιθυμία των ΗΠΑ να παρακαμφθεί και τελικά να πιεστεί ο τουρκικός παράγοντας - για να εξαναγκαστούν να επαναπροσεγγίσουν τους Αμερικανούς και/ή τους δορυφόρους τους.
Αυτό που ξαφνιάζει επίσης, είναι η παθητική αντιμετώπιση των ΜΜΕ και της κοινωνίας σε τούτες τις εξελίξεις. Η αυθεντικά φιλο-παλαιστινιακή στάση του ελληνικού λαού ξαφνικά πήγε περίπατο και υπνωτισμένη η κοινωνία παρακολουθεί τους εναγκαλισμούς του Αβ. Λίμπερμαν (που λέγεται ότι υπήρξε πρώην «μπράβος») με τους υπουργούς της ελληνικής σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Η μόνη πιθανή εξήγηση επ’ αυτού είναι διττή: όπως ακριβώς οι Έλληνες για χρόνια έτρεφαν μιαν άκριτη φιλία με τους Κούρδους (επειδή οι τελευταίοι είχαν κηρύξει τον ανένδοτο αγώνα κατά της Τουρκίας), έτσι και τώρα θεωρούν ότι η προσέγγιση με το Ισραήλ εκτοπίζει απ’ το στερέωμα την Τουρκία... Επίσης, σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, ο θρύλος των πλούσιων κοιτασμάτων του «χρυσού αερίου» έχει ελαστικοποιήσει τη διεθνιστική συνείδηση των Νεοελλήνων. Το δυστύχημα είναι ότι έχει εξασθενίσει και τη μνήμη τους - διότι και το ’73, όταν εκδηλωνόταν η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που εξελίχθηκε στην εισβολή στην Κύπρο, τα πετρελαϊκά κοιτάσματα του Αιγαίου ήταν στο φόντο της αντιπαράθεσης...
poulidou@gmail.com
Καταρχάς πρέπει να διευκρινιστεί ότι τούτες οι πληροφορίες διακινούνται κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα και την Κύπρο, εν μέρει στο Ισραήλ και καθόλου στη δυτική Ευρώπη ή τις ΗΠΑ. Και αν ακόμη δεν αληθεύουν (εν όλω ή εν μέρει), στην Κύπρο ορθά διακινούνται. Η γειτνίαση του ισραηλινού με το κυπριακό θαλάσσιο υπέδαφος εξηγεί την εμπλοκή της Κύπρου, την οποία εξάλλου ευνοεί και η σχετική ανακίνηση της συζήτησης- καθώς ισχυροποιείται έναντι της αμφισβήτησης που προβάλλει η Τουρκία στην περιοχή. Αν όμως τούτες οι πληροφορίες δεν ευσταθούν (εν όλω ή εν μέρει), η Ελλάδα γιατί άνοιξε την αγκαλιά της ξαφνικά στο Ισραήλ; Σε μια περίοδο μάλιστα, που σύσσωμη η διεθνής κοινότητα (ΟΗΕ και Ε.Ε.) στρέφεται εναντίον του - εξαιτίας της προώθησης μονομερών πράξεων, της ανανέωσης της πολιτικής του εποικισμού, του αποκλεισμού της Γάζας και της ανανέωσης των αεροπορικών επιθέσεων εναντίον του πληθυσμού της Γάζας.
Οι πληροφορίες βοούν επίσης πως το Ισραήλ κρατά ως επτασφράγιστο μυστικό τα «μυστικά» του κοιτάσματος «Λεβιάθαν», καθώς το υπέδαφος που το φιλοξενεί διεκδικείται επίσης από τον Λίβανο και ήδη το Ισραήλ διαμήνυσε ότι θα προασπίσει με κάθε μέσο την κυριαρχία του στην περιοχή. Οι πληροφορίες αναφέρουν, τέλος, πως το θέμα «παρακολουθούν» με τεταμένο ενδιαφέρον η Ρωσία, η Αίγυπτος, αλλά και η Τουρκία, οι σχέσεις των οποίων με το Ισραήλ είναι παγωμένες.
Οι πληροφορίες αυτές μπορεί να αποδειχθούν σωστές, μπορεί όμως ο Λεβιάθαν να μην είναι τελικά το βιβλικό τέρας που ξερνά φυσικό αέριο, αλλά απλός γλάρος... Σε κάθε περίπτωση, δεν εξηγείται η σπουδή της ελληνικής κυβέρνησης, που ανανεώνει σε τακτά χρονικά διαστήματα τη διμερή σχέση, προφυλάσσοντάς τη μάλιστα από την αρνητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Δεν εξηγείται επίσης η αιφνίδια μεταστροφή του ΠΑΣΟΚ (που στάθηκε στο πλάι των Παλαιστινίων όταν αυτοί ήταν διεθνώς απομονωμένοι) έναντι του Ισραήλ - η δεξιά κυβέρνηση του οποίου στηρίζεται στον ακροδεξιό Άβιγκορ Λίμπερμαν (ηγέτη του υπερεθνικιστικού κόμματος Beiteinou), οι θέσεις του οποίου αρκετές φορές αποδοκιμάστηκαν από τον πρωθυπουργό Μπ. Νετανιάχου, και ο οποίος παρά ταύτα έγινε θερμά δεκτός στην Αθήνα...
Ο εμφανής, εύγλωττος και ορατός λόγος της ραγδαία αναπτυσσόμενης ελληνο-ισραηλινής σχέσης ασφαλώς έχει να κάνει με τις ελληνο-αμερικανικές σχέσεις. Για να το πούμε διαφορετικά: αν η Ελλάδα αναπτύσσει μια πολιτική που ανατρέπει παραδοσιακές της σχέσεις και που γίνεται οριακά δεκτή από την Ε.Ε., δεν μπορεί παρά η επίμονη τούτη στάση της να εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα. Ακόμη και αυτό όμως, από μόνο του, δεν θα ήταν αναγκαστικά «κακό», αν αυτός ο σχεδιασμός δεν υπαγορευόταν από την επιθυμία των ΗΠΑ να παρακαμφθεί και τελικά να πιεστεί ο τουρκικός παράγοντας - για να εξαναγκαστούν να επαναπροσεγγίσουν τους Αμερικανούς και/ή τους δορυφόρους τους.
Αυτό που ξαφνιάζει επίσης, είναι η παθητική αντιμετώπιση των ΜΜΕ και της κοινωνίας σε τούτες τις εξελίξεις. Η αυθεντικά φιλο-παλαιστινιακή στάση του ελληνικού λαού ξαφνικά πήγε περίπατο και υπνωτισμένη η κοινωνία παρακολουθεί τους εναγκαλισμούς του Αβ. Λίμπερμαν (που λέγεται ότι υπήρξε πρώην «μπράβος») με τους υπουργούς της ελληνικής σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Η μόνη πιθανή εξήγηση επ’ αυτού είναι διττή: όπως ακριβώς οι Έλληνες για χρόνια έτρεφαν μιαν άκριτη φιλία με τους Κούρδους (επειδή οι τελευταίοι είχαν κηρύξει τον ανένδοτο αγώνα κατά της Τουρκίας), έτσι και τώρα θεωρούν ότι η προσέγγιση με το Ισραήλ εκτοπίζει απ’ το στερέωμα την Τουρκία... Επίσης, σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, ο θρύλος των πλούσιων κοιτασμάτων του «χρυσού αερίου» έχει ελαστικοποιήσει τη διεθνιστική συνείδηση των Νεοελλήνων. Το δυστύχημα είναι ότι έχει εξασθενίσει και τη μνήμη τους - διότι και το ’73, όταν εκδηλωνόταν η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που εξελίχθηκε στην εισβολή στην Κύπρο, τα πετρελαϊκά κοιτάσματα του Αιγαίου ήταν στο φόντο της αντιπαράθεσης...
poulidou@gmail.com
