Οι πολιτικές της Αγγλίας και της Γαλλίας στην Σύνοδο της ΕΕ

Η τελευταία Σύνοδος του Ευρωπαικού Συμβουλίου που χαρακτηρίστηκε ως κρίσιμη για την βιωσιμότητα του Ευρώ ως νόμισμα κατέληξε σε διακρατική συμφωνία που προβλέπει εκχώρηση της δημοσιονομικής πολιτικής απο τα κράτη-μέλη στην ΕΚΤ.

Στην ουσία πρόκειται για μια καθαρή διπλωματική νίκη της Γερμανίας η οποία επέβαλλε τους κανόνες της σχετικα με την ‘εξυγίανση’ των ελλειματικών κρατών-μελών. Απο την άλλη ομως καταγράφηκε και η σημαντική απώλεια του Ηνωμένου Βασιλείου αφού ο Ντειβιντ Κάμερον σκεπτόμενος βραχυπρόθεσμα και υπολογίζοντας το εσωτερικό πολιτικο κόστος του να στηρίξει αυτη την απόφαση έθεσε εαυτόν και Μεγάλη Βρετανία στην περιφέρεια της ΕΕ.

Η Γαλλία, που βρίσκεται ένα βήμα πριν την απώλεια της διαβάθμισης ΑΑΑ, δείχνει μάλλον ικανοποιημένη καθώς διατηρήθηκε η διακρατικότητα στον ‘στενό πυρήνα’ της Ευρωζώνης και απομακρύνθηκε η Βρετανία και το ‘αποτυχημένο’ αγγλοσαξονικό οικονομικό μοντέλο στο οποίο αρκετοί καταλογίζουν την Κρίση. Ενω η περαιτέρω διεύρυνση της ΕΕ με την επικείμενη είσοδο της Κροατίας θα αποδυναμώσει περαιτέρω την εμβάθυνση.

Ο Ντειβιντ Κάμερον τόνισε οτι δεν μπορούσε να αποδεχτεί την Συνθήκη που προτάθηκε κυρίως λόγω του υπο συζήτηση φόρου στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές. Η στάση του θεωρείται ανεξήγητη για δυο λόγους, αφενός οι τελευταίοι κανονισμοί και οι ρυθμίσεις που εκδόθηκαν έιχαν και την αγγλική έγκριση, αφετέρου είναι παράξενο ο πρωθυπουργός Ντειβιντ Κάμερον να υπερασπίζεται τις αγορές που κατηγορούνται απο τους πολιτικούς τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Αν μπορούσαμε να κάνουμε μια ερμηνεία για την απόσχιση της Βρετανίας θα ήταν οτι, περαν απο τους λόγους που προαναφέραμε, ο Ντειβιντ Κάμερον πίστεψε οτι θα έιχε με το μέρος του και τα υπόλοιπα ευρω-σκεπτικιστικά κράτη μέλη ( πχ Τσεχία, Πολώνια, Σουηδία, Δανία) τα οποία ομως την κρίσιμη στιγμή αποφάσισαν να συνταχθούν με την προτεινόμενη νεα Συνθήκη.

Αν εν τέλει μείνει μόνη της ή πλαισιωθεί απο κάποιο άλλο κράτος-μέλος το Κοινοβούλιο του οποίου θα απορρίψει την προτεινόμενη Συνθήκη (π.χ Ουγγαρία) δεν θα κάνει μεγάλη διαφορά καθώς η μέχρι τώρα στρατηγική του Ηνωμένου Βασιλείου να επηρεάζει την ΕΕ χωρίς να ανήκει ουσιαστικά σε αυτήν πλέον καταρρέει. Μένοντας στην περιφέρεια των ευρωπαικών δρωμένων δεν θα μπορεί να επηρεάζει τις εξελίξεις.

Ωστόσο μια χώρα του μεγέθους της Βρετανίας θα ήταν άστοχο να λέγαμε οτι δεν είναι απαραίτητη σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο στην Ευρωπαική Ένωση. Μένει να φανεί εαν η απομάκρυνση αυτή είναι προσωρινή η μόνιμη.