Αλήθεια, τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ σε 7 μήνες;
Γιώργος Γιάνναρος, www.badiera.gr, Δημοσιευμένο: 2015-09-01
Στο πρόσφατο συνέδριο, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος ανέφερε πολλές φορές τη φράση «να σταματήσει ο ετεροκαθορισμός της ΔΗΜΑΡ» αλλά μάλλον ορισμένοι αρνούνται πεισματικά να προσπαθήσουν.
Αν δούμε την κυβέρνηση Συριζα-Ανελ από απόσταση και την κρίνουμε για τα πεπραγμένα της χωρίς να ξέρουμε τις πολιτικές της καταβολές τι θα λέγαμε; Θα έλεγε κάποιος νοήμων άνθρωπος οτι αυτή η κυβέρνηση πέτυχε; Γιατί λοιπόν φοβόμαστε να πούμε οτι απέτυχε; Ε ναι λοιπόν απέτυχε. Και δεν αναφέρομαι μόνο στη διαπραγμάτευση και στα οικονομικά αλλά και στο κοινωνικοπολιτικό της στίγμα.
Το δημοψήφισμα (και το 61% του ΟΧΙ) έφερε το τρίτο μνημόνιο, το βαρύτερο από όλα. Και μιας και ο λόγος για το δημοψήφισμα που τόσο διαφημίστηκε ως διαπραγματευτικό ατού γιατί ο απερχόμενος Πρωθυπουργός έχει να το αναφέρει από την ημέρα διεξαγωγής του; Η ζημιά όμως που έχει ήδη γίνει για την αριστερά είναι μη αναστρέψιμη. Υπάρχει ο κίνδυνος στη νέα γενιά η αριστερά να ταυτιστεί με τη χρεωκοπία. Αριστερά μόνο στο brand name όμως μιας και το σύνθημα «πρώτη φορά αριστερά» έληξε επί της ουσίας το πρώτο 24ωρο μετά τη νίκη του Σύριζα στις εκλογές με την ανακοίνωση της συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ. Η συνεργασία αυτή οικοδομήθηκε στα χρόνια του αντιμνημονίου και έκανε Υπουργό Εθνικής Άμυνας κάποιον που δήλωσε μπροστά στον Πρωθυπουργό ότι ο στρατός εγγυάται την ασφάλεια στο εσωτερικό της χώρας. Επίσης υπουργοποιήθηκε και ο Κύριος Χαικάλης που πέρα από τη λάσπη που εκτόξευσε στη διάρκεια της Προεδρικής εκλογής το φθινόπωρο δήλωσε στο πλαίσιο του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια οτι «Έλληνας δε γίνεσαι, γεννιέσαι».
Πρώτη φόρα αριστερά λοιπόν, στα λόγια τουλάχιστον. Η χρεωκοπία και η επιβολή capital controls αποτελούν ήδη μαύρες σελίδες στην ιστορία της χώρας μέσα σε μόλις 7 μήνες διακυβέρνησης. Διασύρθηκε ολόκληρη η αριστερά ως σύνολο αξιών για τα τερτίπια του Βαρουφάκη και της διαπραγματευτικής τακτικής.
Επανήλθαν αντιαριστερά σύνδρομα που θυμίζουν τα μετεμφυλιακά χρόνια σε δημοκρατικούς πολίτες που ανήκουν στο χώρο του κέντρου. Κάποιοι βίασαν κάθε γράμμα από τη λέξη ΑΡΙΣΤΕΡΑ χωρίς καμμία ντροπή και δεν τόλμησαν ούτε τις παρελάσεις να καταργήσουν. Για τον εκλογικό νόμο, αναφέρουν ώς αντεπιχείρημα ότι δεν δικαιούνται δια να ομιλούν οι προηγούμενοι κυβερνώντες μιας και αυτοί το ψήφισαν. Εδώ όμως είναι το λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς το οποίο το πέταξαν στα σκουπίδια. Μια γνήσια αριστερή κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να ετεροκαθορίζεται και να ασχολείται με τα πεπραγμένα των προηγούμενων. Θεωρητικά θα έπρεπε στο μέτρο των δυνατοτήτων της να εφαρμόσει το πρόγραμμα της.
Όποιος έχει κατάθλιψη τα βράδια και δε μπορεί να κοιμηθεί ας δει τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Τσίπρα και θα αρχίσει να γελάει το πολύ σε 5 λεπτά. Για το νομοθετικό τους έργο εκτός του συμφώνου συμβίωσης και της απόκτησης ιθαγένειας, κυριαρχεί το βόλεμα των ημέτερων και οι ΠΝΠ. Οι μονομερείς ενέργειες περιορίστηκαν στην επαναπρόσληψη των απολυμένων του δημοσίου και στο άνοιγμα της ΕΡΤ. Λίγο πριν διαλυθεί η Βουλή δόθηκε στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες και μία σκέψη για φορολόγηση της βουλευτικής αποζημίωσης. Εύκολα γεννιούνται απορίες του στιλ, γιατί αυτά δεν έγιναν νωρίτερα; Το Μάρτιο ας πούμε; Στον τομέα της ανεργίας, οι κοντά 20 χιλιάδες που απολύθηκαν μόνο τον Ιούλιο δεν ενδιαφέρουν κανέναν στην κυβέρνηση μιας και ανήκουν, δυστυχώς για αυτούς, στον ιδιωτικό τομέα. Οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες για επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα περιορίζονται σε δουλοπρεπείς υποκλίσεις στους ολιγάρχες της Gazprom. Μέσα σε όλα αυτά, η εκκλησία έχει μείνει στο απυρόβλητο και το διαχρονικό αίτημα για διαχωρισμό εκκλησίας κράτους μετατράπηκε σε «εξορθολογισμό των σχέσεων». Το Άγιο Φως ήρθε πάλι με τιμές αρχηγού κράτους και τα λείψανα της αγίας βαρβάρας έκαναν περιοδεία σε νοσοκομεία καρκινοπαθών.
Κάποιος εύκολα μπορεί να με κατηγορήσει ότι είμαι υπερβολικός απέναντι στο Σύριζα σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Είμαι επιθετικός γιατί έχω περισσότερες απαιτήσεις από μια κυβέρνηση της «αριστεράς» μιας και νιώθω ή ένιωθα πιο κοντά ιδεολογικά. Όμως μάλλον διαψέυστηκα…
Το μνημόνιο που έφερε ο Τσίπρας έφερε τη διάσπαση του Σύριζα και κάποιοι μας καλούν να συμμαχήσουμε/συμπορευθούμε με το λεγόμενο «φιλοευρωπαικό» και «σοβαρό» κομμάτι που έμεινε μετά την αποχώρηση της Πλατφόρμας. Όμως, ποιοι είναι οι σοβαροί που έμειναν; Ο Δραγασάκης που πίστεψε στη μπλόφα του Βαρουφάκη και έμεινε έκπληκτος όταν ο Σόιμπλε έθεσε θέμα grexit; Ο Σκουρλέτης που τώρα κατάλαβε οτι κύριο ρόλο στις διαπραγματεύσεις παίζει ο συσχετισμός δυνάμεων; Ή ο Τσακαλώτος που αφού μας ομολόγησε ότι το δημοψήφισμα έγινε για να μη γίνει διάσπαση, έβαλε την υπογραφή του στο μνημόνιο και τώρα διαρρέει οτι δεν θέλει να είναι υποψήφιος ή να το εφαρμόσει σαν υπουργός; Από υπευθυνότητα σκίζουμε! Για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό δεν αξίζει να πω πολλά μιας και για εκείνον, ανήκω σε μία χαμένη γενιά κατά δήλωση του μιας και είμαι 27 ετών. Δεν έχει κάνει καμία δημόσια αυτοκριτική για τις καταστροφικές επιλογές Βαρουφάκη και Κωνσταντοπούλου, δεν πιστεύει στο μνημόνιο που φέρει την υπογραφή του, δεν ξέρει τι θα πει η λέξη μεταρρύθμιση και προέταξε το εσωκομματικό από το εθνικό.
Τρία μέλη της ΕΕ αναφέρουν ότι οι λόγοι της διάσπασης του 2010 εκλείπουν τώρα άρα να γυρίσουμε πίσω. Θα ήθελα να κάνω μία διόρθωση στην ανακοίνωση, η συμφωνία λέγεται μνημόνιο και σαν τίτλος θα μπορούσε να μπει «όχι στην αιώνια φτώχεια, ζήτω το μνημόνιο».
Στο προκείμενο, δεν θα γυρίσουμε πίσω, όχι μόνο γιατί δεν υπάρχει καμία επίσημη πρόταση, αλλά γιατί δεν θα δικαιώσουμε την πολιτική που εφάρμοσαν αυτό το καταστροφικό 7μηνο. Είμαστε πολύ πιο υπεύθυνοι από αυτούς και το αποδείξαμε το 2012, όσο κι αν κάποιοι νιώθουν ενοχές για τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Σαμαρά. Η μόνη πρόταση που υπάρχει στο τραπέζι αφορά την συμπαράταξη μαζί με το ΠΑΣΟΚ και είναι η μόνη που κατοχυρώνει στην πράξη την αυτοτέλεια της ΔΗΜΑΡ. Τη στηρίζω γιατί στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ο προοδευτικός κόσμος δεν καλύπτεται ούτε από το Σύριζα ούτε από το Ποτάμι και είναι η τελευταία ευκαιρία να συγκροτηθεί ο τρίτος πόλος τον οποίο για να μην ξεχνάμε τόσο γρήγορα, η Δημάρ έφερε στο προσκήνιο το 2014 πριν τις ευρωεκλογές.
Όποιος διαφωνεί καλείται να επιχειρηματολογήσει στο πρακτικό κομμάτι και όχι με κενές ιδεολογικές αναλύσεις. Πως θα διατηρηθεί η ΔΗΜΑΡ την επόμενη μέρα; Άμα κάποιοι δεν θέλουν να είναι στη ΔΗΜΑΡ, δεν τους κρατάει κανείς με το ζόρι.
Αν δούμε την κυβέρνηση Συριζα-Ανελ από απόσταση και την κρίνουμε για τα πεπραγμένα της χωρίς να ξέρουμε τις πολιτικές της καταβολές τι θα λέγαμε; Θα έλεγε κάποιος νοήμων άνθρωπος οτι αυτή η κυβέρνηση πέτυχε; Γιατί λοιπόν φοβόμαστε να πούμε οτι απέτυχε; Ε ναι λοιπόν απέτυχε. Και δεν αναφέρομαι μόνο στη διαπραγμάτευση και στα οικονομικά αλλά και στο κοινωνικοπολιτικό της στίγμα.
Το δημοψήφισμα (και το 61% του ΟΧΙ) έφερε το τρίτο μνημόνιο, το βαρύτερο από όλα. Και μιας και ο λόγος για το δημοψήφισμα που τόσο διαφημίστηκε ως διαπραγματευτικό ατού γιατί ο απερχόμενος Πρωθυπουργός έχει να το αναφέρει από την ημέρα διεξαγωγής του; Η ζημιά όμως που έχει ήδη γίνει για την αριστερά είναι μη αναστρέψιμη. Υπάρχει ο κίνδυνος στη νέα γενιά η αριστερά να ταυτιστεί με τη χρεωκοπία. Αριστερά μόνο στο brand name όμως μιας και το σύνθημα «πρώτη φορά αριστερά» έληξε επί της ουσίας το πρώτο 24ωρο μετά τη νίκη του Σύριζα στις εκλογές με την ανακοίνωση της συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ. Η συνεργασία αυτή οικοδομήθηκε στα χρόνια του αντιμνημονίου και έκανε Υπουργό Εθνικής Άμυνας κάποιον που δήλωσε μπροστά στον Πρωθυπουργό ότι ο στρατός εγγυάται την ασφάλεια στο εσωτερικό της χώρας. Επίσης υπουργοποιήθηκε και ο Κύριος Χαικάλης που πέρα από τη λάσπη που εκτόξευσε στη διάρκεια της Προεδρικής εκλογής το φθινόπωρο δήλωσε στο πλαίσιο του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια οτι «Έλληνας δε γίνεσαι, γεννιέσαι».
Πρώτη φόρα αριστερά λοιπόν, στα λόγια τουλάχιστον. Η χρεωκοπία και η επιβολή capital controls αποτελούν ήδη μαύρες σελίδες στην ιστορία της χώρας μέσα σε μόλις 7 μήνες διακυβέρνησης. Διασύρθηκε ολόκληρη η αριστερά ως σύνολο αξιών για τα τερτίπια του Βαρουφάκη και της διαπραγματευτικής τακτικής.
Επανήλθαν αντιαριστερά σύνδρομα που θυμίζουν τα μετεμφυλιακά χρόνια σε δημοκρατικούς πολίτες που ανήκουν στο χώρο του κέντρου. Κάποιοι βίασαν κάθε γράμμα από τη λέξη ΑΡΙΣΤΕΡΑ χωρίς καμμία ντροπή και δεν τόλμησαν ούτε τις παρελάσεις να καταργήσουν. Για τον εκλογικό νόμο, αναφέρουν ώς αντεπιχείρημα ότι δεν δικαιούνται δια να ομιλούν οι προηγούμενοι κυβερνώντες μιας και αυτοί το ψήφισαν. Εδώ όμως είναι το λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς το οποίο το πέταξαν στα σκουπίδια. Μια γνήσια αριστερή κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να ετεροκαθορίζεται και να ασχολείται με τα πεπραγμένα των προηγούμενων. Θεωρητικά θα έπρεπε στο μέτρο των δυνατοτήτων της να εφαρμόσει το πρόγραμμα της.
Όποιος έχει κατάθλιψη τα βράδια και δε μπορεί να κοιμηθεί ας δει τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Τσίπρα και θα αρχίσει να γελάει το πολύ σε 5 λεπτά. Για το νομοθετικό τους έργο εκτός του συμφώνου συμβίωσης και της απόκτησης ιθαγένειας, κυριαρχεί το βόλεμα των ημέτερων και οι ΠΝΠ. Οι μονομερείς ενέργειες περιορίστηκαν στην επαναπρόσληψη των απολυμένων του δημοσίου και στο άνοιγμα της ΕΡΤ. Λίγο πριν διαλυθεί η Βουλή δόθηκε στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες και μία σκέψη για φορολόγηση της βουλευτικής αποζημίωσης. Εύκολα γεννιούνται απορίες του στιλ, γιατί αυτά δεν έγιναν νωρίτερα; Το Μάρτιο ας πούμε; Στον τομέα της ανεργίας, οι κοντά 20 χιλιάδες που απολύθηκαν μόνο τον Ιούλιο δεν ενδιαφέρουν κανέναν στην κυβέρνηση μιας και ανήκουν, δυστυχώς για αυτούς, στον ιδιωτικό τομέα. Οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες για επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα περιορίζονται σε δουλοπρεπείς υποκλίσεις στους ολιγάρχες της Gazprom. Μέσα σε όλα αυτά, η εκκλησία έχει μείνει στο απυρόβλητο και το διαχρονικό αίτημα για διαχωρισμό εκκλησίας κράτους μετατράπηκε σε «εξορθολογισμό των σχέσεων». Το Άγιο Φως ήρθε πάλι με τιμές αρχηγού κράτους και τα λείψανα της αγίας βαρβάρας έκαναν περιοδεία σε νοσοκομεία καρκινοπαθών.
Κάποιος εύκολα μπορεί να με κατηγορήσει ότι είμαι υπερβολικός απέναντι στο Σύριζα σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Είμαι επιθετικός γιατί έχω περισσότερες απαιτήσεις από μια κυβέρνηση της «αριστεράς» μιας και νιώθω ή ένιωθα πιο κοντά ιδεολογικά. Όμως μάλλον διαψέυστηκα…
Το μνημόνιο που έφερε ο Τσίπρας έφερε τη διάσπαση του Σύριζα και κάποιοι μας καλούν να συμμαχήσουμε/συμπορευθούμε με το λεγόμενο «φιλοευρωπαικό» και «σοβαρό» κομμάτι που έμεινε μετά την αποχώρηση της Πλατφόρμας. Όμως, ποιοι είναι οι σοβαροί που έμειναν; Ο Δραγασάκης που πίστεψε στη μπλόφα του Βαρουφάκη και έμεινε έκπληκτος όταν ο Σόιμπλε έθεσε θέμα grexit; Ο Σκουρλέτης που τώρα κατάλαβε οτι κύριο ρόλο στις διαπραγματεύσεις παίζει ο συσχετισμός δυνάμεων; Ή ο Τσακαλώτος που αφού μας ομολόγησε ότι το δημοψήφισμα έγινε για να μη γίνει διάσπαση, έβαλε την υπογραφή του στο μνημόνιο και τώρα διαρρέει οτι δεν θέλει να είναι υποψήφιος ή να το εφαρμόσει σαν υπουργός; Από υπευθυνότητα σκίζουμε! Για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό δεν αξίζει να πω πολλά μιας και για εκείνον, ανήκω σε μία χαμένη γενιά κατά δήλωση του μιας και είμαι 27 ετών. Δεν έχει κάνει καμία δημόσια αυτοκριτική για τις καταστροφικές επιλογές Βαρουφάκη και Κωνσταντοπούλου, δεν πιστεύει στο μνημόνιο που φέρει την υπογραφή του, δεν ξέρει τι θα πει η λέξη μεταρρύθμιση και προέταξε το εσωκομματικό από το εθνικό.
Τρία μέλη της ΕΕ αναφέρουν ότι οι λόγοι της διάσπασης του 2010 εκλείπουν τώρα άρα να γυρίσουμε πίσω. Θα ήθελα να κάνω μία διόρθωση στην ανακοίνωση, η συμφωνία λέγεται μνημόνιο και σαν τίτλος θα μπορούσε να μπει «όχι στην αιώνια φτώχεια, ζήτω το μνημόνιο».
Στο προκείμενο, δεν θα γυρίσουμε πίσω, όχι μόνο γιατί δεν υπάρχει καμία επίσημη πρόταση, αλλά γιατί δεν θα δικαιώσουμε την πολιτική που εφάρμοσαν αυτό το καταστροφικό 7μηνο. Είμαστε πολύ πιο υπεύθυνοι από αυτούς και το αποδείξαμε το 2012, όσο κι αν κάποιοι νιώθουν ενοχές για τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Σαμαρά. Η μόνη πρόταση που υπάρχει στο τραπέζι αφορά την συμπαράταξη μαζί με το ΠΑΣΟΚ και είναι η μόνη που κατοχυρώνει στην πράξη την αυτοτέλεια της ΔΗΜΑΡ. Τη στηρίζω γιατί στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ο προοδευτικός κόσμος δεν καλύπτεται ούτε από το Σύριζα ούτε από το Ποτάμι και είναι η τελευταία ευκαιρία να συγκροτηθεί ο τρίτος πόλος τον οποίο για να μην ξεχνάμε τόσο γρήγορα, η Δημάρ έφερε στο προσκήνιο το 2014 πριν τις ευρωεκλογές.
Όποιος διαφωνεί καλείται να επιχειρηματολογήσει στο πρακτικό κομμάτι και όχι με κενές ιδεολογικές αναλύσεις. Πως θα διατηρηθεί η ΔΗΜΑΡ την επόμενη μέρα; Άμα κάποιοι δεν θέλουν να είναι στη ΔΗΜΑΡ, δεν τους κρατάει κανείς με το ζόρι.
