Ερωτήματα, συμπεριφορές και αποχωρήσαντες σύντροφοι

Όταν ιδρύθηκε το κόμμα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ πριν από πέντε χρόνια, δημιούργησε πολλές ελπίδες. Και όχι μόνο σε εμάς που το φτιάξαμε, αλλά και σε αρκετόν ακόμα κόσμο που είχε γοητευτεί από τις τότε υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις. Πολλοί εντάχθηκαν τότε στις γραμμές μας και ακόμα περισσότεροι έγιναν ψηφοφόροι μας. Στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν απανωτά εκείνο το διάστημα, πήραμε ένα αρκετά καλό ποσοστό. Πολύ καλή ήταν και η επίδοσή μας στις Δημοτικές Εκλογές.

Δυστυχώς η συμπεριφορά πολλών στελεχών μας ήταν κατά τη γνώμη μου μία συμπεριφορά που ταίριαζε περισσότερο που πατώντας πάνω σε κομματικά αξιώματα επεδίωκαν να φτιάξουν τη δική τους προσωπική καριέρα. Και δεν είναι τυχαίο που ιδιαίτερα τον πρώτο καιρό, στα γραφεία μας της οδού Αγίου Κωνσταντίνου, σκοντάφταμε καθημερινά σε ανθρώπους που στο παρελθόν είχαν φέρει γυροβολιά διάφορα κόμματα…. Δεν μπορώ να ειπώ πως μέσα στη ΔΗΜΑΡ δεν ήταν και εκείνοι που πάλευαν ειλικρινά για την Ανανεωτική Αριστερά που είχαμε οραματιστεί. Νομίζω όμως πως αποτελούσαν μειοψηφία.

Ύστερα από τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις όπως θυμόμαστε, η Κεντρική μας Επιτροπή αποφάσισε με σημαντική πλειοψηφία να πάρουμε μέρος στην κυβέρνηση μαζί με την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Δεν ήταν κάτι που δεν το περιμέναμε άλλωστε. Το είχε σχεδόν αναγγείλει προεκλογικά ο σ. Φώτης Κουβέλης με τη φράση: «Η χώρα δεν πρέπει να μείνει ακυβέρνητη». Τότε όμως υπήρξαν και οι πρώτες αποχωρήσεις από κάποιους που διαφώνησαν.

Είναι γνωστά τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης συνεργασίας. Το κόμμα της ΔΗΜΑΡ, το κόμμα μας, καλώς ή κακώς αποφάσισε με πλειοψηφία της Κ.Ε. και πάλι, να αποχωρήσουμε ύστερα από ενάμιση περίπου χρόνο συγκυβέρνησης. Και εδώ όσοι δεν συμφώνησαν, ανάμεσά τους και κάποιοι βουλευτές μας, άρχισαν να κόβουν…… ρόδα μυρωμένα! Ν’ αποχωρούν με άλλους λόγους…..

Στο μεταξύ οι διάφοροι ‘’σωτήρες’’ εξακολουθούσαν να σουλατσάρουν μέσα στο κόμμα σαν εκπρόσωποι ‘’κινήσεων’’, (π.χ. των 58) προπαγανδίζοντας διάφορα καινούργια σχήματα. Χώρια εκείνοι που ξαναθυμήθηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ, ξεχνώντας γιατί αποχωρήσαμε, αλλά και τα κοσμητικά επίθετα με τα οποία μας στόλιζαν οι Συριζαίοι κατά καιρούς και ιδιαίτερα τον Πρόεδρο…

Όλοι και όλες θυμόμαστε πως ύστερα από την αποτυχία μας στις ευρωεκλογές, ο πρόεδρος του κόμματος σ. Φώτης Κουβέλης υπέβαλε την παραίτησή του, που δεν έγινε όμως δεκτή από την Κεντρική Επιτροπή. Αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του κόμματος δέχθηκαν την παραμονή του με ανακούφιση. Ωστόσο στο Συνέδριο που επακολουθούσε, η κοινοβουλευτική μας ομάδα – όσοι είχαν απομείνει – στράφηκαν ομαδικά εναντίον του ζητώντας τον κομματικό του αποκεφαλισμό! Οι σύνεδροι αντέδρασαν φυσικά και τον εκλέξανε για μια ακόμα φορά πρόεδρο και μάλιστα με σημαντική πλειοψηφία….

Ερχόμαστε τώρα στις εκλογές του Γενάρη του 2015. Πριν από αυτές είναι γνωστό πως γίνανε συζητήσεις συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ όχι βέβαια στα φανερά, – γιατί στα φανερά ο σ. Φώτης εξακολουθούσε να είναι ‘’Μερκελιστής’’ – απέτυχαν όμως παταγωδώς. Μόνο που δημιούργησαν αυταπάτες σε μερικά από τα στελέχη μας, που ονειρεύονταν βουλευτιλίκια μέσα από τους Συριζαϊκούς συνδυασμούς.

Σ’ εκείνες τις εκλογές το κόμμα βγήκε αποδεκατισμένο όπως γνωρίζουμε. Τότε ήταν που ο σ. Κουβέλης υπέβαλε οριστικά την παραίτησή του και καλέσαμε νέο Συνέδριο. Σ’ αυτό το Συνέδριο, το τελευταίο ως τώρα του κόμματός μας, ανάμεσα στους δύο υποψήφιους προέδρους την σ. Μαρία Γιαννακάκη και το σ. Θανάση Θεοχαρόπουλο, πλειοψήφησε ο τελευταίος και εκλέχθηκε πρόεδρος του κόμματος.

Φαίνεται όμως πως ένα μέρος από εκείνους που ψήφισαν τη σ. Μαρία, αλλά και η ίδια όπως φαίνεται, ακόμα και ο τ. πρόεδρος ο σύντροφος Φώτης Κουβέλης, δυσαρεστήθηκαν από το αποτέλεσμα. Και ο διχασμός μπήκε για τα καλά στο ήδη συρρικνωμένο κόμμα μας.

Το πρώτο σοβαρό ‘’σχίσμα’’ φάνηκε στο ‘’Δημοψήφισμα’’ (εκείνο το γελοίο δημοψήφισμα του καλοκαιριού που προκήρυξε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ). Η πλειοψηφία της Κ.Ε. τάχθηκε όπως θυμόμαστε υπέρ του ΝΑΙ. Υπήρξε όμως και μια ισχυρή μειοψηφία υπέρ του ΟΧΙ. Αυτό βέβαια είναι απόλυτα θεμιτό. Δεν είναι όμως καθόλου θεμιτό και δημοκρατικό, ούτε έχει σχέση με το καταστατικό μας το δημόσιο κάλεσμα υπέρ του ΟΧΙ από ορισμένα πρωτοκλασάτα στελέχη μας…

Το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος λίγο – πολύ το περιμέναμε: ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ κλπ μαζί και οι μειοψηφίσαντες της ΔΗΜΑΡ, δώσανε στο ΟΧΙ μια πλειοψηφία που ξεπέρασε το 60%. Και όπως θυμόμαστε στήθηκε ο χορός της νίκης στην πλατεία Συντάγματος που κράτησε ολόκληρο νύχτα…. Η μεγάλη Συριζική ‘’κολοτούμπα’’ έγινε λίγες μέρες αργότερα…..

Και ερχόμαστε στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη που με τόση βιασύνη προκήρυξε η κυβέρνηση:

Στην Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ που συνήλθε να πάρει αποφάσεις με βάση το καταστατικό της, τέθηκε σε ψηφοφορία η πρόταση να πάρουμε μέρος στις εκλογές σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και άλλες δυνάμεις, σχηματίζοντας την ‘’Δημοκρατική Συμπαράταξη’’, χωρίς βέβαια να θιγεί η αυτονομία μας. Τέτοιες συνεργασίες δεν είναι πρώτη φορά που γίνονται από την Αριστερά και αυτό το γνωρίζουμε όλες και όλοι, με πρώτο τον τ. πρόεδρο του κόμματος. Να θυμηθούμε μονάχα την κυβέρνηση Τζανετάκη στα 1989 (Δεξιά ήταν στην μεγάλη της πλειοψηφία) όπου ο σ. Φώτης Κουβέλης ήταν υπουργός δικαιοσύνης. Αλλά και την πρόσφατη που κάμαμε με τους Σαμαρά και Βενιζέλο, που και εδώ πρωτοστάτησε από τη μεριά της ΔΗΜΑΡ ο σ. Φώτης. Ωστόσο σ’ αυτή τη σύνοδο η Κεντρική μας Επιτροπή διχάστηκε. Ένα σημαντικό μέρος της που πλησίαζε αλλά δεν ήταν το μισό, μαζί και ο σ. Φώτης, χωρίς να έχουν κάτι άλλο να προτείνουν, καταψήφισαν την πρόταση και αποχώρησαν από το κόμμα, καταγγέλλοντας την πλειοψηφία ότι πραξικομματικά πήρε την απόφαση για συνεργασία. Δεν στάθηκαν μόνον ως εκεί. Άλλος καλυμμένα και άλλος φανερά, ζήτησαν από τα μέλη και τους οπαδούς μας να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ! Η σ. Μαρία Γιαννακάκη μάλιστα αρθρογράφησε στην ‘’Αυγή’’.

Εδώ θα ήθελα να ρωτήσω τους αποχωρήσαντες: Αλήθεια σύντροφοι, τόσο πολύ σας τρομοκράτησαν ο πρόεδρος, ο σ. Θεοχαρόπουλος και τα μέλη της Κ.Ε. που παραμένανε και τα μαζέψατε και αποχωρήσατε από το κόμμα που με τόσους κόπους και θυσίες δημιουργήσαμε όλοι μαζί ; Γιατί δεν καθίσατε να παλέψετε μέσα από το κόμμα τις δικές σας απόψεις και προτάσεις ; Ή μήπως επιδιώκατε να το διαλύσουμε ;

Το ερώτημά μου μπαίνει ιδιαίτερα στον τ. πρόεδρό μας το σ. Φώτη Κουβέλη, που όλα αυτά τα χρόνια τον στηρίξαμε με αγάπη, όχι μονάχα μέσα στο κόμμα αλλά και έξω απ’ αυτό, προστατεύοντας τ’ όνομά του από τις συκοφαντίες που εκτόξευαν καθημερινά εναντίον του από διάφορες κατευθύνσεις και ιδιαίτερα από ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ. Και το ερώτημα δεν είναι φυσικά μόνο δικό μου. Είναι πολλών χιλιάδων ψηφοφόρων μας οπαδών μας, φίλων μας. Τα άκουσα στην προεκλογική περίοδο, αλλά και στη συνέχεια τόσο από ανώνυμους όσο και από επώνυμους πολίτες που σε εκτιμούσαν αφάνταστα.

Αλήθεια σύντροφε Φώτη, ποια ήταν τα εχέγγυα που εξασφαλίσατε και ζητήσατε από τα μέλη του κόμματός σας να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ ; Ας πούμε πως πήρατε ένα σφουγγάρι και σβήσατε όσα έχουν εκστομίσει ως τώρα εναντίον σας και εναντίον της ΔΗΜΑΡ. Αλλά μήπως και τώρα υπάρχουν καλύτερες προοπτικές ; Και το γνωρίζετε πολύ καλά πως δεν υπάρχουν…. Και κάτι άλλο θα ήθελα να σας ρωτήσω: Είναι σωστό αυτό που είπατε πως κάποιοι σφετερίστηκαν τον τίτλο του κόμματος ; Αλήθεια ποιος τον υπερασπίστηκε ;

Γνωρίζετε πιστεύω πολύ καλά αγαπητοί σύντροφοι, πως όταν φύγαμε από τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ (που στη συνέχεια έγινε ΣΥΡΙΖΑ), δεν φύγαμε από ένα πεισματάκι. Ήταν συγκεκριμένοι πολιτικοί λόγοι. Και οι λόγοι αυτοί πιστεύω πως δεν εξέλειπαν. Αντίθετα παραμένουν και ως ένα σημείο έχουν προστεθεί και άλλοι. Γι’ αυτό και η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, η δική μας Αριστερά εξακολουθεί να είναι αναγκαία.

Το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών δεν ήταν φυσικά όπως το θέλαμε τόσο εμείς όσο και οι σύμμαχοί μας. Ωστόσο κατορθώσαμε να σταθούμε στα πόδια μας σαν κόμμα και όλα δείχνουν πως ξεκινάμε μια σταθερή ανάκαμψη. Το έχουμε τονίσει άλλωστε όλοι μαζί και θα συνεχίσουμε να το λέμε πως η ανανεωτική Αριστερά έρχεται από μακριά και θα συνεχίσει να πορεύεται.

ΥΓ

Ελπίζω να γίνει κατανοητό πως το κομμάτιασμα και η δημιουργία ομάδων, δεν οδηγεί πουθενά.