Όλα ξεκίνησαν από ένα «λάθος». Ήταν μέγα λάθος ότι η κυβέρνηση, προκειμένου να εμποδίσει το αίτημα του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη να μάθει αν παρακολουθήθηκε, νομοθέτησε την εσαεί απόκρυψη των επισυνδέσεων. Νομικά εφιαλτικό και μάλιστα σε ευθεία αντίθεση με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

H είδηση ότι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, από τις σημαντικότερες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες του κόσμου, ανέλαβαν να διοργανώσουν την επόμενη σύνοδο του ΟΗΕ για τον περιορισμό των ορυκτών καυσίμων προκάλεσε την ίδια έκπληξη με εκείνη που είχε προκαλέσει η ανακοίνωση ότι το Κατάρ απέσπασε τη διοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου!

Oι επικείμενες εκλογές έχουν χαρακτηριστεί από πολλούς ιστορικές και ορθώς. Από την πλευρά του, ο Κ. Μητσοτάκης και το σύστημα που τον στηρίζει θα παίξουν τα ρέστα τους προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία. Και έχουν πολλούς λόγους να το κάνουν, οικονομικούς και άλλους. Από την πλευρά της Αριστεράς και της μεγάλης λαϊκής πλειονότητας, δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκλογική αναμέτρηση που θα κρίνει πρώτα απ’ όλα την πορεία της χώρας ως σύγχρονης Δημοκρατίας.

Το αν θα επαναπατριστούν τα μάρμαρα της Ακρόπολης και υπό ποιους όρους δεν το γνωρίζω. Πολλά λέγονται και γράφονται, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Βρετανία. Το πού θα κάτσει η μπίλια, θα το μάθουμε όταν έρθει η ώρα. Αντί για προβλέψεις λοιπόν, θα άξιζε ίσως τον κόπο να δούμε από πιο κοντά τις αντιδράσεις των δύο μεγάλων κομμάτων και κατ’ επέκταση τα βασικά χαρακτηριστικά και την ποιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης στην Ελλάδα σήμερα.

Το νέο βιβλίο του Πάνου Σκοτινιώτη αποτελεί –χωρίς υπερβολή- μια εγκυκλοπαίδεια 731 σελίδων, η οποία μελετά σε βάθος μια πολιτική περίοδο τριάντα και πλέον χρόνων, από το 1934 ώς το 1967, ιδιαίτερα ταραγμένη αλλά και ενδιαφέρουσα. Εστιάζει στη Μαγνησία, με την οποία ο συγγραφέας έχει μια βιωματική σχέση, αφού την έχει υπηρετήσει ως βουλευτής, νομάρχης, αλλά και δήμαρχος Βόλου. «Παντρεύει» όμως με μαεστρία την τοπική ιστορία με την εθνική πραγματικότητα, προσφέροντας στον αναγνώστη μια συνολική εικόνα των πολιτικών και εκλογικών εξελίξεων. Η συνέντευξη είχε αφορμή το βιβλίο, αλλά επεκτείνεται μέχρι το σημερινό πολιτικό σκηνικό και τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί.

Mε τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται, τους Τούρκους να απειλούν καθημερινά να εισβάλουν και να βομβαρδίσουν την Αθήνα, τον Μητσοτάκη να παρακολουθεί φίλους και αντιπάλους και τις τιμές να εκτινάσσονται, το μόνο που δεν χρειάζεται σήμερα η χώρα μας είναι η αναβίωση του μακεδονικού και της συνακόλουθης εθνικιστικής υστερίας.

Η θετική εισήγηση της κυβέρνησης Μπάϊντεν προς το Κογκρέσο των ΗΠΑ για πώληση στην Τουρκία 40 νέων πολεμικών αεροσκαφών F-16 και εκσυγχρονισμό άλλων 79, προκάλεσε –ως μη όφειλε– «έκπληξη» σε μεγάλη μερίδα του πολιτικού συστήματος και των Μέσων Ενημέρωσης στην χώρα μας.

Α. Η γνωμοδότηση Ντογιάκου αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις πλέον προβληματικές πλευρές της λειτουργίας των θεσμών μας απέναντι στο σκάνδαλο των υποκλοπών. Όχι μόνο διότι πάσχει πολλαπλώς από νομική άποψη αλλά και διότι εντάσσεται εκ του αποτελέσματος στην προσπάθεια για συγκάλυψη του σκανδάλου, στην οποία πρωτοστατεί ο φέρων ακέραιη –αλλά μη αναλαβών- την πολιτική ευθύνη πρωθυπουργός.

Το θέμα δεν είναι κυρίως νομικό. Η γνωμοδότηση 1/2023 του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου είναι ένα καθαρά πολιτικό ζήτημα, που, αρκετά άγαρμπα, επιχειρείται να εκδηλωθεί σαν δήθεν νομικό ζήτημα.

Τη νομική απάντηση έδωσε με αποστομωτική πληρότητα και δικανική γλώσσα και δικαστικό ήθος υψηλής περιωπής η απάντηση του προέδρου της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) Χρήστου Ράμμου.

Τα άρθρα, οι μπροσούρες και τα βιβλία που μιλούν για την Ευρώπη και το μέλλον της είναι αμέτρητα. Βαρετά και ανούσια, στην πλειονότητά τους, ιδίως όσα την προσεγγίζουν υπό το πρίσμα της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και των τραπεζών. Πού και πού ωστόσο ξεμυτίζουν και σημαντικά κείμενα, όπως τούτα τα δύο που κυκλοφόρησαν στη γλώσσα μας τη χρονιά που πέρασε: Τζωρτζ Στάινερ, «Η ιδέα της Ευρώπης» (Δώμα), Μίλαν Κούντερα, «Ο ακρωτηριασμός της Δύσης ή Η τραγωδία της Κεντρικής Ευρώπης» (Εστία).

Εχει γίνει μανιέρα. Η κυβέρνηση προσποιείται ότι έχει πάντα ένα λόγο να πανηγυρίσει, ακόμα και για στοιχεία, εκτιμήσεις και συστάσεις που, σε έναν κανονικό άνθρωπο, θα επέβαλλαν σιωπή και περίσκεψη.

Η μελέτη του ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία δεν ήταν εξαίρεση αυτού του κανόνα. Ο ΟΟΣΑ δείχνει ότι μια βασική αιτία του πληθωρισμού στη χώρα μας είναι τα υπερβολικά ποσοστά κέρδους με τα οποία έχουν (κακο)μάθει να δουλεύουν εμπόριο και βιομηχανία.

Μια από τις παρενέργειες του Covid-19 και των απανωτών lockdowns ήταν και η εισβολή του Netflix στη ζωή μας. Ταμπουρωμένοι στο σπίτι μας, μακριά από τους φίλους και τους χώρους της κοινωνικής συνεύρεσης, αναζητούσαμε την επαφή με τον έξω κόσμο. Κι αυτή τη δυνατότητα μας την έδωσαν, έστω ως ψευδαίσθηση, οι ταινίες του Netflix. Από τις πολλές που είδα ξεχώρισε μια αμερικανική με τίτλο «Gone, baby, gone».