Με αφορμή τη συζήτηση που διεξάγεται γύρω από την ανακοίνωση του Τομέα Παιδείας της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΑ), σχετικά με την κάλυψη των λειτουργικών κενών στα σχολεία ενόψει της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς, θα ήθελα να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις.(στα ΣΧΟΛΙΑ δεν χωρά λόγω της έκτασης...)

Η ανακοίνωση απευθύνεται πρωτίστως στο υπουργείο Παιδείας και το καλεί να τηρήσει τις δεσμεύσεις εξορθολογισμού στην κατανομή του εκπαιδευτικού δυναμικού που έχει αναλάβει για τη νέα εκπαιδευτική χρονιά, στο πλαίσιο της κρίσης και της έκτακτης κατάστασης που επικρατεί στη χώρα μας, και να μη διολισθήσει ως συνήθως (βλέπε επί παραδείγματι την κατάργηση του ορίου του 10 στις πανελλαδικές εξετάσεις) υπό το βάρος συντεχνιακών και ψηφοθηρικών πιέσεων σε λαϊκίστικες πρακτικές που ανακυκλώνουν τα δομικά προβλήματα της εκπαίδευσης.

Ατυχής και προβληματική η τελευταία πρωτοβουλία του πρωθυπουργού για την ταχεία σύσφιξη των σχέσεων και στρατιωτική συνεργασία με την μιλιταριστική κυβέρνηση του Ισραήλ.
Η οφειλόμενη παρουσία της χώρας μας στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί να εκφράζεται με την επιλογή του Ισραήλ ως προνομιακού εταίρου.
Ο σχεδιασμός εξ άλλου της προσέγγισης ως αντίβαρο στη διακύμανση των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι ιδιαιτέρως επισφαλής.
Υποχρέωση της Ελλάδας ήταν και είναι να πάρει σαφή και δημόσια θέση, επισημαίνοντας στο Ισραήλ τον κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη που θα σημάνει μια επίθεση στο ΙΡΑΝ, και να στηρίξει τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.
Υπογραμμίζουμε ότι ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της Ν. Δημοκρατίας δεν αναφέρθηκαν καθόλου στο θέμα.

Νομίζω ότι στη σημερινή συγκυρία η συνεργασία με το Ισραήλ στον χώρο στρατιωτικών ασκήσεων είναι απαράδεκτη για τέσσερις λόγους: Πρώτον, από μια ηθική πλευρά· η στενή συνεργασία θα δυναμώσει μια κυβέρνηση που μέσω του συνεχιζόμενου εμπάργκο κυριολεκτικά εξαθλιώνει ένα μεγάλο μέρος του παλαιστινιακού πληθυσμού.

Ο Δημήτρης Ιωαννίδης πρέπει να πέθανε με την απορία πώς είναι δυνατόν να θεωρείται προδότης αφού με το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου το 1974 προσπάθησε να επιβάλει διά των όπλων την Ενωση, ομόθυμο αίτημα του ελληνικού λαού και των κομμάτων του από το 1955 τουλάχιστον, όταν άρχισε ο αγώνας της ΕΟΚΑ.

...Οι συμβολισμοί αξίζουν περισσότερο από τα διπλωματικά σύμφωνα: η Ελλάδα οφείλει σίγουρα να είναι παρούσα στη Μέση Ανατολή. Αλλά τόσο μικρό διάστημα μετά το ισραηλινό φονικό ρεσάλτο σε διεθνή ύδατα εναντίον πλοίων ανθρωπιστικής βοήθειας και πολιτικής αντίθεσης στον απάνθρωπο αποκλεισμό της Γάζας και ενώ οι Νετανιάχου και Μπαράκ συνεχίζουν να κραυγάζουν ότι έχουν με το μέρος τους όλα τα δίκια του πολεμικά ισχυρότερου (εννιά οι νεκροί...), ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είχε καμιά δουλειά στο Ισραήλ και ο αμετανόητος ισραηλινός πρωθυπουργός και οι ελλείψει απεργούντων διπλωματών συνοδοί του της Μοσάντ δεν είχαν καμιά δουλειά εδώ. Τα παιχνίδια που επικαλούνται διάφοροι για να εξηγήσουν τη δημόσια ντροπή δεν πείθουν. Και σε κάθε περίπτωση τι τους έχουμε τους πρέσβεις και τους υπουργούς αν επιβάλλονται μυστικές πρωτοβουλίες;

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Φώτης Κουβέλης συνοδευόμενος από τον Ανδρέα Κλαυδιανό επισκέφθηκε το χώρο των πυρκαγιών στο χωριό Κοιλιωμένο Ζακύνθου.

Ενημερώθηκε από τον διοικητή της Πυροσβεστικής κο Δεσινιώτη για την εξέλιξη της πυρκαγιάς, η οποία σύμφωνα με την γνώμη του οφείλεται σε εμπρησμό, και για τις προσπάθειες της Πυροσβεστικής να την θέσει υπό έλεγχο.

Ο Φώτης Κουβέλης έκφρασε την έντονη ανησυχία του για τον κίνδυνο επέκτασης των φαινόμενων εμπρησμού που έχει καταστρέψει μεγάλες δασικές εκτάσεις στην πανέμορφη Ζάκυνθο.

Έκφρασε την πλήρη συμπαράσταση του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς στους δασοπυροσβέστες της Ζακύνθου αλλά και όλης της Ελλάδας στον αγώνα που δίνουν για τον περιορισμό των καταστροφών από τις πυρκαγιές και ευχήθηκε επιτυχία στις προσπάθειες τους να θέσουν υπό έλεγχο την φωτιά.

Η δημιουργία αυτοδιοικητικής συνισταμένης στο Δήμο Θεσσαλονίκης προϋπόθετε οι Δημοτικές Κινήσεις να επιδιώξουν τη σύγκλιση και τα κόμματα να στηρίξουν αυτή τη διαδικασία.

Αντ΄ αυτού το ΚΚΕ επέλεξε την κομματική καταγραφή, το ΠΑΣΟΚ στάθηκε αναποφάσιστο και ο ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ έθεσε ως προτεραιότητα την απόκρουση του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ.

Παρόλα αυτά, υπό την πίεση της κοινής γνώμης, ξεκίνησε και πραγματοποιήθηκε διάλογος με τη συμμετοχή δημοτικών κινήσεων και κινήσεων πολιτών. Μέσα από αυτόν κατακτήθηκαν σημαντικά πράγματα ότι αφορά την προγραμματική σύγκλιση και τη διαμόρφωση ενιαίας αντίληψης για ένα δημοκρατικό μοντέλο λειτουργίας του Δήμου.

...Τα μέτρα λιτότητας, με στόχο τη μείωση των ελλειμμάτων που προκάλεσε η ίδια η χρηματοοικονομική κρίση, είναι η πλέον εμφανής απόδειξη της επιβολής ενός κοινωνικού εγχειρήματος που έχει στόχο τη συνεχή και σκληρή αναδιανομή του πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω. Υποσκάπτονται τα θεμέλια του κοινωνικού κράτους, προκειμένου να μην τεθεί φραγμός στη φρενήρη κερδοσκοπία των τελευταίων τριών δεκαετιών.

...Τι άραγε πήγε στραβά και αντί για αντιπληθωρισμό που πολλοί φοβούνταν λόγω της περικοπής των μισθών, πέσαμε στην ακόμη χειρότερη παγίδα του στασιμοπληθωρισμού, ο οποίος σε άλλες οικονομίες προκαλείται μόνον όταν οι μισθοί αυξάνονται πάνω από την παραγωγικότητα; Τουλάχιστον δύο κρίσιμοι παράγοντες δεν αξιολογήθηκαν σωστά:

Ειδική περίπτωση η Ελλάδα. Δραστικές περικοπές των δημοσίων δαπανών και αυξήσεις των εμμέσων φόρων, προκειμένου να ανακτήσει η χώρα την ικανότητα να δανείζεται για να αναχρηματοδοτεί το υπέρογκο δημόσιο χρέος, την ωθούν όλο και πιο βαθιά στην ύφεση: κατά 3,5% μειωμένο ήταν το ΑΕΠ του δευτέρου τριμήνου σε σύγκριση με το αντίστοιχο περυσινό τρίμηνο, ανακοίνωσε προχθές η ΕΛΣΤΑΤ. Το πρώτο τρίμηνο η ετήσια μείωση ήταν 2,3%. Η αρχική πρόβλεψη της Τρόικας για ύφεση 4% φέτος, που ήλπιζε να διαψεύσει ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μοιάζει έτσι πιθανή, αν δεν ξεπεραστεί κιόλας.

Ο τρόπος κατανομής των φορολογικών βαρών και των δημόσιων δαπανών μεταξύ των κοινωνικών τάξεων αποτελεί το σημαντικότερο κριτήριο για το ιδεολογικό στίγμα της πολιτικής εξουσίας σε κάθε εποχή και ιδιαίτερα στις σύγχρονες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες.

Στις 16 Αυγούστου είναι η 50ή επέτειος από την ίδρυση της ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Κύπρου, που ήταν μια από τις μεγαλύτερες κτήσεις της Βρετανίας στην Ευρώπη. Μισός αιώνας συμπληρώθηκε, σφραγισμένος στο μεγαλύτερο μέρος του από την ατέρμονη διένεξη για την επανένωση ενός νησιού, διαιρεμένου σε αμιγώς ελληνικό και τουρκικό τομέα, μετά την τουρκική εισβολή του 1974.