Στις 13 Νοεμβρίου η Εφημερίδα των Συντακτών είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο μου με τίτλο «Ποτέ ξανά τέτοια Βουλή». Στην κατακλείδα του άρθρου ανέφερα τα εξής: «Το σύνθημα πρέπει να είναι: Ποτέ ξανά τέτοια Βουλή. Βουλή όχι μόνο φανατικών, αλλά και συμφεροντολόγων που προστρέχουν όπου νομίζουν ότι θα επανεκλεγούν. Τέτοια ευτέλεια δεν έχει προηγούμενο».
Να όμως που έχει προηγούμενο. Να που η ευτέλεια δεν έχει τέλος. Αυτό το διάστημα είχαμε την διαμόρφωση της ατζέντας από τους ψεκασμένους Έλληνες με το χορό αρχικά να σέρνει η κυρία Ξουλίδου, την οποία επιχείρησαν να δωροδοκήσουν μέσω του facebook.

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά και διάφορες κινήσεις βουλευτών που ομαδοποιήθηκαν και ενεργοποιήθηκαν ενόψει της προεδρικής εκλογής, είχαν στο κέντρο των προϋποθέσεων ή των προαπαιτούμενων που έθεταν προκειμένου να γίνει ελκυστική η θετική ψήφος για τον προτεινόμενο πρόεδρο, εκτός από την αναθεώρηση του Συντάγματος, τη διενέργεια εκλογών εντός του 2015.
Αρχικά διακινήθηκαν από βουλευτές, κείμενα για ψήφιση από αυτή τη βουλή ΠτΔ και εκλογές τον Μάϊο, στην συνέχεια ο Μάϊος έγινε Οκτώβριος και τις τελευταίες μέρες, όσοι ενδιαφέρονται να προωθήσουν το «πακέτο» της εκλογής προέδρου, μιλούν για εκλογές εντός του 2015, ενώ ο πρωθυπουργός, στο πρόσφατο μήνυμά του μίλησε για εκλογές «ακόμη και στο τέλος του 2015», καθιστώντας με αυτή τη διατύπωση τον αντίστοιχο χρόνο ελαστικό, ως «το νωρίτερο» δηλαδή (και βλέπουμε..).

Είμαστε η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα όπου αμφισβητείται τόσο έντονα ο διαχωρισμός μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς. Το αντιπολιτικό Ποτάμι πρωτοστατεί σ’ αυτή την προσπάθεια, αλλά υπάρχουν και φωνές στη σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ που την συνεπικουρούν. Αυτός ο διαχωρισμός όμως χάραξε το όριο ανάμεσα στις προνεωτερικές και τις νεωτερικές κοινωνίες. Η «ρευστή» αντιπολιτική μεταδημοκρατία αμφισβητεί ακριβώς αυτόν τον διαχωρισμό, ο οποίος συνιστά το υπόβαθρο της δημοκρατίας.

Συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια κρίσης και ενώ σε λίγες μέρες λήγει τυπικά το "Μνημόνιο", η Ελλάδα βρίσκεται πάλι οριακά αντιμέτωπη με τον κρισιμότερο κόμπο της: τη μόνιμη αδυναμία του πολιτικού της συστήματος. Του πολιτικού συστήματος που συνεχίζει να "επαιτεί" και να "απειλεί".

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις επανέφεραν την Ελλάδα και πάλι στο κέντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος.Ο διεθνής Τύπος και τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα προσπαθούν να αξιολογήσουν την επίσπευση της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας και το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες.

Πριν από κάποια χρόνια, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, με έναν τουλάχιστον άκομψο πολιτικά και καταστατικά τρόπο, απέκλεισε το Μιχ. Παπαγιαννάκη από την υποψηφιότητα για τον Δήμο της Αθήνας και πρόκρινε το σημερινό πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα.
Με την απόφαση αυτή, ουσιαστικά άρχιζε να παίρνει σάρκα η αναθεώρηση και οπισθοδρόμηση όλου του ιδεολογικού και αξιακού πλαισίου του χώρου. Πήρε και τα οστά με τη ραγδαία «συριζοποίηση» και «ριζοσπαστικοποίηση» του χώρου.
Όπως έλεγε και ο Αγγ. Ελεφάντης, άρχιζε η καταχνιά και η αντάρα, άρχιζαν ενέργειες και λογικές που δεν θα λάμπρυναν τις παραδόσεις της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Οι χειρισμοί, που ξεκίνησαν με τις ανακοινώσεις περί «καθαρής εξόδου» από το Μνημόνιο στις αρχές του Οκτωβρίου, για να καταλήξουν στην αποδοχή της ενισχυμένης πιστωτικής γραμμής, με άδηλο ακόμα το «έγκαιρο κλείσιμο» της πέμπτης αξιολόγησης από της τρόικα και με τα πολλά ερωτηματικά για την εξέλιξη της υπόθεσης « βιώσιμη μείωση του χρέους», αναδεικνύουν, σε κάθε περίπτωση, μια πραγματική έλλειψη διαπραγματευτικών δυνατοτήτων της δικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ασκούμε ιδιαίτερη κριτική στην κυβέρνηση για μειωμένη πολιτική διορατικότητα και την θεωρούμε κατώτερη των περιστάσεων, που η χώρα μας βιώνει.

Επιμένει στην ανάγκη μίνιμουμ πολιτικής συνεννόησης ο Φώτης Κουβέλης. «Αν είχε γίνει αποδεκτή η πρόταση της διαμόρφωσης ενός ελάχιστου κοινού τόπου για την αναδιάρθρωση του χρέους, όλα θα ήταν ευχερέστερα. Και για τη σημερινή και για την αυριανή κυβέρνηση» δηλώνει στο «Βήμα». Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ πιστεύει ότι οι διαρκείς υποχωρήσεις της κυβέρνησης έθρεψαν τις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας, ότι εδώ και καιρό «διαχειριζόμαστε και δεν διαπραγματευόμαστε». Ο κ. Κουβέλης προαναγγέλλει τη συνάντησή του με τον Αλέξη Τσίπρα και απευθύνει προειδοποίηση στους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ που συμμετέχουν στη συλλογή υπογραφών για συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Ο καθένας έχει την άποψή του, επισημαίνει, στο τέλος όμως οφείλουμε να σεβαστούμε τις συλλογικές αποφάσεις.

H ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ με Εκλογή Προέδρου, Εκλογές τον Μάη και Αναθεώρηση του Συντάγματος, που καταθέσαμε δημόσια οι 7 της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, πρέπει να θεωρείται ως μια ενιαία πρόταση –πακέτο, που απευθύνεται σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου. Πρώτα και κύρια στην κυβέρνηση και στην αξιωματική αντιπολίτευση.Ξεκινήσαμε από την διάχυτη διαπίστωση ότι η οι πολίτες της χώρας αναζητούν την αλλαγή των αδιέξοδων κυβερνητικών πολιτικών, την ομαλή μετάβαση, την αλλαγή με σταθερότητα, χωρίς να εκτίθεται σε κινδύνους η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Ο κ Θεοδωράκης τάχθηκε υπέρ της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή και της διεξαγωγής εκλογών το Νοέμβριο του 2015. Στην ίδια λογική κινούνται ανεξάρτητοι βουλευτές, βουλευτές κομμάτων, ορισμένοι βουλευτές και στελέχη της ΔΗΜΑΡ, προτάσσοντας ως επιχείρημα την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας και ολοκλήρωσης της Συνταγματικής Αναθεώρησης.
Σε αυτές τις προτάσεις “ξεχνιέται” το πραγματικό διακύβευμα της περιόδου που διανύουμε. Αυτό δεν είναι άλλο από το ποιος και πώς θα διαπραγματευτεί με τους δανειστές για την αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος προσαρμογής, τις μεταρρυθμίσεις που θα δεσμευτούμε ότι θα υλοποιήσουμε τα επόμενα δύο χρόνια και τις ρυθμίσεις για τη μείωση του χρέους.

Από ορισμένους/ες φίλους/ες για την Πρόταση των 7 της ΔΗΜΑΡ τέθηκε ένα ζήτημα. «Πως προωθείται αυτή η ΠΡΟΤΑΣΗ για ΣΥΜΦΩΝΙΑ με Εκλογή Προέδρου, Εκλογές τον Μάη και Αναθεώρηση του Συντάγματος από μέλη κορυφαίου οργάνου του κόμματος, όταν στο εντελώς πρόσφατο 3ο Συνέδριό μας αποφασίσαμε να μην ψηφίσουμε κανένα Πρόεδρο και να πάμε σε εκλογές».

Θα μου επιτρέψετε να υποστηρίξω- το έκανα άλλωστε και στην Εκτ. Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ- ότι η «ΠΡΟΤΑΣΗ των 7» δεν αντιβαίνει κατ΄ουδένα τρόπο στην ουσία της Συνεδριακής μας απόφασης.

Ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, Νίκος Τσούκαλης, ερωτηθείς για το τι πρόκειται να πράξει σε περίπτωση που δεν καταστεί εφικτή η εθνική συνεννόηση, ώστε να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από αυτήν την βουλή, διευκρινίζει τις προθέσεις του, δηλώνοντας:

«Η πρωτοβουλία που ανέλαβαν βουλευτές και στελέχη της ΔΗΜΑΡ, ουσιαστικά συνιστά μια έκκληση προς τα δύο κόμματα τη Ν.Δ, και τον ΣΥΡΙΖΑ, να εξευρεθεί ο ελάχιστος κοινός τόπος σε δύο κορυφαία θεσμικά ζητήματα όπως είναι η συνταγματική αναθεώρηση και η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Η υλοποίηση κάτι τέτοιου, προϋποθέτει την απαραίτητη συμφωνία των δύο κομμάτων.

Εύχομαι να γίνει αποδεκτή και από τα δύο κόμματα και δηλώνω με σαφήνεια ότι αν δεν καταστεί αυτό δυνατόν, δεσμεύομαι απολύτως από τις αποφάσεις του συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ και δεν πρόκειται να ψηφίσω για Πρόεδρο της Δημοκρατίας».