Η κατάρρευση του δικομματισμού ανοίγει το δρόμο σε μια νέα μεταπολίτευση και θέτει την Αριστερά μπροστά σε κρίσιμες επιλογές. Ποιο είναι λοιπόν το μέλλον της Αριστεράς; Ας ξεκινήσουμε με δυο διαπιστώσεις.

Τη λέξη "χορός" του τίτλου τη δανείστηκα από μια συνέντευξη του Γιάννη Ρίτσου, που είδε τα ρώσικα τανκς να... χορεύουν στους δρόμους της Πράγας!

Φέτος τον Αύγουστο κλείσανε 40 χρόνια από την ημέρα που τα ρώσικα τανκς εισέβαλαν στην τσεχοσλοβάκικη πρωτεύουσα και σ’ ολόκληρη τη χώρα φυσικά, καταλύσανε με τη βία το υφιστάμενο αριστερό καθεστώς που είχε εγκριθεί πρόσφατα από την Κεντρική Επιτροπή του Τσεχοσλοβάκικου Κομμουνιστικού Κόμματος και πράγμα πρωτάκουστο για τη σημερινή Ευρώπη, κουβάλησαν με τη βία στη Μόσχα την ηγεσία αυτής της χώρας

Φώτης Κουβέλης:Συνεχής ανοιχτή πολιτική πρόκληση

Μιχάλης Παπαγιαννάκης: Δεν βλέπω ακόμα μεγάλες πρωτοβουλίες

Δημήτρης Χατζησωκράτης:Nα μη δώσουμε αφορμή να μας επιρρίψουν ευθύνες

Στέφανος Μπαγεώργος:Η φλυαρία δυσφημεί την πρόταση!

Θόδωρος Μαργαρίτης:Δεν υπάρχουν οι όροι, αλλά...

Σταθερά θεωρώ ότι η σύγκλιση και συνεργασία Κεντροαριστεράς και Αριστεράς αποτελεί αναγκαιότητα για μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας.

Όμως οι όροι και οι προϋποθέσεις δεν υφίστανται σήμερα.

Το ζήτημα του εκλογικού νόμου, που θα ισχύσει για τελευταία φορά στις προσεχείς εκλογές, με τις 40 έδρες μπόνους στο πρώτο εκλογικό σχήμα- και συμμαχικό- είναι όντως μια πραγματικότητα. Είναι όμως σε τελευταία ανάλυση «τεχνικό». Δεν μπορεί να υποκαταστήσει πολιτικές και προγραμματικές συγκλίσεις που προαπαιτούνται και προηγούνται.

«Το ζήτημα της ενδεχόμενης συμμετοχής της αριστεράς σε κυβερνητικά σχήματα έχει απαντηθεί από την εποχή (μεσοπόλεμο) που επικράτησε σε αυτήν η αντίληψη για το "μαζικό κόμμα" σε σχέση με το "κόμμα επαγγελματιών επαναστατών".

*Το "μαζικό κόμμα", στα κοινοβουλευτικά συστήματα, εξ ορισμού μετέχει στους θεσμούς, στις εκλογές και στην κοινοβουλευτική διαδικασία. Εχει στόχους επηρεασμού της εξουσίας, ακόμη και συμμετοχής σε κυβερνήσεις ανάλογα με τη συγκυρία ή με προγραμματικές συμφωνίες.

Ο Λεωνίδας Κύρκος, ηγέτης και κατ’ εξοχήν εμπνευστής της κουλτούρας της Ανανεωτικής Aριστεράς, εισήγαγε και εμπέδωσε ορισμένα καινοτόμα, ρηξικέλευθα και πρωτοποριακά στοιχεία στον πολιτικό δημόσιο διάλογο, στη σκέψη και την ανάλυση της Αριστεράς.

«Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (αφηγείται ο ίδιος ο Λ. Κύρκος στο βιβλίο του «Στιγμές από την προσωπική μου ζωή», εκδ. ΕΣΤΙΑ), σε μια από τις συνομιλίες μας, μου είχε πεί: Θα αποτύχεις. Είσαι σε λάθος χρόνο, σε λάθος χώρα, σε λάθος κόμμα».

Mιλώντας στη ΝΕΤ105,8 (Γ. Καπόπουλος), σχετικά με τη δυνατότητα συνάντησης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ                                  Οι αφορισμοί για «διαφορετικές όχθες» κοιτούν προς τα πίσω. Όπως και κατάλοιπο μιας παρελθούσας εποχής είναι και οι διεκδικήσεις αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ.
Η «ανατροπή των συσχετισμών», με περαιτέρω ενδυνάμωση της Αριστεράς, αποτελεί σημαντικό στοιχείο για την ποιότητα και την προοπτική μιας πολιτικής συμμαχίας.

Μιλώντας στον 9,84(Γ.Λοβέρδος-Μ.Νικολάου) για τις πολιτικές εξελίξεις.

Διεκδικούμε να διαμορφωθεί μια νέα πλειοψηφία με επίκεντρο την αριστερά, ικανή να κυβερνήσει τον τόπο. Αυτό είναι φανερό ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας. Εμείς μάλιστα που θέλουμε απλή αναλογική δεν νομίζω, όσο αισιόδοξα και να είναι τα πράγματα, ότι θα πάρουμε το 51%. Αυτό σημαίνει ότι στον ορίζοντά μας έχουμε μια πολιτική ευρύτερων συμμαχιών. Διεκδικούμε μια αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό.

Πέντε είναι νομίζω τα βασικά και αλληλοενισχυόμενα χαρακτηριστικά μιας βολονταριστικής κίνησης υπέρβασης, από την πλευρά του Συνασπισμού/ΣΥΡΙΖΑ, του δικομματικού συστήματος, το οποίο θεωρείται ανίκανο να ενσωματώσει αιτήματα που του απευθύνει ένα απορριπτικό περιβάλλον.

Χωρίς καμία αξιολογική κρίση μπορούμε να καταγράψουμε τα ακόλουθα.

«Μια βδομάδα στην πολιτική είναι πολύς χρόνος», είχε πει κάποτε ο πολύπειρος και παμπόνηρος Χάρολντ Γουίλσον. Εννοούσε ότι, ακόμα και μέσα σε ένα τόσο σύντομο διάστημα, μπορεί να συμβεί κάτι που θα μονοπωλήσει την προσοχή μας και θα μας κάνει να ξεχάσουμε ό,τι μας συγκλονίζει σήμερα.

ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΝΕΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΙΤΕ ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΤΕ ΕΚΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Ο ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΗ ΔΙΟΔΟ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΜΙΑΣ ΛΥΣΗΣ ΑΛΛΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ

ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ. Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΠΡΟΜΗΝΥΕΙ ΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ, Η ΙΘΑΓΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΣΤΡΥΦΝΟ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ.

Η αριστερά είναι στο προσκήνιο και οι συνιστώσες της μάχονται για τους τίτλους ιδιοκτησίας. «Εμείς είμαστε η αριστερά» λέει ο Γ. Παπανδρέου. «Δεν δικαιούστε να λέγεστε αριστερά» του αντιγυρίζει ο Α. Τσίπρας. «Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένον αχυρώνα» θα μπορούσε να ισχυριστεί η Α. Παπαρήγα.