Χριστόδουλος και ανθρώπινα δικαιώματα
Διονύσης Γουσέτης, Αυγή, Δημοσιευμένο: 2007-06-09
Από τον καιρό που ο άνθρωπος έπαψε να ζει μόνος, σαν θηρίο, και εισήλθε στην εποχή της συμβίωσης με άλλους ανθρώπους, η συμβίωση αυτή είχε ανάγκη από κανόνες. Οι κανόνες συμβίωσης δεν ήταν άλλοι από τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των ανθρώπων μεταξύ τους. Η ανθρώπινη ιστορία είναι η ιστορία των αγώνων για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι Στωικοί φιλόσοφοι, το Ρωμαϊκό Δίκαιο, η Βρετανική Magna Carta (1215), η Αμερικανική Επανάσταση (1776), η «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη», προϊόν του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης (1789), η κατάργηση της δουλείας στον αμερικανικό εμφύλιο, η Ρωσική Επανάσταση (1917) και η Οικουμενική Διακήρυξη του ΟΗΕ (1948) είναι μερικοί μόνο από τους σταθμούς της μακριάς, δύσκολης και ενίοτε παλινδρομικής αυτής πορείας.
Στον αγώνα για τη διεύρυνση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η χριστιανική εκκλησία -απ’ όταν έγινε εξουσία- στάθηκε απέναντι. Διωγμοί, βίαιοι προσηλυτισμοί, ιερά εξέταση, ήσαν μερικές από τις μεθόδους της. Με τα χρόνια, όμως, αναγκάστηκε να προσαρμοστεί για να μην περιθωριοποιηθεί και χάσει τους πιστούς. Έτσι, είτε άλλαξε γνώμη είτε αποσιώπησε τις αντιρρήσεις της για μια σειρά θέματα. Δεν επιμένει πλέον ότι η γη είναι ακίνητη, ότι είναι κέντρο του σύμπαντος, ότι ο άνθρωπος δεν εξελίχτηκε από τον πίθηκο κλπ. Εξαίρεση σ’ αυτόν τον κανόνα αποτελούν οι λεγόμενοι «φονταμενταλιστές», δηλαδή αυτοί που επιμένουν στα «θεμέλια», στις αρχικές θέσεις. Ένας απ’ αυτούς είναι ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και ένα από τα «θεμέλια» είναι η άρνηση του διαφωτισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο αρχιεπίσκοπος, από τον άμβωνα του Αγ. Γεωργίου Κυνοσάργους, στις 2/5/2005, δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής: «Θέλουν να μην υπάρχει τίποτε, να ισοπεδωθούν τα πάντα διά της παγκοσμιοποιήσεως, αυτής της νέας θεότητας η οποία έχει εμφανιστεί, μαζί με την άλλη θεότητα που λέγεται ανθρώπινα δικαιώματα και χάριν των οποίων ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα πρέπει και εμείς να περιστείλουμε και να περιορίσομε τα δικά μας δικαιώματα και να περιοριστούμε στα του οίκου μας».
Στο κήρυγμα αντέδρασε η Διεθνής Αμνηστία, επειδή έχει καταστατική υποχρέωση υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος, Σίμος Μπούρας, δήλωσε: «Στο πλήθος σοβαρών και βίαιων παραβιάσεων που υφίστανται τα ανθρώπινα δικαιώματα σε ολόκληρο τον κόσμο προστίθεται και η παραβίαση του νοήματος των ίδιων των λέξεων».
Ο Κωστής Παπαϊωάννου, πρώην πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος και Πρόεδρος –μέλος τότε- της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, υπήρξε σαφέστερος: «Οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου υπό τον μανδύα ‘κηρύγματος’ αποτελούν ελληνική εκδοχή της διεθνούς τάσης αμφισβήτησης της οικουμενικότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. [..] Ο Αρχιεπίσκοπος φαινομενικά αντιπαρατίθεται, αλλά ουσιαστικά συμβαδίζει με τους φονταμενταλιστές της Ανατολής και της Δύσης [..] Παίζει εντέχνως με μεταφυσικές αγωνίες και αντανακλαστικά θρησκευτικού φανατισμού, αφού επιλέγει να δαιμονοποιήσει τα δικαιώματα μιλώντας για θεότητα και όχι για αρχές προστασίας τους [..] Το γεγονός προκαλεί ερωτήματα και ανησυχία, διότι προέρχεται από τον εκπρόσωπο της κρατούσας θρησκείας».
Απεδείχθη ότι η επίθεση του αρχιεπισκόπου στα ανθρώπινα δικαιώματα δεν ήταν τυχαία. Στις 5/7/2006 αντεπιτίθεται δριμύτερα: «Η εκκλησία θα έλθει σε πολλές συγκρούσεις με το κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η εκκλησία, όχι μόνο δεν αντιτίθεται στα δικαιώματα του ανθρώπου αλλά τα υπερβαίνει, αφού στη θέση των δικαιωμάτων, δηλαδή μιας νομικής αντίληψης, εκείνη προτάσσει τη διακονία. [..] Αυτό που θέλουν να εμφανίσουν ως δικαίωμα, δεν είναι ο σεβασμός του ανθρωπίνου προσώπου αλλά η εξαλλοίωσή του, η απαγόρευση να συναισθάνεται ο άνθρωπος την αδυναμία του έναντι του Θεού, την αμαρτωλότητά του (sic). [..] Μεθοδεύεται η κατάργηση της ηθικής συνείδησης, και η αντικατάστασή της από νομικούς κανόνες. Στον κόσμο που ετοιμάζουν, δεν θα υπάρχουν πλέον αμαρτίες, αλλά μόνον παραβάσεις του νόμου. Σε αυτή τη μετατροπή του ανθρώπου σε υποζύγιο του διαβόλου, ασφαλώς και ανυποχώρητα θα αντιταχθεί η εκκλησία».
Δεν του αρέσουν λοιπόν οι «νομικοί κανόνες» του κ. Χριστόδουλου. Τους θεωρεί υποζύγιο του διαβόλου και προτιμά τη «διακονία» και την εκκλησιαστική «συγχώρηση». Θεωρεί τα ανθρώπινα δικαιώματα «κατάργηση της ηθικής συνείδησης», η ρύθμιση της οποίας προφανώς ανήκει στην εκκλησία. Κάτι δηλαδή σαν την ισλαμική σαρία. Και απειλεί ευθέως ότι θα έρθει σε σύγκρουση με το κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις όπως η Διεθνής Αμνηστία, που το υπερασπίζονται. Ας τα θυμούνται αυτά όσοι δυσπιστούν για την ομοιότητα της «καθ’ ημάς Ανατολής» με τις ισλαμικές κοινωνίες της Μέσης Ανατολής. Κυρίως ας τα θυμούνται οι πιστοί χριστιανοί: ο θεός διαχωρίζεται από τον αρχιεπίσκοπο.
e-mail: diongous@central.ntua.gr
Στον αγώνα για τη διεύρυνση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η χριστιανική εκκλησία -απ’ όταν έγινε εξουσία- στάθηκε απέναντι. Διωγμοί, βίαιοι προσηλυτισμοί, ιερά εξέταση, ήσαν μερικές από τις μεθόδους της. Με τα χρόνια, όμως, αναγκάστηκε να προσαρμοστεί για να μην περιθωριοποιηθεί και χάσει τους πιστούς. Έτσι, είτε άλλαξε γνώμη είτε αποσιώπησε τις αντιρρήσεις της για μια σειρά θέματα. Δεν επιμένει πλέον ότι η γη είναι ακίνητη, ότι είναι κέντρο του σύμπαντος, ότι ο άνθρωπος δεν εξελίχτηκε από τον πίθηκο κλπ. Εξαίρεση σ’ αυτόν τον κανόνα αποτελούν οι λεγόμενοι «φονταμενταλιστές», δηλαδή αυτοί που επιμένουν στα «θεμέλια», στις αρχικές θέσεις. Ένας απ’ αυτούς είναι ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και ένα από τα «θεμέλια» είναι η άρνηση του διαφωτισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο αρχιεπίσκοπος, από τον άμβωνα του Αγ. Γεωργίου Κυνοσάργους, στις 2/5/2005, δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής: «Θέλουν να μην υπάρχει τίποτε, να ισοπεδωθούν τα πάντα διά της παγκοσμιοποιήσεως, αυτής της νέας θεότητας η οποία έχει εμφανιστεί, μαζί με την άλλη θεότητα που λέγεται ανθρώπινα δικαιώματα και χάριν των οποίων ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα πρέπει και εμείς να περιστείλουμε και να περιορίσομε τα δικά μας δικαιώματα και να περιοριστούμε στα του οίκου μας».
Στο κήρυγμα αντέδρασε η Διεθνής Αμνηστία, επειδή έχει καταστατική υποχρέωση υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος, Σίμος Μπούρας, δήλωσε: «Στο πλήθος σοβαρών και βίαιων παραβιάσεων που υφίστανται τα ανθρώπινα δικαιώματα σε ολόκληρο τον κόσμο προστίθεται και η παραβίαση του νοήματος των ίδιων των λέξεων».
Ο Κωστής Παπαϊωάννου, πρώην πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος και Πρόεδρος –μέλος τότε- της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, υπήρξε σαφέστερος: «Οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου υπό τον μανδύα ‘κηρύγματος’ αποτελούν ελληνική εκδοχή της διεθνούς τάσης αμφισβήτησης της οικουμενικότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. [..] Ο Αρχιεπίσκοπος φαινομενικά αντιπαρατίθεται, αλλά ουσιαστικά συμβαδίζει με τους φονταμενταλιστές της Ανατολής και της Δύσης [..] Παίζει εντέχνως με μεταφυσικές αγωνίες και αντανακλαστικά θρησκευτικού φανατισμού, αφού επιλέγει να δαιμονοποιήσει τα δικαιώματα μιλώντας για θεότητα και όχι για αρχές προστασίας τους [..] Το γεγονός προκαλεί ερωτήματα και ανησυχία, διότι προέρχεται από τον εκπρόσωπο της κρατούσας θρησκείας».
Απεδείχθη ότι η επίθεση του αρχιεπισκόπου στα ανθρώπινα δικαιώματα δεν ήταν τυχαία. Στις 5/7/2006 αντεπιτίθεται δριμύτερα: «Η εκκλησία θα έλθει σε πολλές συγκρούσεις με το κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η εκκλησία, όχι μόνο δεν αντιτίθεται στα δικαιώματα του ανθρώπου αλλά τα υπερβαίνει, αφού στη θέση των δικαιωμάτων, δηλαδή μιας νομικής αντίληψης, εκείνη προτάσσει τη διακονία. [..] Αυτό που θέλουν να εμφανίσουν ως δικαίωμα, δεν είναι ο σεβασμός του ανθρωπίνου προσώπου αλλά η εξαλλοίωσή του, η απαγόρευση να συναισθάνεται ο άνθρωπος την αδυναμία του έναντι του Θεού, την αμαρτωλότητά του (sic). [..] Μεθοδεύεται η κατάργηση της ηθικής συνείδησης, και η αντικατάστασή της από νομικούς κανόνες. Στον κόσμο που ετοιμάζουν, δεν θα υπάρχουν πλέον αμαρτίες, αλλά μόνον παραβάσεις του νόμου. Σε αυτή τη μετατροπή του ανθρώπου σε υποζύγιο του διαβόλου, ασφαλώς και ανυποχώρητα θα αντιταχθεί η εκκλησία».
Δεν του αρέσουν λοιπόν οι «νομικοί κανόνες» του κ. Χριστόδουλου. Τους θεωρεί υποζύγιο του διαβόλου και προτιμά τη «διακονία» και την εκκλησιαστική «συγχώρηση». Θεωρεί τα ανθρώπινα δικαιώματα «κατάργηση της ηθικής συνείδησης», η ρύθμιση της οποίας προφανώς ανήκει στην εκκλησία. Κάτι δηλαδή σαν την ισλαμική σαρία. Και απειλεί ευθέως ότι θα έρθει σε σύγκρουση με το κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις όπως η Διεθνής Αμνηστία, που το υπερασπίζονται. Ας τα θυμούνται αυτά όσοι δυσπιστούν για την ομοιότητα της «καθ’ ημάς Ανατολής» με τις ισλαμικές κοινωνίες της Μέσης Ανατολής. Κυρίως ας τα θυμούνται οι πιστοί χριστιανοί: ο θεός διαχωρίζεται από τον αρχιεπίσκοπο.
e-mail: diongous@central.ntua.gr
