ΕΛ.ΑΣ. και ευαισθησία
Πάσχος Μανδραβέλης, ΤΟ ΒΗΜΑ, Δημοσιευμένο: 2007-06-19
Η δημοκρατική ευαισθησία μιας κυβέρνησης δεν κρίνεται από το θλιβερό συμβάν στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας. Δεν κρίνεται καν από το βαρύτερο περιστατικό της Θεσσαλονίκης, όπου μια χούντα νταήδων της ΕΛ.Α.Σ έδερναν έναν ανυπεράσπιστο φοιτητή. Αυτού του τύπου τα περιστατικά συμβαίνουν και στις καλύτερες αστυνομίες του κόσμου. Πάντα θα βρίσκονται κάποιοι ανώριμοι συναισθηματικά («κομπλεξικοί» είναι ο πολιτικά μη ορθός όρος) που θεωρούν ότι η στολή ή η ιδιότητα του αστυνομικού τούς δίνει το ελεύθερο να βασανίζουν συλληφθέντες. Πάντα θα βρίσκονται επίορκοι αστυνομικοί που με το έργο τους θα καταπατούν την έννομη τάξη.
Η δημοκρατική ευαισθησία μιας κυβέρνησης δεν κρίνεται από το απεχθές έργο κάποιων οργάνων της. Κρίνεται την επόμενη μέρα. Από την αντίδρασή της σ’ αυτά τα φαινόμενα. Οχι τη ρητορική, αλλά την πραγματική: Οταν η αντίδραση δεν βασίζεται σε επίθετα τύπου «αχρείος», αλλά στα ουσιαστικά. Σε μέτρα και παρεμβάσεις που σκοπό έχουν τη μη επανάληψη τέτοιων θλιβερών φαινομένων.
Δυστυχώς εδώ η δημοκρατική ευαισθησία αυτής της κυβέρνησης εμετρήθη και βρέθηκε ελλιπής. Οποτε εξεφράσθη, διήρκησε όσο κρατούσε η τηλεοπτική κάλυψη αυτών των θλιβερών συμβάντων. Μόλις έσβησαν τα φώτα της δημοσιότητας εξαφανίστηκε και η ευαισθησία.
Τρανταχτό παράδειγμα το συμβάν στη Θεσσαλονίκη, για το οποίο επίσης εξέφρασε την οργή του ο πρωθυπουργός. Εγιναν δηλώσεις απέχθειας, εκστομίσθηκαν φιλιππικοί κατά της αστυνομικής βίας και τελικά όπως κατήγγειλε το ΠΑΣΟΚ «το υπουργείο Δημόσιας Τάξης ανέθεσε διευθυντικά καθήκοντα στον πρωταίτιο των επεισοδίων του Νοεμβρίου 2006, τότε διευθυντή της Κρατικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης. Ενώ εκκρεμεί παραπομπή εναντίον του, με το ερώτημα της αργίας με απόλυση, για τον άγριο ξυλοδαρμό του φοιτητή Αυγουστίνου Δημητρίου, ο εν λόγω ανώτερος αστυνομικός μετατέθηκε κατά τις τελευταίες ετήσιες κρίσεις στη θέση του διευθυντή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Κιλκίς, προκαλώντας ήδη μεγάλη αναταραχή στην κοινή γνώμη της πόλης.»
Δεν είναι η μόνη περίπτωση. Ο Συνήγορος του Πολίτη εκδίδει κάθε χρόνο ογκώδη αναφορά για τα πεπραγμένα της Ελληνικής Αστυνομίας. Ουδείς ευαισθητοποιήθηκε. Μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η «Διεθνής Αμνηστία» και το «Παρατηρητήριο του Ελσίνκι» δημοσιοποιούν συχνά πυκνά ανακοινώσεις για κρούσματα βίας στα αστυνομικά τμήματα. Και πάλι η ηγεσία του υπουργείου αδιαφορεί, αν δεν επιβραβεύει τους επίορκους.
Αυτή η επιβράβευση είναι πράσινο φως για περισσότερα κρούσματα βίας. Γι’ αυτό και βιντεοσκοπήθηκε ο βασανισμός, γι’ αυτόν τον λόγο το υλικό κυκλοφορούσε μεταξύ των αστυνομικών ένα χρόνο τώρα, χωρίς να ντραπεί κανείς. Θα μπορούσε κάποιος να σαρκάσει ότι με την ανοχή που επέδειξε όλα αυτά τα χρόνια η πολιτική και φυσική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. ένα τέτοιο βίντεο είναι τεκμήριο προαγωγής.
Πλήθυναν επικίνδυνα τα κρούσματα αστυνομικής βίας τον τελευταίο καιρό. Και όχι μόνο εναντίον των μεταναστών. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας ρηχής πολιτικής επιλογής, που θέλει την ατιμωρησία μέσο ενίσχυσης του ηθικού των αστυνομικών. Μόνο που αυτή η κοντόθωρη πολιτική έχει ως αποτέλεσμα τον διασυρμό της χώρας και την αύξηση των κρουσμάτων βίας. Εντός και εκτός των αστυνομικών τμημάτων. Μαζεύτηκαν πολλά για την ΕΛ.ΑΣ. τελευταία. Κάποια τα είδαμε, κάποια τα ακούσαμε και τα περισσότερα έμειναν στα συρτάρια. Αν η κυβέρνηση δεν πάρει άμεσα μέτρα, αν δεν εξετάσει και αν δεν τιμωρήσει κάθε κρούσμα αστυνομικής βίας, θα παραμείνει έκθετη στα μάτια των δημοκρατικών πολιτών. Και θα δούμε περισσότερα απεχθή συμβάντα στις οθόνες μας.
Η δημοκρατική ευαισθησία μιας κυβέρνησης δεν κρίνεται από το απεχθές έργο κάποιων οργάνων της. Κρίνεται την επόμενη μέρα. Από την αντίδρασή της σ’ αυτά τα φαινόμενα. Οχι τη ρητορική, αλλά την πραγματική: Οταν η αντίδραση δεν βασίζεται σε επίθετα τύπου «αχρείος», αλλά στα ουσιαστικά. Σε μέτρα και παρεμβάσεις που σκοπό έχουν τη μη επανάληψη τέτοιων θλιβερών φαινομένων.
Δυστυχώς εδώ η δημοκρατική ευαισθησία αυτής της κυβέρνησης εμετρήθη και βρέθηκε ελλιπής. Οποτε εξεφράσθη, διήρκησε όσο κρατούσε η τηλεοπτική κάλυψη αυτών των θλιβερών συμβάντων. Μόλις έσβησαν τα φώτα της δημοσιότητας εξαφανίστηκε και η ευαισθησία.
Τρανταχτό παράδειγμα το συμβάν στη Θεσσαλονίκη, για το οποίο επίσης εξέφρασε την οργή του ο πρωθυπουργός. Εγιναν δηλώσεις απέχθειας, εκστομίσθηκαν φιλιππικοί κατά της αστυνομικής βίας και τελικά όπως κατήγγειλε το ΠΑΣΟΚ «το υπουργείο Δημόσιας Τάξης ανέθεσε διευθυντικά καθήκοντα στον πρωταίτιο των επεισοδίων του Νοεμβρίου 2006, τότε διευθυντή της Κρατικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης. Ενώ εκκρεμεί παραπομπή εναντίον του, με το ερώτημα της αργίας με απόλυση, για τον άγριο ξυλοδαρμό του φοιτητή Αυγουστίνου Δημητρίου, ο εν λόγω ανώτερος αστυνομικός μετατέθηκε κατά τις τελευταίες ετήσιες κρίσεις στη θέση του διευθυντή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Κιλκίς, προκαλώντας ήδη μεγάλη αναταραχή στην κοινή γνώμη της πόλης.»
Δεν είναι η μόνη περίπτωση. Ο Συνήγορος του Πολίτη εκδίδει κάθε χρόνο ογκώδη αναφορά για τα πεπραγμένα της Ελληνικής Αστυνομίας. Ουδείς ευαισθητοποιήθηκε. Μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η «Διεθνής Αμνηστία» και το «Παρατηρητήριο του Ελσίνκι» δημοσιοποιούν συχνά πυκνά ανακοινώσεις για κρούσματα βίας στα αστυνομικά τμήματα. Και πάλι η ηγεσία του υπουργείου αδιαφορεί, αν δεν επιβραβεύει τους επίορκους.
Αυτή η επιβράβευση είναι πράσινο φως για περισσότερα κρούσματα βίας. Γι’ αυτό και βιντεοσκοπήθηκε ο βασανισμός, γι’ αυτόν τον λόγο το υλικό κυκλοφορούσε μεταξύ των αστυνομικών ένα χρόνο τώρα, χωρίς να ντραπεί κανείς. Θα μπορούσε κάποιος να σαρκάσει ότι με την ανοχή που επέδειξε όλα αυτά τα χρόνια η πολιτική και φυσική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. ένα τέτοιο βίντεο είναι τεκμήριο προαγωγής.
Πλήθυναν επικίνδυνα τα κρούσματα αστυνομικής βίας τον τελευταίο καιρό. Και όχι μόνο εναντίον των μεταναστών. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας ρηχής πολιτικής επιλογής, που θέλει την ατιμωρησία μέσο ενίσχυσης του ηθικού των αστυνομικών. Μόνο που αυτή η κοντόθωρη πολιτική έχει ως αποτέλεσμα τον διασυρμό της χώρας και την αύξηση των κρουσμάτων βίας. Εντός και εκτός των αστυνομικών τμημάτων. Μαζεύτηκαν πολλά για την ΕΛ.ΑΣ. τελευταία. Κάποια τα είδαμε, κάποια τα ακούσαμε και τα περισσότερα έμειναν στα συρτάρια. Αν η κυβέρνηση δεν πάρει άμεσα μέτρα, αν δεν εξετάσει και αν δεν τιμωρήσει κάθε κρούσμα αστυνομικής βίας, θα παραμείνει έκθετη στα μάτια των δημοκρατικών πολιτών. Και θα δούμε περισσότερα απεχθή συμβάντα στις οθόνες μας.
