Αντισημιτικές λαθροχειρίες

Είναι δύσκολο να αποδείξεις τον περιρρέοντα αντισημιτισμό στη χώρα μας. Κρύβεται ο άθλιος πίσω από τον αντιιμπεριαλισμό και τη (μονομερή) καταδίκη βαρβαροτήτων σε βάρος Παλαιστινίων. Σπάνια προσφέρονται ευκαιρίες ξεγυμνώματος του αντισημιτισμού. Μια τέτοια ευκαιρία μας πρόσφερε πρόσφατα το ΒΗΜΑ, που θέλει να συγκαταλέγεται στις σοβαρές εφημερίδες. Από τα ξένα άρθρα, η εφημερίδα επιλέγει να μεταφράζει τα εχθρικά προς την κυβέρνηση του Ισραήλ. Όμως αυτό δεν φτάνει. Τα «διορθώνει» επί το αντιιμπεριαλιστικότερον και αντισημιτικότερον, παραπλανώντας και φανατίζοντας τον αναγνώστη. Αναδημοσιεύω, από το μπλογκ «e-rooster», αποσπάσματα άρθρου του Ευάγγελου Πολυμερόπουλου (με δευτερεύουσες παρεμβάσεις, για καλύτερη κατανόηση).

***

Στο κυριακάτικο ΒΗΜΑ της 27ης Απριλίου 2008 υπάρχει (ανα)δημοσιευμένο από την εφημερίδα Independent ένα αρθράκι για την έκρυθμη κατάσταση στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Το άρθρο αναφέρεται στη δράση της ισραηλινής MKO «Σπάζοντας τη Σιωπή», που ενθαρρύνει τους ισραηλινούς κληρωτούς που υπηρετούν στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη να δημοσιοποιούν τις μαρτυρίες τους για καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον ισραηλινό στρατό (IDF). Αποφάσισα να μπω στην ιστοσελίδα του Independent για να κατεβάσω το άρθρο στα αγγλικά. Εκεί όμως με περίμενε μια έκπληξη…

1. Ξεκινώντας να διαβάσω το άρθρο, έπεσα πάνω σε κομμάτια που δεν περιλαμβάνονταν στο ελληνικό κείμενο. Έτσι, εκεί που ένας ισραηλινός στρατιώτης αφηγείται την εμπειρία του στην Χεβρώνα, λείπει το παρακάτω κομμάτι: «Αλλά τα συχνά, αν και νευρικά χαμόγελα και γελάκια του, δείχνουν, έστω και περιστασιακά, ένα ίχνος μόλις του κομπασμού που θα επεδείκνυε εάν μιλούσε για τα κατορθώματά του στους φίλους του σε ένα μπαρ. Επανειλημμένα γυρνά προς τον παλιό του σύντροφο στον στρατό που τον έπεισε να μας μιλήσει και λέει σαν να ψάχνει καθησύχαση ‘ξέρετε, τώρα, πώς είναι η κατάσταση στην Χεβρώνα’ ». Θεωρεί το ΒΗΜΑ περιττό να μάθουμε ότι ο στρατιώτης που διηγείται την ιστορία πάσχει από τύψεις συνειδήσεως;

2. Αμέσως από κάτω εξαφανίζεται ένα δεύτερο κομμάτι από το αγγλικό κείμενο: «Η κακομεταχείριση αμάχων υπό κατοχή είναι κοινή σε πολλούς στρατούς στον κόσμο, που περιλαμβάνει και τους Βρετανούς, από την Β. Ιρλανδία έως το Ιράκ. Αλλά παραδόξως, λίγες έως καμιά από αυτές τις χώρες έχουν μια ΜΚΟ που προσπαθεί μέσα από τις εμπειρίες των στρατιωτών να ‘βάλει την ισραηλινή κοινωνία να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα που δημιούργησε στα κατεχόμενα’».