Μετανάστες, ιθαγένεια και Δημοκρατία
Δημήτρης Χριστόπουλος, Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2009-12-31
Το βασικό επιχείρημα της ακροδεξιάς, που φωνασκεί εν όψει της υιοθέτησης του σχεδίου νόμου για την ελληνική ιθαγένεια, είναι ότι «αλλοιώνεται το εκλογικό σώμα» εφόσον σε αυτό συμπεριληφθούν οι αλλοδαποί που θα αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια.
Το επιχείρημα αυτό είναι αληθές: «Αλλοιώνεται το εκλογικό σώμα» υπό την έννοια ότι επιτέλους συμπεριλαμβάνονται σε αυτό άνθρωποι οι οποίοι υπάγονται στους ελληνικούς νόμους χωρίς τόσα χρόνια να είναι σε θέση να επηρεάσουν με τη βούλησή τους τη διαδικασία του νομοθετείν. Πεμπτουσία, όμως, της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας είναι να αποφασίζει το εκλογικό σώμα το οποίο αφορούν και για το οποίο εκδίδονται οι νόμοι του κράτους.
Την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα έχει σωρευτεί ένα μείζον δημοκρατικό έλλειμμα καθώς στους ελληνικούς νόμους υπάγονται και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στους οποίους δεν δόθηκε η δυνατότητα με τη βούλησή τους να επηρεάσουν τη διαδικασία θέσπισης κανόνων δικαίου: άνθρωποι χωρίς λόγο. Η νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου Εσωτερικών κινείται στη δημοκρατικά επιβεβλημένη κατεύθυνση εναρμόνισης της ελληνικής πολιτικής κοινότητας με τον πληθυσμό της χώρας αυτής. Οπως περίπου έγινε και το 1952, όταν, παρά τις αντίστοιχες αντιρρήσεις και τότε, ψήφισαν και οι Ελληνίδες. Η ακροδεξιά μπορεί να συνεχίζει να φωνάζει ότι η Ελλάδα απειλείται. Και σε αυτό δίκιο έχει. Μόνο που δεν απειλείται ούτε από τους μετανάστες, ούτε από τις πολιτικές ενσωμάτωσής τους, αλλά από αυτήν την ίδια.
Υστερόγραφο: Η αναφορά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στο ζήτημα αυτό ήταν μια πολιτική θέση («η πολιτογράφηση έπεται της αφομοίωσης») με την οποία μπορεί κανείς να διαφωνεί, πλην όμως, ως θέση για ένα ζήτημα που μέχρι πριν από λίγο καιρό ούτε καν ετίθετο, είναι ευπρόσδεκτη. Αντιθέτως, η συνέντευξη του πρώην υπουργού Εσωτερικών στον «Ελεύθερο Τύπο» της 28ης Δεκεμβρίου με τίτλο «Το ΠΑΣΟΚ κάνει την Ελλάδα πόλο έλξης για παράνομους μετανάστες» είναι δείγμα πολιτικής κουτοπονηριάς και ιδεολογικού αυταρχισμού για το οποίο δυστυχώς ο καθηγητής διοικητικού δικαίου δεν πρέπει να είναι περήφανος.
* Πρόεδρος της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, επίκουρος καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Το επιχείρημα αυτό είναι αληθές: «Αλλοιώνεται το εκλογικό σώμα» υπό την έννοια ότι επιτέλους συμπεριλαμβάνονται σε αυτό άνθρωποι οι οποίοι υπάγονται στους ελληνικούς νόμους χωρίς τόσα χρόνια να είναι σε θέση να επηρεάσουν με τη βούλησή τους τη διαδικασία του νομοθετείν. Πεμπτουσία, όμως, της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας είναι να αποφασίζει το εκλογικό σώμα το οποίο αφορούν και για το οποίο εκδίδονται οι νόμοι του κράτους.
Την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα έχει σωρευτεί ένα μείζον δημοκρατικό έλλειμμα καθώς στους ελληνικούς νόμους υπάγονται και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στους οποίους δεν δόθηκε η δυνατότητα με τη βούλησή τους να επηρεάσουν τη διαδικασία θέσπισης κανόνων δικαίου: άνθρωποι χωρίς λόγο. Η νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου Εσωτερικών κινείται στη δημοκρατικά επιβεβλημένη κατεύθυνση εναρμόνισης της ελληνικής πολιτικής κοινότητας με τον πληθυσμό της χώρας αυτής. Οπως περίπου έγινε και το 1952, όταν, παρά τις αντίστοιχες αντιρρήσεις και τότε, ψήφισαν και οι Ελληνίδες. Η ακροδεξιά μπορεί να συνεχίζει να φωνάζει ότι η Ελλάδα απειλείται. Και σε αυτό δίκιο έχει. Μόνο που δεν απειλείται ούτε από τους μετανάστες, ούτε από τις πολιτικές ενσωμάτωσής τους, αλλά από αυτήν την ίδια.
Υστερόγραφο: Η αναφορά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στο ζήτημα αυτό ήταν μια πολιτική θέση («η πολιτογράφηση έπεται της αφομοίωσης») με την οποία μπορεί κανείς να διαφωνεί, πλην όμως, ως θέση για ένα ζήτημα που μέχρι πριν από λίγο καιρό ούτε καν ετίθετο, είναι ευπρόσδεκτη. Αντιθέτως, η συνέντευξη του πρώην υπουργού Εσωτερικών στον «Ελεύθερο Τύπο» της 28ης Δεκεμβρίου με τίτλο «Το ΠΑΣΟΚ κάνει την Ελλάδα πόλο έλξης για παράνομους μετανάστες» είναι δείγμα πολιτικής κουτοπονηριάς και ιδεολογικού αυταρχισμού για το οποίο δυστυχώς ο καθηγητής διοικητικού δικαίου δεν πρέπει να είναι περήφανος.
* Πρόεδρος της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, επίκουρος καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.