Η επικαιρότητα της σκέψης του Μιχάλη Παπαγιαννάκη

Με την συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατο του Μιχάλη Παπαγιαννάκη ο Όμιλος Προβληματισμού και Παρέμβασης «ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ» (ΑΡΣΗ) οργανώνει εκδήλωση στην μνήμη του την Πέμπτη 27 Μαΐου, ώρα 6.30 μμ., στην αίθουσα συνεδρίων του ΕΒΕΑ, Ακαδημίας 7, 6ος όροφος.

Θα μιλήσουν ο Σταύρος Λιβαδάς, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Φώτης Κουβέλης, ο Γιώργος Γιαννουλόπουλος και η Μαρία Βασιλάκου.

Μας δίνεται η ευκαιρία λοιπόν να σκεφθούμε μερικές επίκαιρες υποθήκες του Μιχάλη Παπαγιαννάκη σήμερα που η Αριστερά στην Ελλάδα έχει φθάσει στο ζενίθ της καταστροφικής ανευθυνότητας μπροστά στην ζοφερή κρίση που βιώνει η χώρα μας.

1) Ο Μιχάλης πίστευε ότι χρέος της Αριστεράς είναι να ενδιαφέρεται και να παλεύει για την δημοσιονομική σταθερότητα,, την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της χώρας και όχι μόνο για την αναδιανομή. Αν δεν παράγεται πλούτος, δεν υπάρχει τίποτε για να αναδιανεμηθή, έλεγε.

2) Πίστευε ότι η Αριστερά πρέπει να έχει υπεύθυνες και ρεαλιστικές προτάσεις και όχι να επιδίδεται σε ένα αδιέξοδο διεκδικητισμό, υιοθετώντας τα αιτήματα κάθε πικραμένου. Να εκφράζει τα συμφέροντα των πραγματικά εργαζομένων, των ανέργων, των κοινωνικά αποκλεισμένων και όχι των φοροφυγάδων, των κρατικοδίαιτων, των βολεμένων του παρασιτισμού.

3) Για τον Μιχάλη η Αριστερά έπρεπε να επιδιώκει την συμμετοχή στις κυβερνητικές ευθύνες και όχι να είναι απλώς ένα κίνημα διαμαρτυρίας. Πίστευε πάντα στην προσπάθεια σύγκλισης των δυνάμεων της κεντροαριστεράς.

4) Θεωρούσε ότι η Αριστερά πρέπει να κινείται πάντα μέσα στα πλαίσια της Δημοκρατίας και των θεσμών. «Εγώ είμαι λοιπός δημοκράτης» έλεγε συνέχεια. Απεχθανότανν τον αγωνιστικό τραμπουκισμό και αυθαιρεσία, την βία, το χάϊδεμα της τρομοκρατίας.

5) Ο Μιχάλης ήταν συνεπής φεντεραλιστής.

Πίστευε βαθειά στην πλήρη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και θεωρούσε ότι η νομισματική ενοποίηση χωρίς θεσμούς πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης ήταν μετέωρη.

Σήμερα η κρίση του ευρώ δυστυχώς τον επιβεβαιώνει τραγικά και κάνει τις απόψεις του επίκαιρες σε βαθμό κατεπείγοντος.

6) Ο Παπαγιαννάκης ήταν από τους ελάχιστους πρώτους που εισήγαγε στην Ελλάδα την οικολογική σκέψη. Και απέδειξε την σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος. Η χωρίς προηγούμενο περιβαλλοντική κρίση που βιώνει η ανθρωπότητα τον κάνει για άλλη μια φορά τραγικά προφητικό.

7) Ο Μιχάλης ήταν από τους πρωτοπόρους της αντίληψης ότι η Αριστερά έπρεπε να μπολιασθεί με την κουλτούρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Απέρριπτε κάθε έκπτωση και αποσιώπηση απέναντι στην βαρβαρότητα «Προοδευτικών» ολοκληρωτισμών στο όνομα του «αντιϊμπεριαλισμού».

Υπήρξε πρωτοπόρος στους αγώνες για τον χωρισμό κράτους – εκκλησίας, για την θρησκευτική ελευθερία και την ελευθερία της φιλοσοφικής συνείδησης, για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και όλων των διαφορετικών, για τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων στην χώρα μας, για τα δικαιώματα των μεταναστών.

8) Ο Παπαγιαννάκης ήταν συνεπής αντιεθνικιστής.

Μάρτυρας υπεράσπισης στις δίκες όσων είχαν αντίθετη άποψη για την εξωτερική πολιτική στα χρόνια της υστερίας του 90.

Αυτός και όσοι ανήκαμε τότε στο «Ριζοσπαστικό Φόρουμ» του ΣΥΝ προτείναμε τη σύνθετη ονομασία στο Μακεδονικό που τότε όλοι απέρριπταν και σήμερα την αναγάγαμε σε «εθνικά κόκκινη γραμμή».

Πίστευε στην ειρηνική και συμβιβαστική επίλυση όλων των προβλημάτων εξωτερικής πολιτικής.